แผน(ลับ)อุ้มรัก

Chapter 2

คุณหญิงเดินเข้าไปหาเด็กสาว เมื่อลูกปลาหันไปเห็นท่านเดินมาก็รีบเช็ดน้ำตาก่อนจะหันมายิ้มหวานให้

"เสร็จแล้วเหรอคะคุณท่าน"

ลูกปลาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่ตัวเองยังน้ำตาคลออยู่เลยแท้ๆ จะต้องทำตัวเข้มแข็งไปถึงไหนกันกับผู้หญิงคนหนึ่งที่สู้ตัวคนเดียวลำพังแบบนี้

"เป็นอะไรรึเปล่าลูก ทำไมดูไม่ดีเลย"

"ไม่เป็นอะไรเลยค่ะ คุณท่านจะช็อปปิ้งไม่ใช่เหรอคะ ลูกปลาเดินเป็นเพื่อนนะคะ"

เธอลุกขึ้นเดินไปจับมือท่านไว้ก่อนจะพาเดินออกไปจากหน้าร้านอาหาร คุณหญิงเหลือบสายตามองเธอเป็นพักๆ ถ้าเพียงลูกปลาเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากเธอสักนิด เธอพร้อมเซ็นเช็คให้โดยไม่ลังเลเลย แต่เธอเลือกจะไม่รบกวนแล้วปิดมันไว้ ถ้าไม่ได้ยินเองกับหูก็คงไม่รู้ว่าเธอเดือดร้อนอะไร

"พอเถอะลูกปลา หนูมีปัญหาก็ระบายออกมาสิอย่าทำแบบนี้เลย มันไม่ได้ปิดบังความอ่อนแอของหนูได้เลยนะ"

ลูกปลาร้องไห้โฮออกมาอย่างสุดกลั้น เธอไม่คิดว่าท่านจะมองออกว่าเธอกำลังมีเรื่องไม่สบายใจอยู่ คุณหญิงพาลูกปลาไปนั่งลงที่ม้านั่งก่อนจะลูบแผ่นหลังของเธอเพื่อปลอบโยน

"ใจเย็นนะลูกไหนลองเล่ามาว่ามันเกิดอะไรขึ้น"

ลูกปลากลั้นเสียงสะอื้นก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงสั่น

"คุณแม่ของหนูป่วยเป็นมะเร็งปอดค่ะ คุณหมอแนะนำให้ผ่านตัดด่วนจะได้หาย"

"ก็ผ่าสิมันไม่ได้มีปัญหาอะไรนี่นา"

"ค่ะ คือคุณหมอแนะนำให้ไปที่โรงพยาบาลเอกชนจะได้ผ่าเร็วขึ้น แต่ครอบครัวของหนูไม่ได้ร่ำรวยอะไรจึงไม่สามารถไปที่เอกชนได้ค่ะ แต่ว่าโรงพยาบาลที่มีสิทธิ์รักษาก็ทำการส่งตัวให้ค่ะอาจจะรอคิวนานแต่ก็ได้ผ่าแน่นอน หนูแค่รู้สึกว่าตัวเองเพิ่งจะเรียนจบยังไม่ได้ตอบแทนผู้มีพระคุณทั้งสองคนเลย แม่ก็มาป่วยไม่รู้ว่าต้องรออีกนานแค่ไหนถึงจะได้ผ่าตัดจนหายดี ถ้าท่านเป็นอะไรขึ้นมาทุกสิ่งที่หนูพยายามมาตลอดก็สูญเปล่า หนูทำงานเก็บเงินได้เยอะแล้วว่าจะเปิดร้านเบอเกอรี่เล็กๆแถวบ้าน ความฝันจะมาสลายตอนนี้มันคงแย่"

คุณหญิงนั่งฟังเด็กสาวระบายออกมาก็อดเห็นใจเธอไม่ได้ เธอเป็นเด็กดีมากจริงๆคนแบบนี้ควรได้รับแต่สิ่งดีๆสิ ไม่ควรต้องมาทุกข์ใจเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้ เธอควรจะมีความสุขได้แล้วนะ

"เอาเงินจากฉันไปก่อนมั้ย เท่าไหร่ก็ได้ฉันให้หนูเอาไปก่อน ให้แม่ได้รักษาโรงพยาบาลที่ดีที่สุดและเร็วที่สุด หนูจะได้ไม่ต้องเครียดแบบนี้"

เธอเสนอเงินจะช่วยเหลือเด็กสาว ลูกปลาได้ยินก็ตกใจก่อนจะรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที

"ไม่ได้หรอกค่ะ เงินตั้งหลายแสนไม่รู้ว่าชาตินี้ลูกปลาจะมีเงินมาคืนรึเปล่า รอคิวจากโรงพยาบาลรัฐก็ได้ค่ะ หนูเชื่อว่าแม่จะเข้มแข็งแล้วผ่านมันไปได้"

"แต่ถ้ายิ่งรักษาเร็วเท่าไหร่ อัตราการรอดยิ่งสูง หนูต้องนึกถึงจุดนี้ด้วย ถ้าคิวมันยาวมากแม่หนูจะต้องทรมานไปถึงเมื่อไหร่กัน"

ลูกปลาตัวสั่นแววตาสับสนไปหมด เธอไม่กล้าเอาเงินของคนอื่นหรอก ยิ่งไม่รู้ว่าตัวเองจะมีปัญญามาคืนเมื่อไหร่ด้วยแล้วยิ่งไม่อยากรบกวนใคร

"เอาอย่างนี้มั้ยฉันมีข้อเสนอที่ดีกว่านี้ แต่ไม่รู้ว่าหนูจะทำมันมั้ยอยากลองฟังมั้ยล่ะ"

คุณหญิงยิ้มกว้างออกมาเล็กน้อย เอาจริงๆเธออยากได้ลูกปลาเป็นลูกสะใภ้มากเพราะเธอเป็นเด็กน่ารักมาก กตัญญูรู้คุณ และมีความคิดในแง่บวกดีมากถึงมากที่สุด คนแบบนี้อยู่ใกล้ใครคนนั้นจะมีจิตใจเมตตาไม่คิดร้ายกับใครขึ้นมาทันที

"ข้อเสนอเหรอคะ.."

"ใช่จ๊ะ หนูก็รู้ว่าฉันอยากมีหลาน แต่ลูกชายฉันไม่ยอมมีสักทีเพราะเขาไปชอบผู้หญิงที่ไม่สามารถมีลูกได้ และในอนาคตก็จะรับเด็กมาเลี้ยง ฉันไม่ต้องการทายาทนอกสายเลือด ถ้าหนูยอมอุ้มท้องหลานให้ฉัน หนูจะได้ทุกอย่าง"

"อะ...อะไรนะคะ!!"

ลูกปลาตกใจเป็นอย่างมาก ไม่คิดว่าข้อเสนอนี้จะเป็นการเอาตัวเองไปอุ้มท้องลูกให้คนรวย ต้องใช้ร่างกายตัวเองเป็นเครื่องผลิตเด็ก ซึ่งเธอไม่มีทางคลอดลูกออกมาแล้วยกให้คนอื่นเด็ดขาด สงสารเด็กที่ต้องเกิดมาแบบนั้น

"หนูทำไมได้หรอกค่ะ เด็กก็ต้องมีพ่อแม่สมบูรณ์ ถ้าคลอดออกมาแม่ไปทางพ่อไปทางเด็กจะรู้สึกยังไงคะ"

ลูกปลาเอ่ยออกมาตามตรง เธอคิดว่าการที่มีทั้งพ่อและแม่มันจะเป็นชีวิตที่สมบูรณ์ของเด็กคนหนึ่งที่จะได้ลืมตาดูโลก แต่การทำแบบนี้มันไม่ได้ทำให้เด็กมีความอบอุ่นเลย

"แต่ฉันจำเป็นต้องทำแบบนี้ เพราะไม่อย่างนั้นไม่รู้ว่าชาตินี้จะได้อุ้มหลานรึเปล่า อีกอย่างฉันมีเงินทองมากมาย ลูกที่เกิดจากท้องของหนูก็เป็นหลานของฉัน ไม่มีทางที่จะลำบากและถูกทอดทิ้งแน่นอน"

"แต่หนูสงสารลูกค่ะ อีกอย่างถ้าคลอดออกมาแล้วไม่ได้แม้แต่กอดไม่ได้เลี้ยงดู หนูคงรู้สึกแย่กับตัวเองมาก"

เธอพอเข้าใจว่าถ้าเธอคลอดลูกออกมาให้ท่านได้ เด็ดคนนั้นสบายไปตลอดชีวิตแน่นอน ไม่ต้องมาลำบากเหมือนเธอในตอนนี้ด้วย แต่เธอเป็นคนที่มีศีลธรรมเกินกว่าจะตัดใจทิ้งเด็กที่คลอดออกมาเองลง

"ใครบอกว่าจะไม่ให้อยู่ด้วย ถ้ามีหลานให้ฉันเมื่อไหร่ หนูจะได้บ้านใหม่ รถใหม่ ร้านเบอร์เกอร์ที่ใฝ่ฝันอยากจะเปิด มันจะเป็นของหนูทุกอย่าง และที่สำคัญที่สุด หนูลูกปลาจะเป็นคนเลี้ยงลูกด้วยตัวเอง ฉันไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก ก็แค่อยากอุ้มหลานอย่างคนอื่น ทุกอย่างที่ฉันมีจะยกให้เด็กคนนี้ทั้งหมด และถ้าตกลงฉันจะเซ็นเช็คให้หนูตอนนี้หนึ่งล้านบาท แล้วหนูจะพาแม่ไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลที่ไหนก็ได้"

ลูกปลาเริ่มลังเลในข้อเสนอของคุณท่าน มีแต่ได้กับได้แถมยังได้เลี้ยงลูกเองอีก เอาง่ายๆเลยว่าชีวิตต่อจากนี้เธอจะสบายไปทั้งชาติ ได้บ้านได้รถแถมได้ร้านขนมอีก พ่อกับแม่ก็จะสบายไปกับเธอด้วยแถมยังได้ผ่าตัดโรงพยาบาลดีที่สุดอีก

"คิดดีๆนะ ถ้าตอนนี้ตัดสินใจไม่ได้ค่อยให้คำตอบวันอื่น"

"ทำไมถึงต้องเป็นหนูคะ คุณท่านจะใช้ผู้หญิงคนไหนก็ได้ไม่ใช่เหรอ..."

เธอยังสงสัยไม่หาย ว่าทำไมท่านถึงอยากให้เธออุ้มท้องหลานให้ทั้งที่สามารถเลือกใครก็ได้

"เพราะหนูเป็นคนดี กตัญญูรู้คุณพ่อแม่ เป็นผู้หญิงที่มีจิตใจดีเมตตาต่อคนอื่น ฉันเชื่อว่าหนูจะเลี้ยงหลานของฉันให้เป็นคนที่โตขึ้นมาดีที่สุด อีกอย่างลูกชายฉันไม่มีทางยอมที่จะเอาน้ำเชื้อของตัวเองไปใส่ให้ผู้หญิงคนอื่น เว้นแต่ว่า..."

"ว่า... ว่าอะไรเหรอคะ"

ลูกปลาเอ่ยถามเสียงสงสัย คุณหญิงยิ้มออกมาก่อนจะลูบผมเธอแผ่วเบา

"หนูเป็นคนสวยนะลูกปลา นิสัยก็ดีใครก็อยากอยู่ใกล้ ฉันเชื่อว่าหนูจะทำให้ตาภานุหลงรักได้ไม่ยาก วิธีเดียวคือหนูต้องทำให้ลูกชายฉันยอมนอนด้วย วิธีนี้จะท้องได้โดยที่ภานุไม่สงสัยเชื่อสิว่ามันไม่ยากหรอก และถ้าวันหนึ่งตาภานุเกิดรักหนูขึ้นมาจริงๆและอยากจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ฉันก็จะยอมรับหนูเป็นลูกสะใภ้ของตระกูล แต่ถ้าพยายามถึงที่สุดแล้วยังไงก็ไปกันไม่ได้ หนูจะออกมาจากตรงนั้นแล้วอยู่กับลูกแค่สองคนก็ได้เพราะยังไงฉันก็จะไม่ทอดทิ้งหนูกับหลานเด็ดขาด แบบนี้ดีมั้ย..."