Suzan Atasoy
Öfkenin izleri tüm bedenimdeydi. Kulaklarıma kadar öfkeden kızartan bir kocaya sahiptim! Ne büyük şans...
İki gündür benimle hiç uğraşmadığı kadar uğraşıyor, geceleri de ne şanstır ki kendimi onun yanında buluyordum. Tabi sabah yanında uyandığımda bunu anlıyordum. Bana, benim uyurgezer olduğumu ve kendisinden ayrı kalamadığımı söylediği için şu an ayrı bir gıcıktım ona.
Yine beni delirtiyordu!
“Allah’ın belası. Nerden buldu beni ya nerden! Bok var bende de benimle berdel istedi! Sanki ailenin tek kızı benim ya! Şaka gibi.” Diyerek homurdanmaya devam ederken, bir yandan da üzerime giydiğim çiçek desenli güzel elbisenin yakalarını düzeltiyordum. İnce belimi çok güzel sarmıştı bel kısmı, bordo renkliydi.
“Evet bok var sende Suzan, ondan seninle berdel oldum.” diye alayla s
