Hate Series 2: Zairah Wintei

3

Zai POV continuation of flashback

Ilang linggo na ang lumipas ngunit gano'n pa rin ang pakikitungo sa'kin ni Gideon ni hindi na nga kami nag-uusap na sa totoo lang ay mas gusto ko pang awayin ako nito basta marinig ko lang ito magsalita, pero hindi e' kahit 'yun ay pinagkait nito sa akin. At madalas na rin itong late na kung umuwi at Minsan pa nga hindi na ito umuuwi.

Gabi na, lumamig na rin ang pagkaing hinanda ko ngunit wala pa ring Gideon na dumating. He was no where to be found. Nakasilip ako sa bintana ko sa kwarto at hinihintay ang pagdating nito. Umaasang mali ang iniisip ko na baka iniwan ako nito ag tulayan na akong kinalimutan.

Kailan mo ba ako matatanggap G? Hanggang kailan mo ba ako paghihintayin?

I grip the curtain nang makita ko ang paparating na kotse. G! Agad na bumaba ako galing ng kwarto para salubungin ito at buksan ang gate.

Miss na miss ko na talaga ito. Gusto ko itong yakapin pero hindi naman iyon pwede kaya okay na sa'kin kahit tingnan na lang ito.

Ayun nga binuksan ko ang gate at pumasok naman ang kotse ni Gideon. Ngunit nawala ang ngiti ko nang bumukas ang pinto at lumabas si G saka pinagbukas nito ng pinto ang kung sino mang kasama nito at niluwa no'n si

Alison......

Bakit siya andito?

"Hey b***h! Tapos mo na buksan ang gate kaya umalis kana. Nakakaimbyerna 'yang pagmumukha mo!" Nanginginig na tumakbo ako papasok ng kabahayan at dali-daling bumalik sa kwarto ko saka napaupo sa kama. Pero bago 'yon narinig ko pa ang hagikgik ni Alison mukhang masayang-masaya ito sa kaalaman na ganito ang pakikitungo ni G sa'kin.

Ano ba itong ginagawa ni Gideon sa'kin? Ang sakit-sakit! Sana pala hindi na lang ito umuwi kung dadalhin lang pala nito si Alison dito.

Hindi na ito nahiya.

Pero ang akala kong hanggang doon lang ang impyernong mararanasan ko ngayon gabi ay mali ako dahil unti-unting nagsibagsakan ang aking mga luha.

Kinagat ko ang pang-ibaba kong labi habang pinapakinggan ang mga ingay na nagmumula sa kabilang kwarto. Ang mga ungol nila at ang mga daing.

Nalasahan ko pa ang malakalawang lasa ng dugo galing sa sugat na nilikha ng pagkagat ko sa pang-ibabang labi ko.

Pero namanhid na ako, wala akong makapang emosyon sa puso ko kung hindi sakit lang dulot ng kaalamang kasama ni Gideon ang mahal nito habang ako ay nandito iniiyakan ang aking pagkatalo.

Tumayo ako mula sa kama at dumiretso sa banyo. Tiningnan ko ang mukha ko.

Hell I am nothing kumpara kay Alison. Ang buhok ko ay hanggang balikat na kulay itim, samantalang ang asul kong mga mata ay natatakpan ng salaming gamit ko. Kung titingnan wala namang bagay na maganda sa akin. Kaya nga hindi niya ako magawang matapunan ng tingin o pansin.

Napahagulgol ako sa nakikita ko. Paano nga naman ako mapapansin ni Gideon kung ganito ang itsura ko? Alison is a goddess. While I'm just simple.

"I love you Alison ahh s**t!" Daing ni G mula sa kabilang kwarto na kinaiyak ko pa lalo ang sarap pakinggan na tila masaya ito sa iba..

Sobrang sarap at the same time napakasakit tila pinagpipiraso nito ang buo kong pagkatao at puso.

"I love you too G," I said while sobbing sana ako na lang? Hindi ba talaga pwedeng ako naman?

Bakit sa iba kaya nitong iparamdam ang saya? Bakit sa'kin ay tila hirap na hirap ito.

I bitterly smile and look at my face in the mirror. I am pathetic,

"I love you t-too ahh ohh babe." Alison moan.

Kung titingnan parang ako ang kontrabida. Kasi sila naman ang totoong nagmamahalan kaya sampid lang ako sa relasyon nila. Isang taong pinipilit ang sarili kahit ayaw sa kaniya

Kumuha ako ng cutter sa kabinet ko at tinanggal ko ang pajama ko. I look again in the mirror puno ng luha ang mga mata ko kaya nanlalabo ang paningin ko.

Inilapit ko ang cutter sa pinakataas na parte ng hita ko na malapit na sa may beywang ko. At dahan ko yong hiniwa hanggang sa maging letrang G ito. lumandas ang masaganang dugo mula sa sugat na nilikha ko. Gusto ko matandaan ang araw na 'to ang araw na parang may isang parte ng puso ko ang nawasak.

Gusto ko ang markang ito ang magsisilbing palatandaan na ang isang tulad ko ay unti-unti ng nawawala, I am slowly dying in pain.. ayoko man mawala. Ayoko man magbago pero alam ko balang-araw baka hindi ko na kayanin.

Baka sumuko na rin ako.

Ewan ko ba parang namamanhid ang puso ko, ni hindi ko maramdaman ang hapdi o sakit mula sa ginawa kong sugat.

You made me numb G sinanay mo ko sa sakit.

Sa sobrang sanay ko hindi ko alam kung mabubuhay ba ako na wala ang sakit na ito.

----

"Mom!" Napatalon ako sa gulat nang marinig ko ang sigaw ng anak ko. And I saw her on the doorway staring at me so I smile at her pero nakita ko ang pagkunot ng noo nito at lumapit sa'kin, I felt her small fingers touch my cheeks.

"Why are you crying mom?" Ngayon ko lang napansin ang mga luhang dumadaloy mula sa mga mata ko and ohh my baby is so sweet. Pinunasan nito ang lahat ng luha sa mukha ko.

At wala akong magawa kundi titigan ito, tinatanong ang sarili kung deserve ko ba ang batang ito.

"Thank you sweetie." Seryoso ako nitong tiningnan..

those eyes.

"Hmm don't worry about mommy, okay?" Tango lang ang tinugon nito kahit hindi nito sabihin alam kong nag-alala ito pero ako ang ina kaya dapat ako ang nag-aalaga rito hindi na dapat ito madamay.

"Mom you said you will eat dinner with me? But you didn't came. Ni hindi ka pa nga po nakapagbihis." Napatampal ako sa aking noo, ito na ba ang kinakatakutan ko ang makaharap muli ang gagong 'yon dahil alam kong babalik ang mga masasakit na alaala na magpapahirap sa'kin, pero pinapangako ko hindi ko ipapakita sa kaniya na naaapektuhan ako.

"Sorry baby busog pa kasi si mommy dahil nakikain ako sa bahay ng tita Raven mo, babawi na lang si mommy bukas." Masayang yumakap ito sa leeg ko at hinalikan ako sa pisnge.

"Can you bring me to the mall? Gusto ko kasing makita si Mr. Mall guy and I want you to meet him." No! Hindi ko hahayaan na mas mapalapit pa ang loob nito kay Gideon lalo pa't aasa lang ito sa wala, I knew Gideon he's a happy go lucky man. Wala itong pakealam sa mga taong nasa paligid niya.

"Maybe not now sweetie. Bibilhan na lang kita ng ice cream 'yung strawberry flavor." Bahagyang nalungkot ang mukha nito pero sumangyon din naman ito. s**t what have you done Gideon! Bakit parang attached na attached si Zerrah dito?

Natatakot ako.

Paano kung kunin nito ang bata?

"Mom can I sleep here?"

"Yes you can sweetie." Humiga ito sa kama kaya sumunod ako at hinaplos-haplos ang buhok nito.

Hindi nagtagal nakatulog rin ito ngunit ako hindi pa rin makatulog kaya tumayo ako at pumunta sa banyo para makapagpalit ng damit.

Nang matanggal ang lahat ng saplot ko sa katawan ay hindi mapigilan na mapangiti ako ng mapait. The scar is still here at habang andito ito mananatili pa rin ang bangungot na matagal ko nang pilit na kinakalimutan.

Dali-dali kong sinuot ang pantulog ko at bumalik muli sa kwarto kung saan natutulog ang anak ko ngunit pagkalabas ko ng banyo ay narinig kong tumunog ang cellphone ko. Sino naman kaya ang tatawag sa'kin sa ganitong oras? Baka importante kaya agad na hinablot ko ang cellphone ko na nakalapag sa kama at sinagot iyon

At sana pala hindi ko na lang sinagot paano ba naman ang taong nasa kabilang linya ay ang taong tiyak na isang bangungot.

"Hello kitten." He huskily said na kinainit ng ulo ko that voice is a curse!

"Hello rin jerk!" s**t! Zairah be natural, kung maglalaro siya then paglaruan mo rin.

"So my kitten learn how to play." Ano pa ba ang kailangan nito sa'kin? Bakit hindi na niya ako tigilan. Hindi ba ito napapagod?

"What do you need Mr. Emerson!" Ngunit nakarinig lang ako ng tawa mula rito and I can't help but shiver. Ibang Gideon ang kausap ko ngayon dati oo alam ko mapaglaro ito pero ngayon may kakaiba.

"What I need? Hmm what if I say ikaw ang kailangan ko Z, alam mo ba tinitingnan ko ngayon ang mga pinadala mo Z, really annulment papers?" Bakit kasi hindi na lang nito iyon pirmahan 'di ba 'yun naman ang gusto nito noon pa? Para magsama sila ng babaeng 'yon.

"Just sign the papers para maging malaya kana Emerson at para maging malaya na rin ako, madaming isda na pwedeng mabingwit ko ngayon kaya hindi ko kailangan magstay pa sa walang kwentang kasal natin." Nakarinig ako ng malakas na ingay na sa hula ko ay hinampas nito ang mesa. f**k him! Siya pa ang may ganang magalit.

"Hindi ka magiging malaya Z kahit anong gawin mo kasal pa rin tayo, hindi ka pwedeng lumandi sa iba, dahil hindi pa ko nagsawa sa'yo kaya hangga't hindi pa ako sawa mananatiling akin ka lang. Mine and mine alone." Kumulo ang dugo ko sa sinabi nito! Kaya pala ayaw niya kong pakawalan dahil ano raw?! Hindi pa siya sawa sa'kin! Gusto ko siyang pagsampal-sampalin. At isa pa hindi niya ko pagmamay-ari!

"You'll never get a taste of me again Emerson dahil I will never let you f**k me because I will only let a crazy in love guy to f**k my p***y ayoko na sa mga lalaking gago tulad mo." I heard him gritted his teeth kaya napangisi ako. Ganiyan nga magalit ka pa Emerson kung noon hindi ako lumalaban pwes ibahin mo ako ngayon.

Naranasan ko na maging malaya at hindi ko hahayaang kunin nito iyon mula sa akin.

"That body is just mine! Kung nalaman ko lang dati na ang katulad mong ugly duckling ay kaya palang maging swan sana tinali na kita sa kama at pinagsawaan hmm..kitten tiyak na mag-eenjoy ako sa'yo." His crazy! Demonyo! Napakawalang-hiya niya ang kapal ng mukha! At akala niya ba hahayaan ko siya!

"Never! Maglaway ka lang Emerson dahil hindi mo ito matitikman muli. Just sign the papers and were done." Nawawalan na ako ng pasensiya, ginagalit talaga ako ng walang hiya! Kung pwede ko lang ito hilahin mula sa cellphone na hawak ko ay baka nagawa ko na. Gusto ko itong sapaki.

"Madaming paraan para maangkin kita Z, kilala mo ko kapag gusto ko nakukuha ko at alam mo kay gandang pagmasdan ang mga papers na ito na kinakain ng apoy." Umawang ang labi ko at kumuyom ang mga kamay ko.

"f**k you!" Galit na sigaw ko, at halos gusto ko ng magwala sa galit. Naninikip na rin ang dibdib ko sa pagpigil ko ng emosyon ko.

"Soon kitten soon..." Sa inis ko ay tinapon ko ang cellphone sa sahig. Tiningnan ko lamang iyon na nabasag at napasuklay ako ng aking buhok gamit ang sarili kong mga daliri.

"Asshole!"

Kahit anong tanggi ko alam kong, nakakaramdam ako ng takot. Hindi naman kasi ako tulad nina Raven na matapang dahil isa lamang akong mahina sadyang magaling lang akong maglaro ng emosyon.

They thought I am brave at 'yung kaya ko manindigan sa mga desisyon ko pero ang totoo I act that I'm okay and I act that I'm a b***h even though I'm not.

Kailan ba ako mawawalan ng kinatatakutan? Ay oo nga pala hangga't nakatali pa rin ako sa lalaking 'yon ay kailanman hindi ako makakaramdam ng kaluwagan.