ปานระพีเอ่ยตัดบท แล้วรีบดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปง เรียกเสียงหัวเราะกวนประสาทอย่างอารมณ์ดีจากคนที่แกล้งเธอได้ จากนั้นเขาก็เดินมาดึงผ้าห่มออกจากใบหน้างาม แล้วถือวิสาสะกดจมูกลงหอมแก้มนวลปลั่งฟอดใหญ่ ครั้นเห็นเธอตั้งท่าจะตวัดมือใส่หน้าพ่อคุณก็ถอยฉาก แล้วผิวปากหวือเดินไปยังห้องน้ำ
ราวสิบห้านาทีต่อมา ปานระพีก็รู้สึกว่าพื้นเตียงข้างกายยุบยวบลง แน่นอนมหรรณพมานอนแล้ว แถมไอ้คนหน้าทนยังจงใจขยับมาเบียดเธออีกด้วย อยากออกปากไล่ แต่ก็ต้องข่มใจสงบปากสงบคำเอาไว้ เพราะไม่เห็นประโยชน์อะไรกับการลุกขึ้นมาโวยวายขับไล่เขาในเวลาดึกดื่นเช่นนี้
แต่แล้วปานระพีก็ต้องเปลี่ยนใจ เมื่ออีกฝ่ายเหมือนจะรู้ว่าเธอกำลังแกล้งหลับ แถมพ่อคุณยังเรียกร้องความสนใจด้วยการขยับเข้ามาแนบชิดมากยิ่งขึ้น
ทันใดนั้นเธอก็ต้องตาโต เมื่อสัมผัสได้ว่าร่างใหญ่ที่นอนเบียดตัวเองอยู่นั้นไม่ใส่เสื้อ หนำซ้ำคนไร้ยางอายยังจงใจถูไถเนื้อหนังมังสาเปล่าเปล
