Chapter 4 พ่อแท่งทองคำ
676 Words
น้องนางเหนื่อยแทบขาดใจ เธอยืนหอบแฮก ๆ ตรงหน้า รปภ. หนุ่มที่รู้จักกันตั้งแต่เข้ามาทำงานที่นี่ โดยไม่รู้ตัวเลยว่าเพราะอากาศร้อน ๆ บนรถเมล์ แถมรถยังติดบรรลัย ทำให้เสื้อยืดสีขาวของเธอเปียก แนบไปกับสัดส่วนของร่างกายสาว
“พี่เอ๊ะ ได้ยินมั้ยจ๊ะ?”
มือบางโบกไปมาตรงหน้าชายหนุ่มที่ก้มมองเธอ เอ๊ะเป็นชายตัวสูง รูปร่างผอม ผิวสีแทนเข้ม ใบหน้าจัดว่าหล่อเหลาพอตัว และยังอายุน้อยอยู่มาก น่าจะยังไม่ถึงยี่สิบห้าปี แววตาของเอ๊ะมองเธอยังไง ทำไมน้องนางจะไม่รู้... แต่ก็งั้นแหละ เอ๊ะไม่ใช่สเปกเธอ
รูปร่างภายนอก กล้ามเนื้อเขาน้อยไปหน่อย ส่วนเรื่องนิสัยน่ะ เอ๊ะมีนิสัยเหมือนเด็ก ๆ บางทีน้องนางก็รำคาญ เธอชอบผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่กว่า
อย่าง... คุณท่านประธาน
แค่คิดถึงเขา น้องนางก็หน้าแดง อา... แค่คิดถึงดุ้นยักษ์นั่น เธอก็แฉะไปหมด
สีหน้าเซ็กซี่ของน้องนาง ทำให้เอ๊ะร้อนวูบวาบไปหมด เขาล้วงเอาพวงกุญแจออกมาจากกระเป๋า แม้ว่าใจจริงจะอยากล้วงอย่างอื่นออกมาก็เถอะ... ก่อนจะชูขึ้นสูงสุดแขน
“พี่ล็อกห้องแล้ว กุญแจอยู่นี่ไง ถ้าน้องอยากได้ก็มาเอาไปสิ”
ที่เอ๊ะจินตนาการไว้คือน้องนางต้องทำท่าเขินอาย แล้วกระโดดแย่งกุญแจจากเขา ‘นี่แน่ะ นี่แน่ะ พี่เอ๊ะอย่าแกล้ง’ อะไรทำนองนั้น แต่ที่น้องนางทำกลับเป็นยืนตัวตรงแน่ว ยกมือขึ้นเท้าสะเอว โวยวาย
“พี่เอ๊ะ น้องไม่เล่นนะ ร้อนจะตายอยู่แล้ว เอากุญแจมา น้องจะกลับห้องไปนอน เร็ว ๆ”
เอ๊ะชะงัก แต่ถ้าลดมือลงง่าย ๆ ก็กลัวจะเสียเชิงชาย เขาเลยทำเป็นโมโหกลับ
“เอ้า! อะไรวะ! นี่มึงคิดว่าตัวเองเป็นใคร มาถึงก็สั่ง ๆ ๆ เป็นเมียประธานบริษัทหรือไง อีกระจอก! มึงก็แค่แม่บ้านแหละวะ แค่คนขัดส้วม!”
น้องนางยืนอึ้ง หน้าแดงก่ำ
อะไรของเขา ก็เธอแค่กลับมาเอากุญแจห้องตัวเองในห้องเก็บสัมภาระแม่บ้าน เขาแค่ไขกุญแจให้เธอ เขาจะตายเหรอ! ต่อให้ไม่ใช่หน้าที่ของเขาที่ต้องดูแลเธอ แต่เธอมีสิทธิ์เข้าไปเอาของที่ลืมไว้นะ
น้องนางทำงานที่นี่ได้ไม่นานก็จริง แต่ รปภ. คนนี้ก็เป็นหนึ่งในพวก รปภ. หนุ่มที่ตามจีบเธอ เขามาคุยมาหยอกบ่อยเลยค่อนข้างสนิทกัน นี่พอจีบไม่ติดก็เผยสันดานหรือไง เฮอะ พวกผู้ชาย!
“น้องจะเป็นเมียใครก็ช่าง แต่ไม่เป็นเมียพี่แล้วกัน” น้องนางตอบเสียงขุ่นด้วยความหงุดหงิด อากาศร้อนมันทำให้คนเป็นบ้าแบบนี้นี่เอง แบบเอ๊ะนี่ไง “พี่เองก็เป็นยามกระจอกเหมือนที่หนูเป็นแม่บ้านกระจอกไม่ใช่หรือไง”
“อีน้อง!”
ทันทีที่พวงกุญแจถูกเงื้อขึ้นเหมือนจะตบลงตรงใบหน้า น้องนางก็รีบคว้ากระเป๋าสะพายบ่าขึ้นบังเพราะกลัวเสียโฉม เธอหลับตาปี๋ หัวใจเต้นตึก ๆ ๆ ด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะกักขฬะขนาดนี้เลย
อะไรกันเนี่ย เถียงไม่ชนะถึงกับใช้กำลังเลยเหรอ!
น้องนางได้ยินเสียงกุญแจกระทบกันกรุ๊งกริ๊งเหมือนเขาขยับพวงกุญแจแรง ๆ แต่กลับไม่รู้สึกถึงแรงกระแทกที่กระเป๋า ใบหน้า หรือร่างกายของเธอเลย สาวน้อยกะพริบตาปริบ ๆ หรี่ตามองชายตรงหน้า ก่อนจะงง งวย งัน เมื่อเห็นเขายืนอ้าปากค้าง มองไปข้างหลังเธอ
น้องนางหันขวับมองตาม
แล้วหัวใจก็เหมือนลอยขึ้นสูง ก่อนร่วงลงต่ำ กระเด้งกระดอนอยู่ในทรวงอกอวบอัด พวงแก้มเธอแดงซ่านไปหมดเมื่อเห็นหน้าเขา...
เห็นหน้าก็เหมือนเห็นดุ้น
โอ๊ย! พ่อแท่งทองคำของเธอ มายืนหน้าเข้มอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย!!!
- Writer
