เมฆรู้สึกสุดจะทนกับความไม่มีเหตุผลของพี่เขยบ้าระห่ำคนนี้
“หลีกไปนะ... ผมจะกลับ ถ้าเป็นแบบนี้ผมไม่ค้างกับพี่แล้ว”
เมฆหารู้ไม่ว่าคำพูดนี้ ได้จุดไฟโทสะของพี่เขยให้ลุกโพลงขึ้นมาจนได้
“กูไม่ให้มึงกลับ”
เพลิงทำเสียงเข้ม
“ผมจะกลับ”
“บอกไม่เชื่อ... มึงอยากโดนมัดใช่ไหม”
เพลิงคว้าเสื้อเชิ้ตที่พาดอยู่บนพนักโซฟาขึ้นมาฉีกเสียงดังแคว่กจนขาดเป็นสองท่อน
“บ้าแล้ว... พะ... พี่เพลิงจะทำอะไร”
เมฆรู้ว่าเขาบ้าระห่ำ เรื่องแบบนี้เพลิงทำได้
“กูจะลงโทษมึง… มึงอยากดื้อนัก”
เพลิงกระชากร่างของเมฆ เอามานั่งลงบนเก้าอี้ตรงมุมห้อง มัดมือทั้งสองข้างไขว้ไว้กับพนักเก้าอี้
“ฮือๆ... บ้าไปแล้ว พี่เพลิงจะทำอะไรผม”
เมฆรู้สึกกลัว ยอมรับว่าบางครั้งอารมณ์ของเพลิงขึ้นๆ ลงๆ เกิดจะคาดเดาได้
“โอ๊ย... ”
เมฆร้องตกใจ โดนพี่เขยกระชากกางเกงออกจากเอว จากนั้นก็ยกขาทั้งสองข้างขึ้นมาวางพาดเอาไว้กับพนักเก้าอี้ ง่ามขาถ่างอ้าซ่า เผยใ
