ตอนที่ 7
1080 Words
แม้จะพร่ำบอกตัวเองว่าความสัมพันธ์ในคืนนั้นก็แค่วันไนท์สแตนด์ เธอกับเขาคงไม่มีโอกาสได้พบเจอกันอีก เธอควรจะลืมเขาไปได้แล้ว แต่ไม่รู้ทำไม เวลาบอกตัวเองว่าให้ลืม ภาพความหวามไหวซาบซ่านในคืนนั้นก็แล่นเข้ามาในหัวทันที ตอกย้ำให้เธอวนเวียนคิดถึงแต่เขา คิดถึงใบหน้าหล่อเหลา นัยน์ตาคมล้ำลึก น้ำเสียงแสนเซ็กซี่ที่เขาครางกระเส่ายามร่วมบรรเลงเพลงสวาท ทั้งกลิ่นน้ำหอมแบบผู้ชายจากเรือนกายกำยำก็ยังคงอบอวลในห้วงคำนึง
“เฮ้อ !” จารวีถอนหายใจอย่างคนคิดไม่ตก ชาตินี้ทั้งชาติ เธอจะลืมเขาได้ไหมเนี่ย และที่น่าตกใจอีกอย่างก็คือ เธอรู้สึกว่าร่างกายนี้มีเขาเป็นเจ้าของแล้ว เธอรู้สึกหวงแหนตัวเอง และไม่อยากให้ใครมาสัมผัสแตะต้องอีกแล้ว...
2 จารวี...คนสู้ชีวิต
แต่ชีวิตสู้กลับ
“นังจา แกช้า” ดอกสร้อยต่อว่าพร้อมกับชี้หน้าคนที่เข้าร่วมวิดีโอคอลกลุ่มช้าที่สุด
“ฉันขอโทษ ฉันเพิ่งอาบน้ำเสร็จ” จารวีพูดพลางขยับโทรศัพท์มือถือที่ติดอยู่กับแท่นรองซึ่งวางอยู่บนโต๊ะอ่านหนังสือ
“อาบนานเกิ๊น !” ชิดชนกมองค้อนเพื่อน ก่อนจะยื่นหน้าเข้าใกล้โทรศัพท์มือถือของตน จนเพื่อน ๆ เห็นหน้าเธอเต็มกรอบที่แสดงผลบนจอโทรศัพท์มือถือ “ไม่ใช่ว่าอาบไป ก็คิดถึงพ่อหนุ่มหล่อล่ำที่ได้ซิงแกไปด้วยนะ”
“ไอ้บ้า ! ก็แค่วันไนท์สแตนด์ จบไปแล้วก็จบไปสิ ฉันจะไปคิดถึงเขาทำไม” จารวีรีบปฏิเสธทันควัน ปฏิเสธทั้งที่ใบหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นระรัวแรงเพียงเพราะเพื่อนพูดถึงเขา
“ไม่คิดถึงก็ดีแล้ว แกจำคำฉันไว้เลยนะยัยจา” ชิดชนกพูดน้ำเสียงจริงจัง ดอกสร้อย ทอฝัน และจารวีจึงพากันเงียบ และรอฟังอย่างตั้งใจ
“วันไนท์สแตนด์จบแล้วก็จบกันไป ไม่มีการผูกมัด เซ็กซ์ไม่ใช่ความรัก มันคือการแลกเปลี่ยนความสุขระหว่างชายหญิง ดังนั้น...จิมิเป็นของเรา ใช้ซะ !”
“โอ๊ย ! อีช้อย ขึ้นต้นก็สาระอยู่หรอก แต่ลงท้ายนี่คือ บอกตัวเองเถอะ ไม่ต้องไปยุ่งกับยัยจาเลย” ดอกสร้อยว่าแล้วถอนหายใจแรง
ในกลุ่มเพื่อนทั้งสี่คนถูกแบ่งเป็นสองหมวดย่อยคือ หมวดสาวเวอร์จิ้น...จารวีกับทอฝันอยู่ในหมวดนี้ และส่วนดอกสร้อยและชิดชนกอยู่ในหมวดสาวไฟแรงสูง
“อีดอก ! หรือแกไม่ได้คิดแบบฉัน”
“ไม่คิดย่ะ” ดอกสร้อยว่าแล้วเบ้ปาก
“สาบานสิ ให้ฟ้าผ่าจิ๋ม” ชิดชนกยิ้มเยาะรู้ทัน
“จิ๋มแกน่ะสิ อีช้อย”
“แกล้อชื่อยายฉันอีกแล้วนะ” ชิดชนกปั้นหน้าบึ้งใส่จอ
“ก็แก...” ดอกสร้อยอ้าปากจะเถียง แต่ก็ต้องอ้าปากค้าง เพราะทอฝันก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“เลิกเถียงกันได้แล้ว จะได้คุยธุระเป็นการเป็นงานสักที” ทอฝันมองเพื่อนผ่านกล้องโทรศัพท์ด้วยสายตาดุ พอทุกคนเงียบ เธอจึงพูดต่อ
“ฉันลิสต์รายชื่อบริษัทที่น่าสนใจไว้ให้แล้ว พวกแกควรเตรียมตัวให้พร้อม สัปดาห์หน้าจะได้ไปสมัครงานกัน”
“ขอบใจมากนะฝัน” จารวีเอ่ยจากใจจริง ทอฝันเป็นคนที่คอยช่วยเหลือเพื่อนในกลุ่มเสมอ “แล้วร้านแกล่ะ ถึงไหนแล้ว” จารวีถามถึงคาเฟ่ที่ทอฝันกำลังจะเปิดในเร็ววันนี้ เป็นร้านที่พ่อกับแม่ของทอฝันลงทุนและหาทำเลเปิดร้านให้ด้วย
“กำลังตกแต่งร้านอยู่น่ะจา ช่วงนี้ฉันมีเรียนการชงกาแฟด้วยแหละ ไหนจะต้องแวะไปดูร้านด้วย เหนื่อยนิดหน่อย แต่สนุกดี”
“แล้วแกก็ยังมาช่วยพวกฉันหาบริษัทสมัครงาน”
“ไม่เห็นเป็นไรสักหน่อย แกไม่รู้อะไรซะแล้วจา ฉันน่ะอยากให้พวกแกไปทำงานใกล้ ๆ ร้านของฉัน เวลาพัก หรือหลังเลิกงาน พวกแกจะได้แวะไปหาฉันที่ร้านบ่อย ๆ รายชื่อบริษัทที่ฉันหามาให้ อยู่ใกล้ร้านฉันทั้งนั้นแหละ”
“เจ้าแผนการนะแก” จารวีว่ายิ้ม ๆ แต่ถ้าเป็นไปได้ เธอก็อยากทำงานใกล้ ๆ กับร้านของทอฝัน เวลาพัก หรือตอนเลิกงานจะได้แวะไปหาเพื่อน ไปพูดคุยกัน
“ดีเลย ถ้าฉันได้งานแถวนั้น ฉันจะแวะไปอุดหนุนแกทุกวัน” ชิดชนกยอมสงบศึกกับดอกสร้อย แล้วหันมาพูดกับทอฝัน
“ถ้าฉันเลิกงานเร็ว ฉันจะไปเก็บร้านช่วยแก” ดอกสร้อยอาสาแข็งขัน
“ขอให้พวกแกได้งานเร็ว ๆ และได้บริษัทที่อยู่ใกล้ ๆ ร้านของฉัน ได้ทำงานที่ตึกเดียวกันกับที่ฉันเช่าทำร้านยิ่งดี ตึกนั้นทั้งตึกเป็นของบริษัทจัดการการลงทุน เขาลือกันว่าประธานบริษัทหล่อมาก แถมยังโสดด้วยแหละ”
“กรี๊ด !!!” ชิดชนกและดอกสร้อยกรีดร้องออกมาพร้อมกัน ก่อนจะแย่งกันพูด จับใจความได้ว่า อยากทำงานบริษัทนี้ เผื่อจะฟลุกได้เลื่อนตำแหน่งเป็นภรรยาท่านประธานบริษัท
ส่วนจารวีก็นั่งขำเพื่อนทั้งสอง เธอและทอฝันรอให้ชิดชนกและดอกสร้อยสงบสติอารมณ์ลงก่อน แล้วจึงเริ่มวางแผนการสมัครงาน โดยเริ่มจากการเลือกบริษัทที่น่าสนใจ และดูตำแหน่งงานที่เปิดรับสมัคร ส่วนวันสมัครงานนั้นก็แล้วแต่ใครจะสะดวกไปวันไหน เพราะบริษัทและตำแหน่งงานที่เลือกกันไว้ไม่ได้เหมือนกันซะเลยทีเดียว
จารวีวางสายจากเพื่อน ๆ หลังจากใช้เวลาพูดคุยกันสองชั่วโมงกว่า หญิงสาวลุกจากเก้าอี้ เดินไปทิ้งตัวลงนอนหงายบนเตียง
ตาคู่สุกใสมองเพดานห้อง ในหัวก็คิดอะไรไปเรื่อย คิดไปคิดมาก็มาจบอยู่ที่ใครคนนั้นเหมือนเดิม
“ตาบ้าเอ๊ย !” จารวีต่อว่าคนในความคิดอย่างหัวเสีย ไม่รู้ว่าเขาจะตามมาหลอกหลอนเธออีกนานแค่ไหน หงุดหงิดตัวเองเหลือเกิน หงุดหงิดตรงที่ไม่ว่าเธอจะคิดเรื่องอะไร สุดท้ายก็ต้องมาจบลงที่ใบหน้าและเสียงครางเซ็กซี่ของเขา เธอคงต้องหาอะไรทำ จะได้ไม่ว่าง ไม่มีเวลาคิดถึงเขา
- Writer
