วันนี้พะแพงมาทำงานที่ใหม่เป็นวันสุดท้าย แค่ครึ่งวันเท่านั้นก็จะเป็นไทแล้ว เธอจะย้ายตัวเองไปจาก พีท ซานดิเอโก้ ให้ได้ ก่อนที่จะถลำใจไปมากกว่านี้
เมื่อคืนเขาทำให้เธอประทับใจมาก ของมีค่าที่เขาให้เธอไม่ได้เอาติดมือมาด้วย แต่เขียนจดหมายน้อยบอกชายหนุ่มว่า เธอขอฝากไว้กับเขา เพราะไม่มีที่เก็บที่ปลอดภัย กลัวว่าจะหาย
พอท้องเริ่มหิว เสมียนสาวจึงยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เลิกงานสักที แต่ก็รอให้แม่บ้านที่จะมาทำงานแทนมาเปลี่ยนมือก่อนจึงค่อยออกไปหากินข้าวเที่ยง
“พี่เหมียว มาพอดี แพงหิวมากเลย แพงไปก่อนนะคะ”
“จ้ะ โชคดีนะแพง”
“ขอบคุณค่ะ”
คนที่หิวจัดแถมเพลียมาก พอเดินลงมาจากออฟฟิศก็ซวนเซเกือบล้ม โชคดีที่มีมือหนึ่งมาโอบกอดเอาไว้ได้ทันพอดี
พอทรงตัวได้ก็รีบเอ่ยคำขอบคุณ โดยที่ยังไม่มองหน้าคนที่ช่วยด้วยซ้ำ แต่พอจะยืนตัวตรงเท่านั้น เธอต้องเงยหน้าขึ้นสบตาคนที่กำลังประคองเธออยู่ ก็ต
