เสือโคร่งตัวใหญ่ตัวนั้นขายได้มากถึงหนึ่งพันตำลึง ร้านรับซื้อสัตว์ป่าบอกว่าหากมีอีกให้รีบนำมาขายที่นี่ อย่าไปขายร้านอื่น ตอนนี้หนังเสือกำลังเป็นสินค้าที่เป็นที่ต้องการสูง
“หนึ่งพันตำลึง!” หวงฮุ่ยเหยาอุทานออกมาเสียงดัง
“หนึ่งพันตำลึง!” หวงซิงเหยียนอุทานออกมาเสียงดังกว่าผู้เป็นพี่สาว
“หนึ่งพันตำลึง!” หวงหย่งจื้อเองก็อดตกใจจนอุทานออกมาเบาๆไม่ได้
“พี่ใหญ่เจ้าคะ แล้วเราจะนำเงินหนึ่งพันตำลึงนี้ไปทำอันใดบ้างเจ้าคะ?” หวงซิงเหยียนถามอย่างสนใจใคร่รู้
“อย่างแรกเลย เราต้องจ่ายค่าเช่ารถม้าสองตำลึงคืนให้ท่านลุงเขยก่อน จากนั้นเราจะทำขนมเป็นของตอบแทนแทนคำขอบคุณให้ทุกๆคน”
“ขนมอะไรหรือเจ้าคะพี่ใหญ่?” หวงซิงเหยียนลิงโลดในใจ นางไม่ได้กินขนมอร่อยๆมานานแล้ว
หวงฮุ่ยเหยาทำท่านึกพลางยิ้ม นางอยากลองทำขนมเปี๊ยะ ขนมเปี๊ยะส่วนใหญ่มีแต่ไส้ถั่ว นางอยากจะลองทำไส้อื่นๆดูบ้าง ลองใช้ความรู้ที่ได้เคยเข้าคอร์สเรียนทำอาห
