Episode 3

1304 Words

Episode 3 "อะ...โอโซน อื้ออออ มันเจ็บ อ๊าาา" "อดทนหน่อยดิยัยบ้า อีกนิดเดียวแล้วแท้ๆ" "ตะ...แต่ฉันไม่ไหวแล้วอ่ะ ซี๊ดดด มันเจ็บ" "อะไรกัน ทั้งๆที่ใกล้จะเสร็จแล้วแท้ๆ!" โอโซนถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางใช้จ้องมองฉันอย่างจะสื่อว่าฉันมันกระจอก! ใช่สิ ใครมันจะไปเก่งวิชาพละกันละ! อ๊ะ... เสียงเมื่อกี้ที่ฉันร้องไม่ใช่ว่าฉันกำลังทำเรื่องแบบนั้นกับโอโซนหรอกนะ อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ฮือๆ อายชะมัด ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำเสียงแบบนั้นด้วย แต่เพราะว่าตอนนี้ฉันกำลังงอตัวในวิชาพละอยู่ต่างหาก ส่วนโอโซนก็ดันหลังฉันให้งอลง แล้วมันก็เจ็บมาก จะไม่ให้เจ็บได้ไงละเนอะ เขาโถมแรงใส่หลังฉันอย่างแรงเลยนะสิ ฮือๆ กล้าทำผู้หญิงแสนจะบอบบางอย่างถ้วยชาได้ไง อุ๊บส์! ลืมไป... ตอนนี้ฉันกำลังเป็นกาแฟอยู่นี่นา "ปกติเธอเก่งพละไม่ใช่หรอกาแฟ วันนี้เธอดูแปลกๆไปนะ" โอโซนเอ่ยขึ้นอย่างจ้องจับผิด "เอ่อ... ฉันรู้สึกว่าจะป่วยนะ" ฉันเอ่ยออกมาอย่างอ้างๆ พลางเบือนหน้าไปทางอื่น โอโซนดูท่าจะฉลาดไม่เบา ฉันจะทำให้เขารู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าฉันไม่ใช่ถ้วยชา มะ...ไม่อยากงั้นฉันคงอดกินอาหารสุดหรูที่ตลอดชีวิตนี้อาจจะไม่ได้กิน "งั้นไปห้องพยาบาลไหม?" โอโซนเอ่ยชวน "ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้ป่วยขนาดนั้น..." "จารย์ครับ ผมขอพาเพื่อนไปห้องพยาบาลหน่อยนะ" โอโซนเอ่ยอย่างไม่ฟังคำห้ามปรามของฉัน "เอ่อ...ฉันไม่เป็นอะไรมาก ไม่ต้องไปก็ได้..." พรึ่บ! "กรี๊ดดดด!" ฉันร้องกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆโอโซนก็ช้อนตัวของฉันขึ้น และฉันก็กำลังถูกเขาอุ้มอยู่ในท่าที่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะโดนอุ้มแบบนี้ อะ...อายชะมัด "ฉันจะพาเธอไปห้องพยาบาล ห้ามดิ้นด้วย!" "ตะ...แต่ว่าปล่อยฉันลงเหอะ ฉันเดินเองได้" ฉันบอกออกมาตามตรง ตั้งแต่โอโซนอุ้มฉันมา หลายๆคนก็มองฉันตาเป็นมันกันเลย ฮือๆ อายสายตาประชาชีชะมัด จบแล้วชีวิตของถ้วยชา... ไม่นึกเลยว่าโอโซนกับกาแฟจะสนิทกันถึงขั้นแตะเนื้อต้องตัวกันง่ายๆแบบนี้ ทั้งๆที่ฉันกับออนเซ็นยังแทบไม่โดนตัวกันเลยแท้ๆ พูดแล้วน้อยใจชะมัด!? อา... ฉันไม่ได้ชอบออนเซ็นนะ แค่เจ็บแปร๊บๆในอก พรึ่บ! "จาร์ยห้องพยาบาลไม่อยู่ เธอนอนไปก่อนละกัน" โอโซนเอ่ยหลังจากที่ปล่อยฉันให้นั่งอยู่บนเตียง ฉันพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะมุดตัวเข้าไปในผ้าห่ม "เธอหน้าแดงมากกว่าเมื่อเช้าอีกแหะ เป็นไรป่าว" โอโซนเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง ฉันได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ "สงสัยอากาศร้อนมั้ง ฉันเลยหน้าแดง" "หืม จริงเหรอ ไม่ใช่ว่าเขินที่โดนฉันอุ้มมารึไง" โอโซนกระตุกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะลูบหันฉันแผ่วเบา แถมใบหน้าของเขายังยื่นเข้ามาใกล้กับใบหน้าของฉันอีก เขาเข้าใกล้ฉันแบบนี้ ใจมันเริ่มเต้นแรงแล้วแหะ "จะบ้าเหรอ เอาหน้านายออกไปไกลๆได้แล้ว จะนอน เห็นแล้วหลอน" ฉันบอกออกมาก่อนจะหลับตาลงพลางบ่นงึมงำ ถ้าให้เดา... ถ้วยชาก็คงไม่ชอบใจที่โอโซนทำอะไรแบบนี้ใส่เหมือนกัน "วันนี้ไม่สมเป็นเธอเลยนะ... แต่ก็น่ารักดี แบบนี้ฉันก็ชอบเหมือนกัน หึ" เสียงทุ้มเข้มของโอโซนเอ่ย ก่อนจะจุ๊บหน้าผากของฉันเบาๆ ขะ...เขาจุ๊บหน้าผากฉัน กรี๊ดดดด! ฉันว่าฉันเริ่มจะปวดหัวเพราะหน้าแดงซะแล้วสิ "ฝันดีนะเจ้าหญิง เดี๋ยวตอนเย็นเจ้าชายคนนี้มารับ " หลายชั่วโมงต่อมา... จากการที่คิดว่าจะหลับเล่นๆ แต่กลายเป็นหลับจริงซะอย่างงั้น พอฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็ไม่พบใครสักคน ถึงในใจจะแอบหวังไว้ว่าจะเห็นโอโซนมาหาบ้างก็เถอะ ก็เขาบอกว่าจะมารับฉันตอนเย็นนี่นา! แต่กลับหายหน้าหายตาไปซะอย่างงั้น "อาจาร์ยค่ะ หนูกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ" ฉันเอ่ยลาอาจาร์ยห้องพยาบาลก่อนจะเดินออกไป ฉันเดินเข้าไปในห้องเรียนของตัวเองเพื่อเอากระเป๋า และคิดว่าคนคนนึงน่าจะรอฉันอยู่ แต่ไม่ใช่... ไม่มีล่องรอยของคนคนนั้น เหอะๆ ไอ้คนโกหก ไหนว่าจะมารับฉันไง! แถมกาแฟยังไลน์มาบอกฉันด้วยว่าวันนี้ให้กลับบ้านคนเดียว เพราะมีนัดติวหนังสือกับออนเซ็น โถ่เอ๊ย! เอาเหอะ! กลับคนเดียวก็ได้ โอโซนคนโกหก! "โอโซน อื้มมมม จับตรงนั้นแหละ" เสียงหวานใสของใครบางคนเอ่ยงึมงำอยู่ในห้องห้องหนึ่ง มันเป็นห้องที่ฉันต้องเดินผ่านเพื่อลงจากอาคาร เสียงงึมงำแบบนี้ อย่าบอกนะว่าผี "ซี๊ดดดด อาาาา อื้มมมมม" เสียงแหลมใสงึมงำดังขึ้นกว่าเดิม ฉันที่อยากรู้ว่ามันคือเสียงอะไรกันแน่ที่ดังออกมาจากห้องเรียนนั้นก็เลยตัดสินใจค่อยๆแง้มประตูห้องนั้นเล็กน้อย... "ตะ...ตายแล้ว! " ฉันตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ภาพตรงหน้าของฉันคือผู้หญิงกำลังนั่งอยู่บนตักผู้ชาย แถมผู้หญิงคนนั้นยังร่อนสะโพกอีกต่างหาก คะ...ใครกล้ามาทำเรื่องอะไรแบบนี้ในโรงเรียนละเนี่ย!!! เอ๊ะ... แต่พอมองชัดๆ ผู้ชายคนนั้น... อะ...โอโซนนี่นา!!! อยะ...อย่าบอกนะว่าหมอนั่นกำลังมีอะไรกับผู้หญิงคนนี้นะ! กรี๊ดดดดด! ฉันได้แต่กรีดร้องในใจ ตอนนี้เสียงที่อยากจะร้องมันดันไม่ออก ฉันเพิ่งเคยเห็นอะไรแบบนี้เป็นครั้งแรก แหวะ อยากจะอ้วกชะมัด น่ากลัวน่าขนลุก! ฮือๆ ฉันไม่นึกเลยว่าโอโซนจะกล้ามาทำอะไรแบบนี้ที่โรงเรียน... โอโซนที่ฉันเคยรู้จัก มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ! "โอโซนไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นนะเหรอ... ก็เรื่องปกตินี่" เสียงหวานใสของกาแฟเอ่ยขึ้นอย่างไม่สะทกสะท้านเมื่อฉันได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้ฟังว่าโอโซนทำเรื่องแบบนั้นกับผู้หญิงคนอื่น "แต่ฉันว่ามันไม่ปกตินะกาแฟ! ทำเรื่องแบบนั้นในโรงเรียน... มันไม่ใช่เรื่องดีเลย!" "พูดแบบนี้ แสดงว่าเธอยังซิงอยู่เหรอ ฮ่าๆ" "จะบ้าเหรอ ไม่ซิงนะสิแปลก " "เออ... โอโซนยังไม่รู้ใช่ไหมว่าพวกเราสลับตัวกัน เพราะตอนนี้ฉันกำลังไปได้ดีสุดๆกับออนเซ็น " กาแฟเอ่ยขึ้นพลางบิดตัวอย่างขวยเขินจนตัวเป็นเกลียว "ยังอ่ะ ยังไม่รู้มั้ง " "ดีแล้วๆ แต่เธอระวังโอโซนไว้ก็ดีนะ หมอนั่นนะเจ้าชู้ กระล่อน ปลิ้นปล้อนไปทั่ว แถมยังชอบฉวยโอกาสแตะเนื้อต้องตัวง่ายๆ สำหรับฉันชินแล้ว แต่เธอคงไม่" กาแฟเอ่ยเตือน แต่ฉันว่าคงไม่ทันแล้วแหละ ฉันโดนเขาแตะต้องไปเยอะแล้ว "แล้วก็....ที่สำคัญอย่าไปตกหลุมรักหมอนั่นเด็ดขาดนะ หมอนั่นเล่นๆกับผู้หญิงทุกคน" กาแฟเอ่ย ฉันได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ ไม่มีทาง... ให้ตายยังไงฉันก็คงไม่มีทางชอบคนอย่างงั้นหรอก คนที่มั่วสุมกับผู้หญิงคนอื่นไปทั่ว ไม่มีทางเอามาเป็นพ่อของลูกได้หรอกน่า ไม่มีทาง!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more