ดวงไฟอ่อนๆ จากตะเกียงเจ้าพายุสร้างความสว่างไสวในกระท่อมท้ายไร่ อยุทธ์กลอกตา เขาไม่น่าเอ่ยขึ้นมาเลยว่าน่าจะพาบุษกรมาอยู่ท้ายไร่จะได้ทนไม่ไหวแล้วหนีไปเลย คราวนี้ได้มาอยู่จริงๆ ก็ไม่เห็นว่าเธอจะบ่นอะไร
เขาคิดในใจอยู่ว่าเธอเป็นสาวเมืองกรุงตั้งแต่เกิดตัวจริงเสียงจริงหรือเปล่า ทำไมถึงปรับตัวได้ไม่ปริปากบ่น ให้ไปอยู่ในแปลงผักก็ทำได้จนเกือบเป็นหัวโจกของแก๊งคนงานไร้คุณภาพ จนตอนนี้คุณภาพของงานเริ่มคับแก้ว เขาได้รับรายงานว่าเธอไปปรับโน่นเปลี่ยนนี่จนได้วิธีทำงานที่ดีขึ้น วันที่เจอเธอไร้อาภรณ์เขาเห็นว่าแขนขาวๆ ของเธอแบ่งเป็นสองสีเพราะแสงแดด
เขาทำทุกวิถีทางแล้วที่จะขับไล่เธอไปจากชีวิต แต่ก็ดูเหมือนเธออดทนทุกวิถีทางเช่นกันที่จะอดทน
เพื่ออะไรกันนะ
"อยู่ในไร่พสุธา ไม่ได้สะดวกสบายเหมือนอยู่ห้องนอนเย็นๆ ที่บ้านเธอที่กรุงเทพฯ งานที่แปลงผักไม่ได้เย็นสบายเหมือนออฟฟิศที่สาทรของเธอ เบื่อบ้างหรือเปล่า"
อยู่ๆ
