คนอยากมีลูกสะใภ้ตัดสินใจปุบปับฉับไว จนลูกชายที่เล่นไปตามเกมต้องรีบเบรก
“โอ๊ย! แม่คิดไปถึงไหนเนี่ย ที่ผมพาเขามาที่นี่ ไม่ใช่ว่าแอบรักอะไรเขาหรอกนะ ก็แค่เห็นว่าเขาเป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง ก็เลยช่วยเอาไว้ อีกอย่างก็หมั่นไส้สามีเขาด้วยแหละ”
หน็อย! ไอ้เด็กบ้า! เธอยังไม่แก่จนเขาต้องนับเป็นญาติผู้ใหญ่เสียหน่อย
“นี่แน่ะ!”
แม่เลี้ยงดีดหน้าผากกว้าง จนลูกชายสะดุ้งโหยง แล้วจึงทำเสียงเข้มเอ็ดยกใหญ่ “ไอ้เด็กปากหมา! ไปว่าพี่เขาอย่างนั้นได้ยังไง พี่เขายังไม่แก่เสียหน่อย”
“ฝากตีเจ็บๆ สักทีเถอะค่ะคุณป้า”
คราวนี้คนที่นั่งแอบฟังอยู่นานโพล่งขึ้น
“จัดให้จ้า”
ขาดคำเสียงฝ่ามือกระทบหลังกว้างก็ดังขึ้นอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง ตามมาด้วยเสียงสูดปากครางเกินพอดีราวกับเจ็บปวดเสียเต็มประดา น่าหมั่นไส้จนคนเป็นแม่ซัดเข้าให้อีกที
“เออ! เกือบลืมบอกไปเลย เมื่อคืนพี่ปี่โทรมาหาผมด้วยแหละ”
“แล้ว?”
ปานระพีเลิกคิ้ว
