สริสา
720 Words
สริสา พยาบาลสาวผู้อ่อนโยน
พยาบาลสาวที่สดใสร่าเริงและมองโลกในแง่ดี มีแต่รอยยิ้มให้กับทุกคนแม้ว่าภายในใจของเธอจะมีเรื่องให้เครียดอยู่ตลอดเวลาก็ตาม
สาริสามีแม่เพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ในครอบครัว แม่ที่ป่วยหนักจากโรคร้ายที่ต้องใช้เงินรักษาค่อนข้างเยอะ เธอจึงต้องรับเป็นพยาบาลพิเศษให้กับตระกูลไพศาลสืบสกุล จากการชักชวนของคุณหมอภูวนัยที่เป็นหลานชายคนเล็กของครอบครัวนี้ จนทำให้คุณปู่ของเขาเอ็นดูแล้วก็รักเธอเหมือนกับหลานสาวแท้ๆคนหนึ่ง
"อากาศสดชื่นมากๆเลยนะคะคุณท่าน.."
"บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกปู่ว่าคุณท่าน..ไหนลองเรียกปู่ใหม่ซิ..?"
"เอ่อ..!!"
ฉันไม่กล้าอาจเอื้อมที่จะเรียกคุณท่านว่าคุณปู่หรอกค่ะ ก็ฉันเป็นแค่คนนอกไม่ใช่คนในครอบครัวของคุณท่านซักหน่อยใครจะไปกล้าเรียกแบบนั้นละคะ
"รังเกียจปู่งั้นหรอ..?"
"เปล่าค่ะ สาไม่ได้คิดรังเกียจคุณท่านเลยนะคะ"
"งั้นก็เรียกฉันว่าปู่ซิ..?"
"..."
ฉันนั่งคุกเข่าลงที่พื้นข้างๆรถเข็นที่คุณท่านนั่งแล้วมองจ้องเข้าไปในแววตาของท่าน
"ปู่ไม่มีหลานสาวกับเขาเลยซักคนพอได้มาเจอสาปู่ก็มีความสุขมากๆ และก็ตลอดหลายปีที่สาเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ทุกคนก็มีแต่รอยยิ้ม บรรยากาศที่เคยเงียบเหงาสาก็มาทำให้มันมีชีวิตชีวามากขึ้น..ปู่อยากให้สาอยู่กับครอบครัวของพวกเราไปนานๆได้ไหม..?"
ฉันได้ฟังที่คุณท่านพูดก็เริ่มน้ำตาคลอออกมาในความตื้นตันใจ ที่ท่านเอ็นดูฉันมากขนาดนี้
"มาเป็นหลานสาวคนหนึ่งของปู่เถอะนะ แล้วเรื่องแม่ปู่จะจัดการเรื่องค่ารักษาพยาบาลให้.."
"อะไรนะคะ..?"
"ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ในบ้านหลังนี้ด้วยกัน ที่นี่มีห้องเหลืออีกตั้งเยอะแยะ สาอยากพาแม่มานอนห้องไหนก็ได้เลือกเอาตามสบายเลย แล้วเรื่องค่ารักษาแม่ปู่จะให้คนไปจัดการให้.."
"ทำไมคุณท่านถึงดีกับสามากขนาดนี้ละคะ..?"
"เพราะสาเป็นคนดี และสิ่งดีๆที่สาทำจะช่วยทำให้สาได้เจอกับอะไรดีๆ..และนี่คือสิ่งที่ปู่จะตอบแทนในความเป็นคนดีให้กับสาได้.."
นี่ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม นี่มันคือเรื่องจริงหรอเนี่ย
"เข้ามาเป็นหลานสาวอีกคนหนึ่งของปู่เถอะนะ..?"
"ค่ะ..คุณปู่.."
....
หลังจากวันนั้นอีก 1เดือน ฉันก็ตัดสินใจขนของจากบ้านเช่าเล็กๆย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของตระกูลไพศาลสืบสกุล
"กระเป๋ามีแค่นี้เองหรอสา..?"
"ค่ะ..สาเอามาแค่เสื้อผ้านะคะ ส่วนของใช้อื่นๆก็ขายไปหมดแล้วจะได้ไม่ต้องแบกมาเยอะแยะนะคะ.."
"แล้วเสื้อผ้าแม่ละ..?"
"เสื้อผ้าของแม่อยู่ที่โรงพยาบาลหมดเลยค่ะ นี่มีแค่ของสานะคะ.."
"งั้นพี่ช่วยถือขึ้นไปส่งบนห้องนะ.."
"ขอบคุณค่ะ.."
คุณหมอภูวนัยที่แสนดีของฉันเองคะ คุณหมอเป็นลูกชายของอาจารย์หมอที่ฉันเคารพ คุณพ่อของคุณหมออัศนัยท่านเป็นทั้งอาจารย์ของฉันและก็เป็นเจ้าของโรงพยาบาลที่ฉันเป็นพยาบาลอยู่ด้วยค่ะ ฉันได้เข้ามาฝึกงานที่นี่และก็ได้เริ่มทำงานที่นี่ตั้งแต่นั่นมาตลอด พี่หมอกับฉันเราถึงได้รู้จักกันมานานมากๆ เพราะเขาทั้งหล่อแล้วก็น่ารักแสนดีเป็นที่หนึ่ง สาวๆในโรงพยาบาลต่างก็ชื่นชอบคุณหมอกันทั้งนั้น ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกันนะคะ
"ยินดีต้อนรับนะ อยู่ที่นี่ถ้าขาดเหลืออะไรก็บอกพี่ได้ ถ้าเพื่อสาแล้วพี่ยินดีทำให้ทุกอย่างเลย.."
"จริงนะคะ พูดแล้วห้ามคืนคำนะคะ..?"
"จริงซิจ๊ะ..พี่หมอคนนี้ซะอย่าง.."
รอยยิ้มของพี่หมอละมุนที่สุดแล้ว ยิ้มแบบนี้ใจสาจะละลายนะคะ
....
คุณภูกับสา เคยเจอกันหรือยังน่าาาาา
- Writer
