สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง

เมียสาวถุกคนหมายปอง

จางลู่เหลียนเห็นคนที่ยืนอยู่ก็ตกใจ

"ทำไม จะรอเขาตื่นมาเย่อเจ้าหรือ ถ้าข้ารู้ว่าเจ้าอยากจะได้ไม่ช่วยแต่แรก"

จูเหมยลี่ปาท่อนไม้ไปอีกทาง จางลู่เหลียนผลักร่างที่สลบของเฉิงอี้ออกก่อนจะร้องไห้คร่ำครวญ

"ฮือๆๆๆไอ้สารเลวเฉิงอี้ข้าจะฆ่าเจ้า ฮือๆ" จูเหมยลี่ส่ายหน้า นั่งลงข้างๆเอ่ยเสียงเรียบ

"เจ้าเกลียดข้าๆเข้าใจ แต่เจ้าควรคิดถึงพี่ชายเจ้าบ้าง เรื่องวันนี้ข้าไม่พูดเจ้าไม่พูดเข้าใจไหม หากเขารู้ว่าเฉิงอี้คิดทำลายเจ้า แล้วไปทำร้ายไอ้สารเลวนี่ เฉิงอี้เป็นซิ่วไฉ หากเขาทำร้ายเฉิงอี้พี่ชายเจ้าจะเป็นเช่นไร กลับบ้านได้แล้ว ผู้ชายไม่ได้มีแค่เซียวจ้านเป่ย"

จางลู่เหลียนจัดแจงเสื้อผ้าของตน จากนั้นก็เดินตามจูเหมยลี่กลับไป เฉิงอี้ที่สลบอยู่ตรงนั้นถูกคนของคังหยุนเอาไปโยนไว้ที่รังรักของเขากับหงซิ่ว โดยไม่มีใครรู้

จูเหมยลี่กำลังจะบ้า จางลู่เหลียนไม่ไปไหนเลย นางตามติดแจเฝ้าไม่ห่าง นางทายาที่ใบหน้าให้ จางลู่เหลียนมองหน้านางอย่างละเมอ แค่เอ่ยขอบคุณไม่พอยังหอมแก้มนางด้วยขนลุกจะตายแล้ว เซียวจ้านเป่ยเจ้ากลับสักทีตาบ้า แค่ไปรับลูกเองนะไปเสียนานเชียว

ไม่นานเซียวจ้านเป่ยก็กลับมา เซียวลี่ผิงรีบวิ่งมาหามารดาทันที จูเหมยลี่จะก้มลงอุ้มนางขึ้นมาหอมแก้ม จางลู่เหลียนเห็นเซียวจ้านเป่ยก็สงสัย

"เจ้าเป็นใครกัน นี่บ้านท่านพี่เซียวแล้วเจ้าไปอุ้มผิงผิงมาได้อย่างไร เหมยลี่คนๆนี้คือใครกัน"

"พี่ลู่เหลียน เขาก็คือสามีข้าเซียวจ้านเป่ย ไง เขาโกนหนวดแล้วเลยหน้าตาเปลี่ยนไป สามีข้ารูปงามข้าเข้าใจแต่ว่าพี่อย่าคิด.."

"รูปงามที่ไหน อัปลักษณ์มากกว่าลี่เอ๋อร์ข้ารู้สึกว่ามีเพียงข้าที่เหมาะกับเจ้า เซียวจ้านเป่ยเป็นบุรุษน่าเกลียด ตัวก็หนา ลี่เอ๋อร์เจ้าไม่ชอบสตรีบอบบางเช่นข้าหรือ อยู่กับข้าๆสามารถถนอมเจ้าได้นะ"

จางลู่เหลียนไม่พูดเปล่า ยังประชิดจูเหมยลี่ก่อนจะรั้งเอวบางเข้ามาหมายจูบนาง เซียวจ้านเป่ยรีบฉกเมียคืนมาทันที เกิดอะไรขึ้นเขาไปแค่ชั่วยามกว่าๆเองนะ มีเรื่องคุยกับเซียตงหยาง กลับมาเมียจะถูกน้องสาวสหายเอาไปกินเสียแล้ว

จางเหมยลี่สะบัดแขนใส่เขาก่อนจะชี้หน้า

"ไอ้อัปลักษณ์ เจ้าไม่คู่ควรกับนางหรอก เหมยลี่คนดีพี่กลับก่อนนะ เจ้าห้ามนอนห้องเดียวกับเขานะ รอเขาไปชายแดนก่อน ข้าจะย้ายมาอยู่กับเจ้า "

จางลู่เหลียนไปแล้ว เซียวจ้านเป่ยยืนงง นางชอบเขามานานทำทุกอย่างเพื่อให้เขาชอบ อยู่ๆเกลียดขี้หน้าเขาเนี่ยยังพอรับได้ แต่จะเอาเมียเขาอันนี้รับไม่ได้จริงๆนะ

"เกิดอะไรขึ้นหรือเมียจ๋า ทำไมนางแปลกไป"

จูเหมยลี่เล่าให้เขาฟัง แต่ไม่พูดถึงที่เฉิงอี้ลวนลามจางลู่เหลียน พูดแค่ว่าเฉิงอี้ฉุดจางลู่เหลียนแล้วนางไปช่วยทันเท่านั้น

"เมียจ๋า สายตานางน่ากลัวเหลือเกิน เจ้าห้ามอยู่ใกล้นางนะ"

เซียวจ้านเป่ยใจไม่ดีแล้ว เขาต้องไปไกลบ้านถึงสองปี สายตาจางลู่เหลียนนั้นแทบจะกลืนกินจูเหมยลี่ สายตาแบบเดียวกับเขาเลยเวลาที่ต้องการรักเมีย

จูเหมยลี่ไม่ได้ใส่ใจอาการของจางลู่หลียนคงเป็นอาการตกหลุมรักแบบกระทันหัน คงคิดว่าจูเหมยลี่คนนี้เป็นบุรุษขี่ม้าขาวกระมัง ก่อนจะไปสนใจงานตรงหน้า แต่คนตัวโตไม่คิดเช่นนั้นแม้แต่สตรีด้วยกันเขาก็หึง

ค่ำแล้วสามคนพ่อแม่ลูกอาบน้ำเสร็จก็เข้านอน วันนี้เซียวผิงผิงบอกว่าอยากให้ท่านพ่อนอนด้วย นางคิดถึงท่านพ่อ แต่ก็ไม่อยากแยกจากท่านแม่ สรุปจูเหมยลี่ต้องตามใจ

"ท่านแม่นอนกับท่านพ่อ ผิงผิงนอนด้านในเองเจ้าค่ะ ท่านพ่อแขนยาวกอดได้สองคน"

สามคนพ่อแม่ลูกนอนบนเตียงด้วยกัน เซียวลี่ผิงที่วันนี้วิ่งเล่นจนเหนื่อย เมื่อหัวถึงหมอนก็หลับทันที จูเหมยลี่ยังไม่หลับแขนแกร่งที่กอดเซียวลี่ผิงกำลังป้วนเปี้ยนที่หน้าอกนางอยู่ เสียงกระเส่าข้างหูทำเอานางสยิวไม่น้อย

"ลูกนอนอยู่ ท่านพี่อย่ารุ่มร่ามสิ อืมพี่จ้านเป่ย"

"ไม่ตื่นหรอก เมียจ๋าอยากอีกแล้วเมื่อกลางวันไม่อิ่มเลย ไปห้องโน้นเถอะ"

ไม่รอนางตอบรับหรือปฏิเสธ เซียวจ้านเป่ยลุกขึ้นอุ้มจูเหมยลี่ไปอีกห้องทันที

วางร่างบางลงบนเตียงก่อนจะคลุกเคล้า ปลดอาภรณ์เขาและนางอย่างชำนาญ

จูเหมยลี่เกิดมาสองชาติเพิ่งเปลือยเปล่าต่อหน้าบุรุษเป็นครั้งแรก

"ลี่เอ๋อร์ ข้าคิดว่าเจ้าต้องสวย แต่ไม่คิดว่าจะสวยเพียงนี้ เมียจ๋าใจอ่อนสักนิดไม่ได้เหรอ อยากรักเจ้าจริงๆ"

คนตัวโตกระซิบเว้าวอนอยากให้นางเป็นของเขา แต่จูเหมยลี่ทำไม่ได้จริง นางชอบเขาแต่ยังไม่ถึงเวลาจะให้

"ท่านพี่ เราคุยกันแล้วนะ อะ อ่าส์ เสียวอืม เบาๆสิเจ้าคะ คนดีของข้าท่านอย่ารุนแรงสิ"

เสียงขอร้องแสนหวานนั้นทำเอาเซียวจ้านเป่ยจะละลายแล้ว

"ไม่ท้องหรอกนะ พี่ขอนะเด็กดี อาส์ หวานจริงๆ อยากกินเจ้าทั้งตัวเลย ลี่เอ๋อร์เป็นของพี่เถอะนะ"

ปากพูดเจรจาแต่มือไม่หยุดแตะต้องนา

งสักชุ่น เซียวจ้านเป่ยส่งนิ้วทักทายกายสาวด้านในก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงมา ส่งเรียวลิ้นเข้าไปทักทายนางแทนนิ้วยาวเรียวนั้น จนจูเหมยลี่ต้องแอ่นสะโพกสวนขึ้น นางเสียวจะตายแล้ว ต้องทำให้เขาสงบไม่งั้นนางเสร็จแน่ๆ

"ท่านพี่ ไม่ไหวแล้วเสียวข้า ๆอื้อ ถึงแล้วข้าถึงแล้ว อร๊าย ท่านพี่ละ ลิ้นท่านอย่าเข้าไปลึกนักสิ เซียวจ้านเป่ย ท่านพี่เมียไม่ไหวแล้วคนดี อร๊าย"

หน้าท้องเกร็งกระตุก เรียวลิ้นร้อนชื้นรู้สึกถึงความบีบรัด ก่อนจะดูดกลืนความหวานที่นางหลั่งออกมา เซียวจ้านเป่ยทาบทับนาง จูเหมยลี่ใช้มือนุ่มนิ่มกอบกุมเอาไว้ ผลักเขาลงสองมือบีบเต้านุ่มหยุ่นตนเองประกบกับแก่นกายใหญ่โตก่อนจะใช้สองเต้าเต่งตึงนวดให้เขา

"อ่าส์ เสียวจัง ไปหัดมาจากไหนอีกหึ อืมนุ่มเหลือเกิน อ่าส์ เร็วอีกทูลหัว ผัวจะถึงแล้วอืมนั่นแหละ อ่าส์ เสร็จแล้วเมียจ๋า อื้อเจ้าเก่งกาจนัก เลอะแล้วมาพี่ช่วยเช็ด"

หยาดรักของเขาเลอะร่องอกนางเต็มไปหมด ถ้าได้เข้าไปข้างในคงได้เรื่อง แล้วพูดมาได้บอกรับรองไม่ท้อง ตาบ้านี่น้ำเยอะขนาดนี้ไม่ท้องก็แปลกแล้ว มิน่าครั้งเดียวติด ได้ลูกสาวมาเลย

เซียวจ้านเป่ยใช้เรียวลิ้นค่อยๆทำความสะอาดกายสาว จูเหมยลี่ไม่ไหวแล้ว นางต้องการเขาเหลือเกิน หากหยุดจะเป็นนางเสียเองที่จัดการเขา

"ท่านพี่ พอก่อนนะเจ้าคะ สัญญาว่ากลับมาจากทหารจะให้ สัญญา อื้อเสียงลูกตื่นแล้วท่านพี่เจ้าขา พอเถอะเสียวไม่ไหวแล้วนะ ขาอ่อนหมดแล้ว"

เซียวจ้านเป่ยไม่หักหาญน้ำใจเมียสาว เขารู้ว่านางเริ่มควบคุมอารมณ์ตนเองไม่ไหวแล้ว ถ้าเขาต่อนางก็พร้อม แต่เขาอยากให้นางพร้อมจริงๆไม่ใช่เพราะเขาปลุกเร้าเอาแต่ใจ

"ขออีกรอบ เดี๋ยวแต่งตัวให้ น้ำรักเจ้าหวานนัก นะคนดีแยกขาอีกครั้งนะ"

จากนั้นก็มีแต่เสียงครางของเมียสาว ดีที่เซียวลี่ผิงเป็นเด็กขี้เซา ไม่นานทั้งคู่ก็หอบนอนกอดก่ายกันพักใหญ่จึงพากันใส่เสื้อผ้าแล้วกลับห้องที่บุตรสาวนอนหลับอยู่

จูเหมยลี่ไม่รู้เลยว่านางถูกคนเอาไปฝันถึงคำนึงหา จางลู่เหลียนถูกจูเหมยลี่ช่วยไว้ แล้วพามานั่งสงบสติอารมณ์ที่บ้าน ทายาให้นางใบหน้าสวยอยู่แค่เอื้อมมือ จูเหมยลี่ที่เหลือเพียงเสือตัวในสีขาว มองเห็นเต้านมเลือนรางเมื่อตอนบ่าย ขณะที่นางกะลังลองชุดใหม่ในห้อง จางลู่เหลียนละเมอหา

"ลี่เอ๋อร์ เจ้าน่ารักนัก ข้าชอบเซียวจ้านเป่ยไปได้อย่างไรกันนะ เจ้าต่างหากที่เหมาะกับข้า อยากดูดดื่มสองเต้าเจ้าจริงๆ รอให้เซียวจ้านเป่ยไม่อยู่ ข้าจะทำให้เจ้าเปลี่ยนใจมาชอบข้าให้ได้ เด็กดีของข้า"

เซียวจ้านเป่ยที่นอนหลับอยู่ๆก็รู้สึกเสียวสันหลังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน นึกถึงสายตาของจางลู่เหลียนที่มองเมียตัวเอง เหมือนสายตาของบุรุษยามที่อยากร่วมรักเสน่หาสตรีตรงหน้า

สายตาเชิญชวนเย้ายวนอยากกลืนกินเมียเขานัก

"ต่อให้เจ้าเป็นสตรีก็เหอะจางลู่เหลียน หากอยากแย่งเมียข้าๆก็ไม่เอาเจ้าไว้หรอก"

เซียวจ้านเป็นคาดโทษน้องสาวจางรั่วสู่ย ที่บังอาจใช้สายตาโลมเลียเมียเขาอย่างโจ่งแจ้ง