“อืม...” เสียงครางแผ่วๆ จากเตียงหนาเมื่อสาวน้อยตื่นจากนิทราอันแสนสุข ตื่นขึ้นมาผจญกับปัญหาที่กำลังตั้งตารออยู่ เมื่อพญานกอินทรีหนุ่มกางปีกกว้างเตรียมตัวกระโจนเข้าใส่ พร้อมจะพุ่งชนถ้าสาวน้อยหาญกล้าต่อกร แพขนตางามงอนกะพริบปริบๆ ก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นมองดูภาพรอบๆ ตัว ดวงตากลมโตไหวระริก ร่างกายตื่นตัว เธอตกใจเกือบสิ้นสติไปอีกครั้งเมื่อมองเห็นร่างผึ่งผ่ายของสเตฟาน ดียองตูว์ยืนอยู่ด้านหลังกีดีเย่ผู้ปกครอง
“กี...”
“ริกาตื่นแล้วรึ เป็นไงมั้งเจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่า” กีดีเย่ละจากงานที่ทำ เขาเดินมาเกาะขอบเตียงซักถามอาการเด็กในปกครองอย่างเป็นห่วง สเตฟานหยัดกายลุกขึ้นยืนเดินมายืนซ้อนอยูเบื้องหลังกีดีเย่ ดวงตาจ้องมองหน้าหวานฉ่ำของกุมาริกาด้วยสายตาหวานเยิ้ม จนสาวน้อยสะท้านสะเทินเสก้มหน้าหลบอย่างสับสนและเอียงอายปนเปไปกับความหวาดกลัว
“กี...ริกาไม่ไปไม่ได้หรือ? ริกานอนพักที่โรงพยาบาลได้ ทำไมต้องให้ริกาไปพ
