Episode 6

1257 Words

Episode 6 Thuesha Talk "อยะ...อย่ามาแตะต้องฉันนะ!!!" ฉันรีบเอ่ยห้ามโอโซนทันควันด้วยความระแวงและรู้สึกไม่ปลอดภัยขณะที่เขากำลังโอบไหล่ฉัน "ห๊า เธอเป็นอะไรของเธอว่ะเนี่ย " โอโซนมองฉันอย่างงงๆ ฮือๆ ฉันไม่อยากเห็นหน้าเขาเลย พอคิดถึงเรื่องที่เขาไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นไปทั่วและฉันดันเผลอรู้สึกว่ามันน่ารังเกียจชะมัด! แงงงงง! ฉันหยุดความคิดนี้เอาไว้ไม่ได้ แถมฉันยังไม่อยากใกล้ชิดกับเขามากด้วย ถึงลึกๆในใจจะต้องทำตัวให้เนียนสมกับเป็นกาแฟ แต่แบบนี้มันไม่ไหวนะ ฉันไม่อยากเข้าใจโอโซนเกินกว่ารัศมีสิบเมตร "โอโซน อยู่นี่นี่เอง ตามหาตั้งนาน" เสียงหวานใสของผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยดังขึ้นพลางเดินเข้ามากอดแขนโอโซนอย่างสนิทสนม "เมื่อวานไหนบอกว่าจะมาที่ห้องฉันไง ไม่เห็นมาเลย" ยัยผู้หญิงคนนั้นเอ่ยอย่างออดอ้อนพลางเอาหน้าอกไปเสียดสีกับแขนแกร่งของเขา เห็นแล้วมันทำให้ฉันรู้สึกกลัวๆชะมัด ;;; "ก็....ฉันเห็นของที่น่าสนใจที่โรงเรียนนะเลยไม่ได้ไป" โอโซนเอ่ยพลางหัวเราะแหะๆอย่างแก้เก้อ ฉันได้แต่ยืนมองพวกเขาสองคน ถ้าให้เดาละก็...ของที่น่าสนใจที่ว่า อาจจะเป็นการที่เขาไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น ไม่อยากทนฟังพวกเขาสองคนคุยกันแล้ว ไปดีกว่า! พรึ่บ! "จะไปไหน?" โอโซนเอ่ยถามพลางมองฉันขณะที่ฉันกำลังเดินออกไปจากห้องเรียน ก็มันไม่มีแล้วนี่นา ฉันก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม แถมอยู่ไปแล้วรู้สึกอึดอัดชะมัด ไปหากาแฟกับออนเซ็นดีกว่า พูดถึงออนเซ็น... ฉันรู้สึกคิดถึงบรรยากาศเดิมๆที่เคยอยู่กับเขาจังเลยแหะ... ถึงแม้เขาจะเป็นคนเงียบๆพูดน้อย แต่ออร่าของเขามันก็ชวนให้ฉันสงบใจ ต่างกับโอโซนที่อยู่ด้วยแล้วจะต้องระแวงตลอด ฮือๆ อ๊ะ! พูดถึงก็เห็นสองคนนั้นกำลังเดินอยู่ด้วยกันพอดีเลย "กา...." ยังไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยเรียกชื่อน้องสาวฝาแฝดของตัวเองก็ถึงกับต้องเงียบเสียงไปเมื่อมองเห็นพวกเขาคุยกันด้วยความสนิทสนม... มันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บแปล๊บที่ใจอย่างบอกไม่ถูก... ฉันก็ไม่เข้าใจความรู้สึกนี้เหมือนกัน แต่มันชวนให้รู้สึกว่าอึดอัดใจ พูดอะไรออกไปไม่ออก จุกที่ลำคอ มันเป็นความรู้สึกที่ฉันไม่เคยรู้สึกมาก่อน เมื่อมองไปที่พวกเขาสองคนทีไรมันรู้สึกแย่ชะมัด ทั้งๆที่คนคนนั้นควรจะเป็นฉันอยู่แท้ๆ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นกาแฟที่กำลังอยู่ตรงนั้น ฉันไม่อยากจะเป็นกาแฟแล้ว อยากกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมอ่ะ ชีวิตที่ไม่ต้องฝืนทำตัวร่าเริงบ้าบิ่น! พรึ่บ! "กรี๊ดดดด!" ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆมีใครบางคนมากอดไหล่ฉัน พอมองดีๆก็เป็นโอโซน เขานี่เป็นคนมือไวจริงๆ ฮือ ไม่ชอบให้ใครมาโอบไหล่เลย "ร้องทำไมดังนัก แสบแก้วหู" “นะ...นายมากอดไหล่ฉันทำไม " "ก็ฉันเห็นเธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เลยแกล้งให้ตกใจเล่น " โอโซนเอ่ยก่อนจะมองฉันด้วยแววตาที่จับผิด "ฉันไม่ได้ทำหน้าแบบนั้นสักหน่อย นายคิดไปเอง" "ก็...ฉันเห็นเธอมองถ้วยชากับออนเซ็นแบบนั้น มันทำให้ชวนคิดว่าเธอชอบออนเซ็นจริงๆใช่ไหม?" โอโซนเอ่ยถามฉันพลางมองอย่างต้องการคำตอบ คำถามของเขามันยากเกินไปสำหรับฉัน ละ...แล้วฉันก็ไม่เคยคิดกับออนเซ็นมากกว่าเพื่อน! ไม่มีทาง "เปล่าสักหน่อย ไม่มีทาง!" "หึ เหรอ... แต่เธอเคยบอกเปรยๆว่าชอบหมอนั่นนะ" "ตะ...ตอนนั้นเคยชอบ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว " ฉันบอกออกมาอย่างลืมตัว อย่าบอกนะว่ากาแฟจะเล่าเรื่องที่แอบชอบออนเซ็นให้โอโซนฟังนะ "ฮ่าๆ ไม่เชื่อหรอก ยังไงเธอก็ยังชอบหมอนั่นอยู่ แล้วดูเหมือนว่าจะอกหักแล้ว เพราะออนเซ็นโคตรจะสนิทกับถ้วยชาเลย" โอโซนเอ่ยอธิบายก่อนจะโอบไหล่ของฉันอย่างแนบแน่นอีกครั้ง อี๋ ไม่อยากอยู่ใกล้เขาแบบนี้เลย "นะ...นี่ปล่อยฉันนะ!" "วันนี้โดดเรียนกันเหอะ ไหนๆจาร์ยก็ยังไม่เข้ามาที่ห้องเรียนสักที!" โอโซนเอ่ยก่อนจะฉุดกระชากลากถูให้ฉันเดินไปตามเขา "ฮืออ ปล่อยฉันนะ ฉันไม่อยากไปไหนกับนาย!" การโดดเรียนครั้งแรกของฉันได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว... สุดท้ายโอโซนก็พาฉันโดดเรียนมาจนได้ แถมตอนนี้ก็กำลังปีนกำแพงจะออกจากโรงเรียนกันอยู่! "มะ...มันสูง ฉันไม่กล้าโดดลงไป" ฉันเอ่ยออกมาด้วยท่าทีที่หวาดกลัว ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่บนกำแพงแล้วก็กำลังจะกระโดดลงมา แต่ฉันกระโดดไปไม่ได้ เพราะมันสูงมากๆ ฮือออ อย่าบอกนะว่ากาแฟมาทำอะไรแบบนี้จนชินแล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมยัยนั่นถึงกล้าแก่นอย่างกับผู้ชาย! "เธอแปลกไปจริงๆด้วย ทั้งๆที่ปกติเธอกล้าโดดตลอด" โอโซนเอ่ยขึ้นพลางมองฉันอย่างไม่เข้าใจ ซวยแล้ว... "เอ่อ... ฉันว่ามันสูงกว่าปกติอ่ะ เลยไม่กล้าโดด " ฉันเอ่ยแก้ตัวออกไปหน้าด้านๆ "โดดลงมาเลย เดี๋ยวฉันรับเอง" โอโซนเอ่ย ฉันมองเขาอย่างไม่ค่อยจะไว้ใจ อย่าบอกนะว่าให้ฉันกระโดดไปแล้วเขาจะรับนะ ตัวฉันหนักมากเลยนะช่วงนี้กินเยอะ เขาจะรับไหวเหรอ "นายรับไหวแน่นะ?" "ไหวดิ ตัวเธอเล็กนิดเดียวเอง" "แต่ฉันตัวหนัก..." "เลิกพูดไได้แล้ว โดดลงมาสักที " "อะ...อื้ม" พรึ่บ! "กรี๊ดดดดดดดดดด!" ตุ้บ! "หนักกว่าที่คิดชะมัด " "นะ...น่ากลัว" ฉันพึมพำออกมาอย่างเสียวไส้เมื่อกระโดดลงมาแล้วโอโซนรับฉันไว้ได้พอดี ถ้าเขารับฉันไม่ได้ก็ไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเป็นยังไง "หึ มองฉันแบบนี้อย่าบอกนะว่าหลงรักฉันแล้ว" เสียงทุ้มเข้มของโอโซนเอ่ย ฉันรีบผละเขาออกทันทีด้วยความตกใจ "จะบ้าเหรอ!" "หึ... แต่เมื่อกี้เธอมองฉันเหมือนกับว่ากำลังตกหลุมรักฉันแล้วนะ" "นายมันหลงตัวเอง " "ถ้าเธอพูดว่ารักฉัน ฉันจะไม่คุยกับผู้หญิงคนไหนอีกเลยก็ได้นะ " โอโซนเอ่ยขึ้นอย่างยียวนกวนประสาท ใครมันจะบ้าไปรักเขาลง แถมคนอย่างกาแฟถ้าให้เดาก็คงจะไม่มีวันชอบผู้ชายประเภทนี้ด้วย ซึ่งฉันเองก็เซย์บายเหมือนกัน "ไม่มีทาง ฉันไม่มีวันชอบคนเจ้าชู้อย่างนาย ให้ตายยังไงฉันไปชอบออนเซ็นยังจะดีกว่า เขาเป็นคนที่ดีกว่านายตั้งเยอะ!" "หึ... ใครๆก็ชอบแต่ไอ้ออนเซ็น" โอโซนพึมพำเบาๆจนฉันไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไร แต่แววตาของเขาค่อยเปลี่ยนไปเล็กน้อย เหมือนกำลังโกรธอยู่? หมับ! "นายจับมือฉันทำไม?" "ก็จะพาเธอไปเที่ยวที่ที่สนุกไง" "ที่ไหน?" "โรงแรม " "!!!!!!!?"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more