The Husband's Darkest Secrets

Chapter 1: The Untold Story

Huli na nang dumating ang mga pulis sa isla nang mga sandaling iyon. Mga nakahimlay na mga labi ng dalawang babae, at limang lalaki ang naroon nang datnan nila. At isang lalaking tangan-tangan ang isang walang malay na babae.

Sa mga naroon ay may isang estranghero na may nakasabit na camera sa leeg ang panay ang kuha ng mga larawan. Nang makalapit sa isang babaeng bangkay ay lumuhod ito at nag-sign of the cross.

"I'm sorry madam. Nahuli ako sa pagdating. Sinunod ko lamang ang utos ninyo na kapag hindi kayo nakapag-text ay saka ako tatawag ng back-up. Hindi ko inakalang aabot sa ganito. Ipagpaumanhin po ninyo. Ako na po ang bahala sa naiwan ninyo gaya ng mga napag-usapan natin."

Kinuha na ng mga medics ang bangkay ng babae at inilagay sa stretcher bago inalis sa kaniyang harapan.

Sa kaniyang pagsusuri pa ng mga namatay ay wala roon ang hinahanap niya. Lahat ay hinalughog na ang buong isla pero hindi pa rin nila nakita ang isang bangkay. Nagsi-alisan na rin ang mga pulis at naiwan na lamang siyang mag-isa. Hindi niya sinabi sa mga mga ito na may isa pang nawawalang bangkay.

Nagpatuloy ang estranghero sa paghahanap hanggang sa makita niya ang isang bangka sa dalampasigan. Tiningnan niya ang loob pero walang laman. Sinuri niya pa ito nang maigi at inilawan. Napansin niya ang kulay pulang likidong lulutang-lutang at sinundan niya ito nang tingin.

Inilawan niya nang maayos ang paligid ng bangka upang sundan kung saan nanggagaling ang mga dugo hanggang sa makita niya sa likurang bahagi ng bangka ang isang lalaking duguan, walang malay, at hinahampas-hampas at inilulutang ng alon. Hindi ito natatangay sa malayo dahil may nakapulupot na lubid sa kaniyang kaliwang kamay at paa.

Hinila niya ito palapit sa kaniya at tinanggal ang sagabal. Nang makita kung sino ang bangkay, nagulat ito at agad na inalam kung humihinga pa ito o patay na. Nang malamang may kaunting buhay pa ay agad niya itong binuhat at isinakay sa bangka. Pinaandar niya ang bangka at mabilis na umalis sa islang iyon.

...

The Untold Story

Lutang na lutang ang diwa at isipan niya nang malaman ang sinapit ni Venjamin Cuneta. Mabuti na lamang at hindi siya umalis sa islang iyon. Mas pinili niya ang manatili muna roon hanggat hindi niya natatagpuan ang pakay niya.

Sa kaniyang paglilibot ay doon nga niya nakita ang lalaki. Nagmadali siyang isakay ito sa bangka kung saan niya natagpuan ang bangkay na inakala niyang patay na. Inakala niyang hindi na ito maililigtas pa dahil ilang beses niya ring pinakiramdaman ang pulso nito.

Minadali niya talagang maisampa iyon sa bangka matapos alisin ang nakapulupot na lubid sa kaniyang kamay at paa. Kahit walang kasiguraduhang mabubuhay pa si Venjamin Cuneta ay nagpatuloy siya sa kaniyang pagliligtas dito, kahit pa may kalayuan ang bayan sa isla kung saan nangyari ang krimen. Mabuti na lamang at de-motor ang bangkang iyon upang maitawid silang dalawa sa bayan.

Lumipas pa ang isang oras ay dumaong na ang bangka sa pangpang. Nauna siyang bumaba at binuhat na parang sako ng bigas si Venjamin. Takbo siya nang takbo sa kalsada at panay ang tanong sa madadaanan niya kung saan ang pinakamalapit na ospital, nang maagapan pa ang maaaring mangyari sa nag-iisang tagapagmana ng Cuneta Empire.

"Ospital po. Nasaan?"

"Saan po ang malapit na ospital dito?"

"May pagamutan po ba rito na malapit?"

"Kailangan ko po ng tulong!"

Halos maubusan na siya ng boses sa katatawag at katatanong kung saan ang pagamutan o ospital ng bayang iyon. Tarantang-taranta na siya kaya ang mga naroroon ay isa-isa ring nagtuturo kung saan ang daan patungo sa ospital. May samaritanong nag-alok ng traysikel at sumakay siya na karga-karga pa rin ang anak ng Cuneta Empire.

"Bilisan niyo po, manong!"

Wala na talaga siya wisyo at nasisigawan na niya ang drayber ng traysikel na nag-alok sa kaniyang maihatid ito sa ospital. Nasa lalaking yakap-yakap niya ang kaniyang isipan.

"Hindi ka pa patay."

"Mabubuhay ka pa."

Nag-uusal na siya ng mga panalangin sa Panginoon at kahit mga santo ay pinatos na niya madinig lang ang dalangin niya.

Tatlumpung minuto ang nakalipas ay narating nila ang ospital at doon sa emergency room ay nailipat si Venjamin Cuneta.

...

5 Years Ago

Tirik na tirik ang araw pero hindi naman natinag ang nag-aalab na mga labi ng dalawa sa isang maliit na bahay. Half-cemented at half-kawayan ito na mayroong kusina, banyo sa labas, sala, at isang malaking kuwarto kung saan naroroon ang dalawang tao na marubdob na nakikipaghalikan sa isa't isa.

Malalalim at mapupusok ang bawat halikang iginagawad nila parehong dalawa. Hindi napipigilan ng sinag ng araw na tumatagos sa pader ng bahay na iyon ang pagnanasa at pananabik na matugunan ang tawag ng laman nilang dalawa.

Their hands are busy caressing each other's face from eyes to nose to cheeks to their lips, they are uncontrollable. They continued to indulge into the pleasure of fantasies and wild sensation, trying to make love to each other.

Gumapang nang gumapang ang mga kamay nila mula sa leeg, sa batok, sa likod, pababa sa maseselang parte ng kani-kanilang katawan.

The other person leaned his head and the hands are slowly putting him in the pillow while their lips continued to taste the sweetness of each other's lips.

At hindi na nila namalayan pareho na natanggal na pala ang mga saplot sa kani-kanilang katawan. Napapapikit ang nakahiga habang dinidilaan nito ang dibdib niya. Kaliwa at kanan itong nilalapirot ng kaniyang kamay at dila.

Lalo pang nag-aapoy ang kaniyang pakiramdam nang bumababa nang bumababa ang halik nito sa kaniyang matitigas na abs at walang kataba-tabang tiyan pababa sa hindi na mapigilan at naghuhuramentadong kargada niya. Kanina pa lumalabas ang katas nito at nananabik na matikman ng bunganga ng lalaking nagmamaniobra sa kaniya.

Nang matunton nga ng dila ang kanina pang nag-aabang na alaga nito ay agad niya itong sinunggaban. Hinigop-higop pa niya ang katas nito hanggang sa taas at baba nang isinusubo ang kargada.

Hindi na nakatiis ang nakahiga at marahas niya itong hinila at nagpalit sila ng posisyon. Siya naman ngayon ang nasa taas at nakahiga naman ang isang nakangiti sa kaniya. Gigil na gigil na siya sa sensasyong kaniyang nadarama at atat na atat na rin siyang magawa ang nais niyang pagpapakasarap.

Sa katanghaliang tapat, sa mainit na sinag ng araw na tumatama sa kanilang mga katawan ay naroon ang hindi mapigilang pag-indayog at mga ritmo ng pagpapasailalim sa kamunduhan.

Sabik na sabik na naipasok niya ang alaga sa masikip at sariwang likuran nito at sinimulan ang paghuhugot at pagbabaon hanggang sa natamaan ang nagpapakiliti sa kaniya at nagpapasarap sa kaniyang buong katawan, senyales na ring pareho na nilang makakamit ang rurok ng tagumpay.

Hingal na hingal sila pareho. Nakahiga lang sa katawan niya si Venjamin habang ang isa naman ay panay ang halik sa kaniya. Damang-dama rin nila pareho ang mga pawis sa katawan at malalagkit na tinginan naman ang isinusukli niya sa taong kaharap.

“I had fun doing it with you, Venjamin.”

“Let us do another round then, my wife.”

“Sure. If this is what makes you happy, I will surely oblige. But, let us swim naked first into the ocean before doing our fourth round, my Venjamin.”

Sabay silang tumayo. Lumabas at nagtatakbo patungo sa tahimik at kalmadong alon na naghihintay na paliguan silang pareho.

Nang isa-isang lumusong sa tubig ang dalawa ay pareho din nilang naramdaman ang saya. Kitang-kita sa mukha ni Venjamin ang kaligayahan habang pinagmamasdan ang nakangiting mukha ng taong nasa harapan niya.

Sinong mag-aakala na ang taong ito pala ang kaniyang asawa? Wala siyang matandaan sa kung ano at sino siya. Paunti-unti lang na ikinukuwento sa kaniya ng taong ito ang nakaraan niya. Hindi siya puwedeng biglain. Iyon ang sinabi daw sa kaniya ng doktor matapos siyang mailigtas sa bingit ng kamatayan.

Ni isa sa mga ikinuwento niya ay wala talaga siyang matandaan. Kapag pipilitin niyang maalala ay lalo lamang sumasakit ang ulo niya. Kaya naman malaki ang pasasalamat niya rito sa pagligtas sa kaniya. Tanging sa ganoong paraan lamang niya nasusuklian ang mga sakripisyong ginawa niya para sa kaniya.

Sa kailaliman ng kaniyang utak ay naroon pa rin ang paghahangad na matuklasan kung sino talaga siya at kung ano ang tunay na nangyari sa kaniya. Simula nang magising siya, tanging ang pangalan lamang niyang Venjamin ang naaalala niya at wala nang iba.

"I love you, Venj."

"I love you too."