We stared at each others eyes for how many seconds until I decided to avoid his gaze. Muli akong napalunok at kalaunan ay peke akong ngumiti.
"I-It's fine," I said because what's inside my head is that he'll say that his words last night were not true. At hindi pa man niya sinasabi ay tanggap ko na kaagad.
"I kneeled," he said. Tila na binibitin niya ang mga sinasabi niya kaya muli akong tumingin sa mga mata niya. This time I saw how serious he is. He is seriously staring at me like his world depend on me.
I swallowed hard. Hindi ko alam ang susunod na sasabihin niya.
"I begged," he added.
Mabilis naman akong nag-iwas ng tingin dahil ramdam ko ang pamumuo ng mga luha sa mga mata ko. Bakit niya ngayon sinasabi sa akin ang mga katagang ito? May plano na naman ba siya? Is he playing?
"
