Suzan Şahindağ
Göğsüme çektim her nefes birer diken gibi batıyordu. Herkese öfkeliydim, en çok da bana acı çektirmek için yeminler etmiş Sidar’a.
Karanlık odada ne kadar süre kaldım bilmiyorum ama burası biraz rutubet kokuyordu ve şimdiden ciğerlerim şişmeye başlamıştı sanki. Benim alerjik astımım vardı, eğer beni öldürmek istiyorsa bunun daha kolay yolları da vardı elbet. Fakat ona söylemeyecektim rahatsızlıklarımı. Belki elinde falan ölürsem bunun da kafasına sıkarlar iş kökünden çözülürdü.
Ama. öyle bir şey olmazsa benden çekeceği vardı.
Bir süre sonra kapı açıldığında artık midemde bulanmaya başlamıştı çünkü uzun zamandır yemek yemiyordum.
Zaten iştah mı bırakmıştı bu kansız bende!
Başımda dikilen kadın kimdi bilmiyorum. Zaten sadece Sidar'ın annesini tanıyordum. Ne kız kardeşi
