สาวิตรีมองร่างบอบบางของหลานสาวปลอม ๆ ของตนเอง ที่กำลังเดินตรงเข้ามาหาหล่อนที่รถ ท่าทาง อาการของเด็กสาวนั้น ราวกับหมดสิ้นแล้วทุกอย่างในโลกนี้
“กอบัว หนูไม่เป็นอะไรใช่ไหม”
น้ำเสียงที่แสดงถึงความห่วงใยของเจ้านายของหล่อนดังขึ้น ความห่วงใยที่หล่อนโหยหาจากมารดาเหลือเกิน แต่..แต่มันไม่เคยมีเลย ไม่เคยสักครั้งเดียว
“ไม่ค่ะ หนูไม่เป็นอะไร”
ส่ายหน้าปฏิเสธว่าไม่เป็นอะไร แต่น้ำตามันกลับไหลออกมาฟ้องความเจ็บปวดที่หล่อนกำลังได้รับ และกำลังจะตายเพราะมัน สาวิตรีเห็นแล้วก็พอจะเดาได้ว่าเด็กสาวที่นั่งข้าง ๆ นี้ กำลังมีปัญหาแน่ และคนที่ทำให้หล่อนร้องไห้อยู่อย่างนี้ ก็ไม่น่าจะเป็นใครไปได้นอกจาก แม่ของเด็กสาวคนนี้เอง
“กอบัวหนูอย่าคิดมากนะ ไม่ว่าหนูกำลังทุกข์ใจเรื่องอะไร แต่ขอให้หนูจำไว้ว่า ทุกอย่างที่เกิดบนโลกใบนี้ ล้วนเกิดขึ้นจากเหตุและผลทั้งนั้น ถ้าเหตุการณ์ในอดีตเป็นเรื่องที่น่ายินดี ผลที่จะเกิดขึ้นในภาย
