เมียแต่ง ตามพินัยกรรม

ฮันนีมูนเหงาๆ

ภูเก็ต

เวลา 1 ทุ่ม

หลังจากที่พวกเขานั่งเครื่องมาถึงภูเก็ตแล้วก็มีรถจากที่พักมารับเพื่อพาพวกเขาไปส่งถึงที่ และเมื่อมาถึงที่พัก

"คุณภูคะ.."

ภูดิษฐ์ที่เดินนำหน้าสริสามาก่อนก็หันไปตามเสียงคนที่เรียกชื่อเขา

"เรนนี่..มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย.?"

สริสาหันไปมองหญิงสาวคนนั้นที่กำลังวิ่งเข้ามาหาภูดิษฐ์ โดยที่เธอยื่นใบหน้าเข้ามาทักทายเขาด้วยการหอมแก้มเขาสลับกันซ้ายขวา แล้วหันมามองหน้าเธอเบะปาก 1 ทีก่อนจะหันกลับไปส่งยิ้มหวานให้ภูดิษฐ์อีกครั้ง

"เรนนี่มาถึงก่อนคุณภูได้ชั่วโมงนึงแล้วค่ะ พอคุณภูส่งไลน์มาบอกว่าจะมาภูเก็ตเรนนี่ก็รีบขับรถออกจากบ้านรีบมาหาคุณภูเลยนะคะ.."

"เธอนี่น่ารักกับฉันเสมอเลยนะ..ทุกครั้งที่ฉันมาภูเก็ตก็มีเธอคอยดูแลตลอด..."

"ก็บอกแล้วไงคะ ว่าเมื่อไหร่ที่คุณภูมาภูเก็ต เรนนี่จะดูแลให้ทุกเรื่องทั้งเรื่องพาเที่ยว พาไปกินของอร่อยๆ แล้วก็ดูแลไปถึงเรื่อง..."

เธอส่งสายตายั่วยวนไปให้เขาเพื่อบอกให้เขารู้ ว่าเรื่องที่เธอจะพูดหมายถึงเรื่องอะไร

"ถ้าคุณยังไม่ไปที่ห้องพัก งั้นสาขอตัวไปที่ห้องพักก่อนนะคะ.."

สริสาพูดจบก็ให้คนลากกระเป๋านำเธอไปที่ห้องพักทันที

เขาจึงมองตามเธอไปด้วยสายตาหงุดหงิด

"ภรรยาของคุณภูเนี่ยดูไม่สนใจคุณภูเอาซะเลยนะคะ"

"ก็ดีแล้ว แบบเนี่ยก็ตัวใครตัวมันดี..พรุ่งนี้แล้วก็วันต่อๆไปฉันจะได้ไปเที่ยวกับเธอให้สนุกสุดเหวี่ยงไปเลยไง.."

"คุณภูจะอยู่กับเรนนี่ทั้งวันทั้งคืนจริงๆนะคะ.?"

"จริงซิ อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ฉันยกเวลาให้เธอทั้งหมดเลย ช่วยทำให้ฉันมีความสุขตลอดทริปนี้ทีนะ.."

เขาเชยคางเธอขึ้นแล้วส่งสายตาโลมเลียไปทั่วเรือนร่างของเธอ

เธอเองก็ส่งสายตาอ่อยเขาขั้นสุด พร้อมด้วยกัดริมฝีปากตัวเองเล็กน้อย เพื่อให้เขาหลงไหลในความเซ็กซี่และยั่วยวนของเธอ

....

กริ๊งงง กริ๊งงง>>>

"สวัสดีค่ะพี่หมอ.."

(ถึงที่พักหรือยังจ๊ะ.?)

"ถึงแล้วค่ะ เพิ่งถึงเมื่อกี้เลยค่ะ."

(เป็นไงบ้างที่พักสวยมั้ย.?)

"สวยค่ะ สวยมาก แต่มันคงจะดีกว่านี้นะคะถ้าสาได้มากับคนที่สาอยากให้มาด้วย แทนที่จะเป็นคนอย่างเขา"

(พี่ก็อยากให้คนที่ไปอยู่ตรงนั้นเป็นพี่เหมือนกัน)

"..."

เธอได้ยินที่เขาพูดก็นิ่งไป เพราะเธอเองก็อยากให้เป็นแบบนั้น แต่ตอนนี้เธอทำแบบนั้นไม่ได้เพราะเธอได้ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของพี่ชายเขาอยู่

(แล้วพี่ภูละ..?)

"คุณภูเขามีเพื่อนมาคอยดูแลนะค่ะ คงไม่มาสนใจสาหรอกค่ะ ทริปนี้สาคงเที่ยวเองคนเดียวแบบเหงาๆ.."

(เพื่อนหรอ..?)

"ค่ะ เพื่อนผู้หญิงนะคะ.."

(อ่อ.! พี่พอจะนึกออก แต่ก็ดีแล้วนะที่ช่วงตลอดระยะเวลาของฮันนีมูนทริปนี้ สากับพี่ภูไม่ได้อยู่กันตามลำพัง พี่กลับรู้สึกโล่งใจ..เพราะพี่ภูจะได้ไม่เข้าใกล้สามากกว่านี้ด้วย.)

เธอฟังที่หมอนัยพูดก็อึ้งๆไป หมอนัยเข้าใจว่าภูดิษฐ์ยังไม่เคยนอนกับสริสา เพราะเข้าใจว่าพวกเขานอนแยกเตียงกันมาตลอด

"แม่ของสาเป็นไงบ้างค่ะพี่หมอ.?"

(ตื่นขึ้นมารอบนึงนะถามหาสาด้วย แต่พี่บอกแล้วว่าพี่ให้สาไปสัมนางานที่ต่างจังหวัดนะ ท่านก็เลยกินยาแล้วก็หลับไปแล้วละ.)

"สาฝากดูแลแม่ด้วยนะคะพี่หมอ"

(ไม่ต้องห่วง พี่กับรินจะดูแลแม่ให้อย่างดีเลย สาคงเหนื่อยเดินทางแล้ว รีบไปนอนเถอะ..)

"ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะพี่หมอ"

(ก็บอกแล้วไงพี่ทำเพื่อสาได้ทุกอย่าง สานั่นแหละรักษาเนื้อรักษาตัวเองให้ดีๆนะ พี่เป็นห่วงนะ..)

"ค่ะ.."

เมื่อหมอนัยวางสายไปแล้วสริสาก็นั่งสีหน้าเครียด

"รักษาเนื้อรักษาตัวงั้นหรอ..สาคงไม่คู่ควรกับพี่หมอแล้วละคะ.."

เธอลูบไปตามเนื้อตัวของตัวเองไปมาด้วยความขยะแขยงพอนึกถึงเหตุการณ์คืนนั้น คืนที่ภูดิษฐ์จับเธอมัดมือแล้วบังคับขืนใจเธอ เธอนึกถึงเรื่องคืนนั้นแล้วก็ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาด้วยความเสียใจเป็นที่สุด

....

2 วันผ่านไป ที่ภูเก็ต

ทริปฮันนีมูนของเขาและเธอที่พ่อของภูดิษฐ์ต้องการให้ทั้ง 2 คนได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น ไม่เป็นไปตามแผนที่พ่อของเขาวางเอาไว้เลยสักนิด เพราะตั้งแต่ที่พวกเขามาถึงที่นี่ ภูดิษฐ์ก็ไม่เคยกลับมานอนที่ห้องพักเลย เขาทิ้งให้เธอต้องอยู่คนเดียว เที่ยวคนเดียว และกินข้าวคนเดียว

"สวัสดีครับ.."

"เอ่อ.! สวัสดีค่ะ.."

ชายหนุ่มคนนึงเดินเข้ามาทักทายเธอที่โต๊ะอาหารของที่พักเช้านี้

"ผมขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ.?"

"เอ่อ.!"

เธอหันไปมองที่โต๊ะตัวอื่นว่ามีที่ว่างตรงไหนอีกไหม ก็งงว่าก็เห็นมีโต๊ะว่างทำไมเขาถึงไม่ไปนั่ง

"ผมเห็นคุณนั่งทานข้าวเช้าที่โต๊ะนี้มาคนเดียวตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ถ้าไม่รังเกียจเช้านี้ผมขอนั่งทานด้วยคนได้ไหมครับ..?"

"เอ่อ.! ก็ได้ค่ะ เชิญค่ะ.."

"ขอบคุณครับ.."

เขาส่งยิ้มหวานให้เธอแล้วดึงเก้าอี้ออกนั่งลงตรงหน้าเธอ

"ผมอาทครับ..ยินดีที่ได้รู้จักครับ"

"ค่ะ ฉันสาค่ะ ยินดีเช่นกันค่ะ."

"คุณสามาเที่ยวคนเดียวหรอครับ..?"

"เอ่อ.! คือ.."

เธอไม่รู้ว่าจะตอบคำถามอะไรเขาออกไปดี เพราะถ้าบอกว่ามากับสามีเขาก็คงถามว่าสามีของเธออยู่ไหน

"ค่ะ สามาคนเดียวค่ะ.."

ในระหว่างที่เธอนั่งคุยกับชายแปลกหน้าคนนึง ภูดิษฐ์ก็เดินมากับเรนนี่หญิงสาวที่เป็นคู่นอนของเขาในทริปนี้

"อุ๊ย.! นั่นภรรยาของคุณภูนี่ค่ะ นั่งคุยกับหนุ่มหล่อที่ไหนค่ะนั่น.."

"..."

เขาเห็นไปมองตามที่เธอบอกก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา

"ส่งยิ้มหวานให้กันด้วย แหม.! ดูน่ารักจังเลยนะคะ"

"..."

เขาไม่พูดแต่สะบัดมือเธอที่เกาะแขนเขาอยู่ออก

"จะไปไหนคะคุณภู..?"

"ฉันไม่อยากกินข้าวที่นี่ มีแต่อะไรก็ไม่รู้ไม่น่ากิน ฉันอยากออกไปหาอะไรกินข้างนอก.."

เขาเดินหันหลังออกไปจากห้องอาหารทันที

"ได้ค่ะ เดี๋ยวเรนนี่พาไปกินของอร่อยๆนะคะ.."

....

เมื่อพวกเขาทานข้าวกันเสร็จแล้วก็พากันไปเที่ยวด้วยความสนุกสนาน

"โลกกลัมจังเลยนะคะ นี่เรามาเจอภรรยาคุณกับหนุ่มหล่อเมื่อเช้าอีกแล้วนะคะเนี่ย."

ภูดิษฐ์หันไปมองตามที่เธอบอก

มองจ้องไปที่ทั้งคู่แล้วกำมือแน่นด้วยความไม่พอใจ

"คุณภูไม่หึงบ้างหรอคะ..?"

"ไม่ ฉันไม่ได้สนใจ.."

"ใจกว้างจังเลยนะคะ.."

"พูดมาก ถ้าเธอยังไม่หยุดพูดก็กลับไป ฉันรำคาญ.."

"คุณภู.."

เขาหันมาจ้องหน้าเธอแล้วพูดกับเธอด้วยความหงุดหงิด

"เรนนี่ขอโทษค่ะ เรนนี่จะไม่พูดอีกแล้วค่ะ.."

"งั้นกลับที่พัก ฉันอยากกลับแล้ว.."

"แต่เรายังเที่ยวไม่ถึงไหนกันเลยนะคะ.."

"เธออยากอยู่ก็อยู่ แต่ฉันจะกลับ.."

"กลับก็ได้ค่ะ.."

.....

เวลา 2 ทุ่ม

ที่พักที่ภูเก็ต

สริสากลับมาทานข้าวต่อที่ที่พักห้องอาหารบรรยากาศวิวริมทะเลกับเพื่อนชายที่พาเธอไปเที่ยววันนี้

แต่มีบางอย่างเกิดขึ้นกับร่างกายเธอ ทั้งที่อากาศเย็นและก็มีลมจากคลื่นทะเลพัดไปมา แต่เธอกลับรู้สึกร้อนไปทั้งตัว

"สาว่าสาขอตัวกลับห้องก่อนดีกว่าค่ะ สารู้สึกแปลกๆกับตัวเองแล้วก็มึนหัวยังไงไม่รู้ค่ะ.."

"ให้ผมไปส่งไหมครับ..?"

"ไม่เป็นไรค่ะ.."

เธอลุกขึ้นแต่ล้มเซไปทางเขาเขาจึงรีบลุกขึ้นประคองตัวเธอไว้ จนเธอเริ่มมีอาการใจเต้นแรงและขนลุกไปทั่วตัว

"อย่าค่ะ อย่าเข้าใกล้สา.สาขอตัวกลับห้องก่อนนะคะ"

เธอรีบวิ่งกลับห้องพักตัวเองด้วยความทุลักทุเล แต่ชายคนนั้นก็รีบวิ่งตามเธอมา

แต่ทันไดนั้นก็มีใครคนนึงเข้ามายืนขวางหน้าเขาไว้

......

ฮันนีมูนจะแซ่บแค่ไหน เตรียมรอเล้ยยย