แผน(ลับ)อุ้มรัก

Chapter 14

ลูกปลายังคงนั่งเฝ้าไข้ชายหนุ่มอยู่ไม่ห่าง เธอกลัวว่าเขาจะอาการไม่ดีเพราะตัวร้อนมากกว่าปกติ แต่ตอนนี้ยาเริ่มออกฤทธิ์ก็เลยดีขึ้นเยอะ เธอเช็ดเหงื่อให้เขาอีกรอบขนาดว่าอยู่ห้องแอร์แท้ๆเหงื่อยังไหลได้แสดงว่ายาคงออกฤทธิ์เต็มที่ เธอเอากาละมังไปเก็บแล้วเดินมาดูเขาที่เตียงอีกครั้งก่อนจะเดินไปนั่งตรงโซฟาแล้วนอนมองเขาจากตรงนั้น

ไม่รู้ว่าเธอเผลอหลับไปตอนไหนตื่นมาอีกทีก็ปาไปตีห้ากว่าแล้ว เธอลุกขึ้นมองไปยังเตียงก็เห็นคุณภาณุมองมาทางเธออยู่เช่นกัน

"ตื่นแล้วเหรอคะ ยังปวดหัวอยู่รึเปล่า"

ลูกปลาเดินเข้าไปหาก่อนจะใช้มือแตะหน้าผากเพื่อวัดอุณหภูมิ เหมือนว่าจะยังอุ่นอยู่ควรจะทานยาซ้ำอีกรอบเพื่อให้หายดี

"ทานยาอีกรอบดีกว่าค่ะ นี่ก็เลยสี่ชั่วโมงแล้ว"

ลูกปลาเดินไปหยิบยาพารามาให้ชายหนุ่มสองเม็ดก่อนจะส่งแก้วน้ำตาเพื่อให้เขาทานยาตรงหน้า ภานุทำตามอย่างว่าง่ายเขาส่งแก้วคืนให้หญิงสาวก่อนจะมองสบตาเธอเหมือนอยากจะพูดอะไร

"นอนพักเถอะค่ะจะได้ดีขึ้น"

เธอเอ่ยออกมาพร้อมกับเอาของไปเก็บจากนั้นลูกปลาก็กลับไปนอนตรงโซฟาตามเดิม ภานุมองเธอที่นั่งลงบนโซฟากำลังจะล้มตัวลงนอนก็เอ่ยขึ้น

"ทำไมไม่มานอนบนเตียง"

ลูกปลาชะงักไปก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มด้วยความแปลกใจ ให้เธอมานอนตรงนี้ตั้งนานอยู่ๆให้มานอนบนเตียง อดแปลกใจไม่ได้นะเนี้ย

"ลูกปลานอนตรงนี้ก็ได้ค่ะ คุณภานุจะได้ไม่อึดอัด"

เธอยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะล้มตัวลงนอน ภานุรู้สึกผิดเป็นอย่างมากเขาลุกขึ้นเดินตรงไปหาหญิงสาว ลูกปลาตกใจรีบลุกขึ้นมาประคองเขา

"ลุกมาทำไมคะ เดี๋ยวก็ล้มหรอก"

"มานอนด้วยกันสิเตียงออกจะกว้าง"

ลูกปลามองเขาก่อนจะพยักหน้าอย่างยอมแพ้ นอนก็นอนขี้เกียจทะเลาะกับคนป่วย เธอพาเขามานอนลงบนเตียงตามเดิมก่อนจะใช้มือแตะหน้าผากเขาอีกครั้งแล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าขนหนูกับน้ำอุ่นมาอีกครั้ง

ภานุมองการกระทำของเธอตลอดเวลา มันทำให้เขารู้สึกชอบแบบนี้มาก การอยู่คนเดียวมันก็ดีแต่เวลาที่เราไม่สบายก็อยากมีคนคอยอยู่ข้างๆดูแลแบบที่ลูกปลาทำอยู่นี้

"ลูกปลาเช็ดตัวให้อีกรอบดีกว่า คุณภาณุจะได้สบายตัวขึ้น"

ภานุนั่งนิ่งปล่อยให้เธอทำนั่นทำนี่โดยไม่คัดค้านอะไร เขานั่งมองหน้าหญิงสาวอย่างเพลินเพราะดูเธอตั้งใจทำอย่างเต็มที่ แสงไฟสลัวภายในห้องสองสายตามองกันและกันเป็นพักๆ เธอวางผ้าขนหนูลงที่โต๊ะก่อนจะหันมาแตะหน้าผากชายหนุ่มอีกครั้ง ดูเหมือนว่ายาเริ่มออกฤทธิ์อีกครั้งนั้นทำให้ชายหนุ่มอุณหภูมิในร่างกายดีขึ้นมาก

"ตัวไม่ร้อนแล้วค่ะ อ๊ะ!"

ลูกปลาเซไปหาชายหนุ่มเขาโอบเอวเธอไว้เพื่อเธอจะได้ไม่ล้ม ทั้งสองคนมองสบตากันภานุเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเขาโน้มใบหน้าลูกปลาเข้ามาใกล้ก่อนจะจูบหญิงสาวด้วยความนิ่มนวล หญิงสาวดูตกใจไม่น้อยในการกระทำของเขา แต่ถ้าครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งเดียวที่เขาจะเผลอใจไปกับเธอ ถึงแม้ว่าที่เขาทำอาจจะเพราะฤทธิ์ยาก็เลยมึนๆเผลอทำอะไรแบบนั้นกับเธอ ลูกปลาไม่ขัดขืนปล่อยให้เขาทำตามใจโดยสมยอมแต่โดยดี หน้าที่เธอก็มีแค่นี้แหละรอให้เขายอมนอนด้วยเพื่อจะมีหลานให้คุณท่านเท่านั้น เพราะสุดท้ายชายหนุ่มก็มีคนที่รักอยู่แล้วยังไงสุดท้ายเขาก็ไม่มีทางเลือกเธอ

"อื้ออออ"

ลูกปลาร้องครางออกมาเล็กน้อย เธอหายใจไม่ทั่วท้องเท่าไหร่อาจจะเพราะไม่เคยมีประสบการณ์ทางด้านนี้มาก่อน แต่เธอจะไม่ทำให้มันเป็นปัญหายังไงวันนี้เธอต้องทำให้สำเร็จเพราะมันอาจจะเป็นโอกาสเดียวเท่านั้น

ภานุที่เคลิ้มไปกับสัมผัสใหม่ของหญิงตรงหน้า บวกกับฤทธิ์ยาที่ทำให้เขาอาการดีขึ้นทำให้มีแรงลุกขึ้นมาทำอะไรแบบนี้ เขาดึงหญิงสาวขึ้นมานั่งลงบนตักก่อนจะใช้มือถอดชุดนอนของเธอแล้วใช้ริมฝีปากซุกไซ้ตามตัว หญิงสาวทำได้เพียงแค่กัดริมฝีปากอดทนปล่อยให้เขาเล้าโลมเธอแบบนั้น ความรู้สึกปั่นป่วนในท้องน้อยมันทำให้เธอเตลิดไปไกลมาก

"อ๊ะ! จะ..เจ็บค่ะ"

ลูกปลาร้องลั่นออกมาเมื่อถูกริมฝีปากดูดเม้มยอดอกอึ่มอย่างแรง เขาผละออกก่อนจะพลิกตัวหญิงสาวให้นอนราบกับเตียงแล้วกลายเป็นเขาเองที่ขึ้นไปคร่อมหญิงสาวไว้ ภานุเริ่มรู้สึกว่าตัวเองควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้แล้ว อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขานอนกับเธอนี่ ก่อนหน้านี้เธอเป็นคนบอกเองว่าเขากับเธอมีความสัมพันธ์กันแล้ว

"ชอบแบบนี้มั้ย"

เขาใช้นิ้วเรียวล่วงล้ำเข้าไปในร่องสาวของเธอ ลูกปลากัดริมฝีปากอย่างอดทน เธอไม่อยากทำให้เขารู้สึกอารมณ์เสียเพราะฉะนั้นเธอจะเออออไปกับชายหนุ่ม

"อ๊ะ อ๊ะ!"

ยิ่งเสียงร้องของเธอชัดขึ้นเท่าไร่ภานุก็ควบคุมอารมณ์ความต้องการของตัวเองไม่ได้เท่านั้น เขาดึงนิ้วออกก่อนจะใช้ความเป็นชายเข้าไปทักทายแทน

ลูกปลากัดปากตัวเองแทบจะขาดใจเมื่อถูกความเป็นชายที่มันโตเต็มที่ล่วงล้ำเข้าไปในร่องสาวของเธอ ทั้งสองคนกอดรัดกันบนเตียงนอน ช่วงล่างของชายหนุ่มยังขยับเอวถี่อย่างไม่หยุดพัก ลูกปลากัดริมฝีปากอดทนให้มันผ่านตอนนี้ไป เธอทรมานแทบจะขาดใจแต่ไม่สามารถพูดออกมาได้

แฮ่กๆ

"จะ..เจ็บ"

เธอจิกเล็บลงบนตัวของเขาเพื่อระบายความเจ็บปวดก่อนจะหายใจหอบเมื่อเขาหยุดกระทำเมื่อเสร็จสมไปหนึ่งรอบ ภานุดึงลูกปลาเข้ามากอดแน่นก่อนจะปล่อยน้ำสีขุ่นเข้าไปในตัวของเธอจนหมดตัว และเขายังไม่มีทีท่าจะหยุดยังทำต่ออีกหลายรอบจนเช้านี้เขาสลบเหมือดไร้เรี่ยวแรงลุกขึ้น

ชายหนุ่มค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆควานหาหญิงสาวข้างๆแต่กลับพอแต่ความว่างเปล่า เขามองไปรอบๆก่อนจะจะโกนเรียกหาเธอ

"ลูกปลา...."

เขาลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูห้องน้ำแต่ก็ไม่มีใครอยู่ในนั่น หรือว่าเธอจะลงไปทำอาหาร โดนขนาดนั้นยังมีแรงลุกอีกเหรอ... เขาลุกขึ้นดึงผ้าห่มออกก่อนจะนิ่วหน้าด้วยความประหลาดใจ

"เลือดเหรอ..."

เขาแปลกใจมากที่มีเลือดติดอยู่บนเตียงนอน จะเป็นไปได้ยังไงก็ลูกปลาเคยนอนกับเขาแล้วนี่ เว้นแต่ว่าคืนนั้นมันไม่มีอะไร ชายหนุ่มเก็บความสงสัยไว้ก่อนจะไปล้างเนื้อล้างตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินลงไปชั้นล่าง พ่อกับแม่กำลังนั่งทานข้าวกันอยู่แต่ว่าไร้วี่แววของหญิงสาว

"ตื่นแล้วเหรอลูก มาทานข้าวก่อนแล้วทานยา ถ้าไม่ไหวต้องไปโรงพยาบาลแล้วนะ"

"ผมดีขึ้นแล้วครับ วันนี้จะนอนพักไม่ไปที่บริษัท เดี๋ยวถ้ามีอะไรด่วนเลขาคงโทรมาเองแหละ"

เขานั่งลงที่โต๊ะก่อนจะตักทานอาหารตรงหน้า แปลกใจที่วันนี้ไม่ใช่ลูกปลาเป็นคนทำอาหาร

"วันนี้แม่บ้านทำอาหารเหรอครับ"

เขาเอ่ยถามลอยๆ ผู้เป็นแม่เงยหน้าขึ้นก่อนจะตอบคำถามของลูกชาย

"ใช่จ๊ะ หนูลูกปลาออกไปตั้งแต่เช้าแล้วเห็นว่าไปทำเรื่องจบที่มหาวิทยาลัยนะ"

เขาเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ ทำเรื่องจบจะรีบออกไปตั้งแต่เช้าทำไม คงไม่ได้กำลังหลบหน้าเขาอยู่ใช่มั้ย....