แสงที่เริ่มลดน้อยลงทุกทีทำให้บุษกรปั่นจักรยานเร็วขึ้น แต่เธอรู้สึกผิดปรกติเมื่อพบว่ามันควรจะเจอสามแยกเพื่อเลี้ยวขวาและกลับบ้าน หญิงสาวยังคงปั่นต่อเพราะคิดว่าก่อนนี้เธอเดินทางด้วยรถ ตอนนี้ปั่นจักรยานอาจจะทำให้ช้ากว่า คงใกล้ถึงแล้ว หญิงสาวปลอบใจตัวเอง พยายามปั่นไม่มองสองข้างทางเพราะกลัวเจองูอีก
น้ำตาซึมจากดวงตาน้อยๆ เมื่อเห็นว่ามืดแล้ว
เธอกำลังคิดว่าเธอมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ ที่ที่เหมือนไม่ใช่ที่ของเธอ
แต่จะให้เธอบอกว่าจะไม่ทนและหนีไปอย่างที่อยุทธ์ต้องการ เธอคงทำไม่ได้ เพราะคนข้างหลังอาจจะเจ็บปวดและเกิดผลกระทบร้ายแรงกว่าที่ใครจะคาดคิด ดังนั้นเป็นเธอที่เจ็บปวดยังจะดีกว่า
หญิงสาวเช็ดน้ำตา ก่อนจะขยี้ตาเมื่อเห็นอะไรบางอย่างลอยเด่นในความมืด สิ่งนั้นคือเงาดำทะมึนสูง เธอหยุดปั่นจักรยานทันที ดวงตาที่ฉ่ำน้ำตาเบิกกว้าง ตาเกือบถลน พยายามกะพริบตาเขม้นมอง เธอไม่ได้กลัวผี และเธอก็มั่นใจว่านั่นคือผี นั่นคื
