โลกนี้ไม่มีอะไรเท่าเทียม ไม่มีความยุติธรรมอย่างแท้จริง บางสิ่งอาจดูเหมือนว่าเท่ากัน แต่ความจริงแล้วมันแค่เกือบจะเท่า แค่เหมือน แต่ไม่มีทางเท่าเทียมกัน
ความรักของอาซากับความรักของผมก็ไม่เท่ากัน และคิดว่าไม่มีทางที่จะเท่ากันได้
เขารักผมมากกว่าที่ผมรักเขา นั่นเป็นเรื่องจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ต่อให้ผมรักเขามากขึ้นทุกวันเพื่อไล่ตามความรักของเขา แต่พ่อหนุ่มอเมริกันเจ้าเสน่ห์คนนี้ก็ทำให้ผมเห็นแล้วว่า ความรักของเขาที่มีต่อผมก้าวหน้าไปแบบก้าวกระโดด ล้ำหน้าแบบที่ผมไม่อาจตามทัน
“ตื่นแล้วเหรอ หิวไหม” คำไถ่ถามแสนธรรมดา แต่ยิ่งตอกย้ำความคิดก่อนหน้า
“หิวแล้ว” และผมก็ไม่ปฏิเสธเพราะท้องกำลังจะร้องประท้วงขออาหาร
“ข้างหน้ามีร้านอาหารอยู่ไว้เราแวะพักกินข้าวเช้ากัน ดีไหม”
“อืม ขอโทษนะ” ผมขยับกอดแขนยาวที่กำลังบังคับพวงมาลัยรถยนต์คันหรูราคาแสนเจ็บแสบ
“หืม ขอโทษเรื่องอะไร” ดวงตาคมละจากถนนมองผมด้วยความสงส
