ตอนที่6 เต้าสังหาร
1483 Words
ตอนที่6 เต้าสังหาร
รถลีมูซีน… แก็งค์เดม่อน
“ผมไม่เคยเจอใครที่สวยแล้วก็ฉลาดอย่างคุณมาก่อนเลย… คุณซูซาน่า อืมม”
ชายหนุ่มเจ้าของน้ำเสียงแหบปร่าแนบริมฝีปากลงสัมผัสกับผิวเนื้อนวลเนียนบริเวณลำคองามระหง สูดซับกลิ่นไอแห่งวัยสาวของเจ้าของเรือนร่างสะโอดสะอง หญิงสาวผู้มีใบหน้างามหมดจรดราวกับนางสวรรค์ที่หลุดออกมาจากวรรณคดีของนักประพันธ์ชื่อก้องโลก
ลมหายใจของเขาแปรเปลี่ยนเป็นจังหวะที่แรงขึ้นๆ หัวใจเต้นเร็วตามแรงแห่งอารมณ์ปรารถนา มือไม้ยกขึ้นกอบกุมความอวบหยุ่นของหญิงสาวที่ห่อหุ้มด้วยอาภรณ์แบรนด์ดัง
“คุณสวยหวาน และช่างหอมเย้ายวนไปทั้งตัว” ชายหนุ่มซุกไซ้ลงบนต้นคอของหญิงสาว สูดซับกลิ่นหอมละมุน อันเป็นสิ่งกระตุ้นเร้าปลุกความกระสันเสียวให้บางส่วนในร่างกายแห่งวัยฉกรรจ์เติบกล้า และมันกำลังอัดแน่นอยู่ในเป้ากางเกงของเขา… รอเวลาออกมาสู่อิสรภาพ
“คุณปากหวานกับผู้หญิงทุกคนที่อยากนอนด้วยงั้นหรอคะ ริชาร์ด”
ซูซาน่ายิ้มอย่างมีจริตแห่งมารยาหญิง หล่อนเปิดช่องว่างใช้เขาได้เก็บเกี่ยวสิ่งที่ต้องการ ในขณะเดียวกันก็ปัดป้องอย่างมีเชิง โดยไม่เปิดโอกาสให้เขาได้ในสิ่งที่ต้องการไปเสียทั้งหมด
“โอ้ ซูซาน่า คุณไม่ใช่ผู้หญิงทั่วไปที่ผมเคยเจอ”
ซูซาน่าเอี้ยวตัวหลบปลายจมูกโด่งที่ฉกไปมาเฉียดแก้มของหล่อนปานกับงูร้ายที่หมายเอาชีวิตเหยื่อของมัน พร้อมกับดันร่างกำยำในชุดสูทราคาแพงของคู่สนทนาออกห่าง เพื่อต้องการรักษาพื้นที่ส่วนตัว ชายหนุ่มคนนี้มือไวใจเร็วและน่ารักเกียจ ถ้าไม่ติดที่หล่อนต้องการบางสิ่งบางอย่างจากเขา เชื่อได้เลยว่าผู้ชายปากว่ามือถึงคนนี้ไม่มีทางได้เข้าใกล้หล่อนแม้แต่เพียงคืบ
“ริชาร์ดคุณตอบไม่ตรงคำถามนะคะ”
ซูซาน่า พาฟลูเชนโก้ เป็นผู้หญิงที่จัดได้ว่าเข้าถึงเนื้อถึงตัวได้ยาก ด้วยเหตุนี้เองการที่ชายใดก็ตามได้ใกล้ชิดหล่อนแม้นเพียงน้อยนิดพวกเขาจะรู้ว่าตัวเองโชคดีเหลือล้น หล่อนเป็นหญิงสาวที่พรั่งพร้อมไปด้วยรูปสมบัติและทรัพย์สมบัติ มีความเย่อหยิ่ง ถือตัว เอาแต่ใจ คุณหนูแห่งแก็งค์เดม่อนถูกเลี้ยงดูมาปานกับไข่ในหิน แทบไม่มีอะไรในโลกใบนี้ที่หล่อนอยากได้แล้วสิ่งนั้นไม่ถูกนำมาวางอยู่ตรงหน้า
“ไม่ครับ ไม่ใช่ทุกคนที่ผมรู้สึกถึงความพิเศษอย่างคุณ”
มือหนาวางลงบนต้นขาขาวผ่องที่โผล่พ้นชุดกระโปรงออกมาอย่างคุกคาม
“นี่ฉันควรจะดีใจใช่ไหมคะ”
ริมฝีปากบางสวยที่ฉาบด้วยสีแดงสดคลี่ยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มที่สะกดให้สายตาของชายหนุ่มแทบทุกคนที่ได้เห็นหยุดมองได้นิ่งนาน และฝันหวานไปถึงการได้แนบชิดเรียวปากของตนเองลงบนความสวยงามที่ได้เห็น
“เปล่าเลยครับคุณซูซาน่า เป็นผมต่างหากที่รู้สึกว่าตนเองโชคดี”
มือซุกซนเลื่อนสูงขึ้นๆ และถูกหยุดเอาไว้ด้วยปลายนิ้วเรียวของเจ้าของเพียวขาสลักเสลา
“ก่อนที่ฉันจะถูกคุณสัมผัสลูบคลำไปทั้งตัว ฉันว่าเรามาคุยธุระของเราก่อนดีไหมคะคุณริชาร์ด”
ประโยคคำพูดด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริงของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มหยุดชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะหัวเราะออกมา
“ฮา ฮา ผมชอบอารมณ์ขันของคุณจังเลยคุณซูซาน่า น่าปลื้มใจแทนคุณโรมันที่มีลูกสาวทั้งสวยและก็ฉลาดแบบคุณ”
“ฉันก็ชอบคุณนะคะคุณริชาร์ด คุณดูเป็นผู้ชายที่ปากตรงกับใจดี”
หญิงสาวยกแก้วไวน์ข้างกายขึ้นจิบ
“พระเจ้าเป็นพยานได้เลยสาวน้อย ว่าคุณจะชอบผมมากยิ่งขึ้นหากเราสองคนผ่านคืนนี้ไปด้วยกันในห้องนอนของผม”
ซูซาน่าเลิกคิ้วเรียวขึ้น หล่อนใช้ปลายนิ้วไล้ไปที่แก้มสากของชายหนุ่ม ดวงตากลมโตยิ้มยวนให้ชายคู่สนทนา
“เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจทีเดียวนะคะ แต่ก่อนอื่นเรารีบมาทำธุระของเราให้เสร็จกันก่อนดีกว่านะคะ”
หญิงสาวหยิบกระเป๋าเอกสารออกมาวางตรงหน้า
“โอเค”
ริชาร์ดเปิดมันออกก่อนจะหยิบเอกสารฉบับหนึ่งออกมากวาดสายตาไปบนตัวอักษรคร่าวๆ
“ผมแค่เซ็นชื่อลงไปตรงนี้ก็เสร็จใช่มั้ยครับ”
ซูซาน่ายักคิ้ว
“ใช่ค่ะ แต่เซ็นชื่อของคุณลงไปตรงนั้น ที่เหลือฉันจะจัดการต่อให้เอง หลังจากนั้นเราค่อยมาคุยเรื่องของเรากันต่อ ฉันชักอยากจะเห็นลีลาของคุณเต็มแก่ละ”
“เดี๋ยวคุณได้เห็นแน่สาวน้อย ฮา ฮา”
ริชาร์ดเลียริมฝีปากระหว่างที่จ้องมองเนินอกอวบอิ่มที่โผล่พ้นชุดเดรสของหญิงสาวออกมาอวดสายตาหื่นกระหายของเขา ก่อนจะหยิบปากกาออกมาขีดเขียนลงลายมือชื่อบนเอกสารสัญญา ผู้หญิงคนนี้ทำให้เลือดลมในร่างกายของเขาเดือดพล่าน
“ขอบคุณค่ะคุณริชาร์ด ภารกิจคอมพลีทยินดีที่ได้ทำธุรกิจร่วมกันนะคะ หวังว่าคืนนี้คุณจะนอนหลับฝันดีเชิญค่ะ”
ซูซาน่าเก็บเอกสารลงในกระเป๋า หล่อนยิ้มหวานให้ชายหนุ่มก่อนจะผายมือเป็นเชิงบอกให้เขาออกไปจากรถของหล่อนได้
“คุณล้อผมเล่นใช่ไหมซูซาน่า”
คิ้วเข้มของชายหนุ่มขมวดมุ่น สีหน้าของริชาร์ดบ่งบอกถึงความไม่สบอารมณ์อย่างรุนแรง คืนนี้เขาหวังเคลมหล่อนเต็มที่ แต่สถานการณ์ที่เกิดขึ้นมันไม่เหมือนที่คิดเอาไว้แต่แรก เขาส่ายหน้าไปมา
“คุณคิดจะยั่วผมเล่นๆ งั้นเหรอซูซาน่า”
ริชาร์ดหรี่ตามองหญิงสาวที่เปรียบเสมือลูกแกะสีขาวเนื้อหวาน ลูกแกะไร้พิษสงและน่าเขมือบ
“ธุระของเราสองคนจบแล้วค่ะ”
“ยังหรอกสาวน้อย ผมจะหมดธุระกับคุณก็ต่อเมื่อทำให้คุณได้นอนแผ่หราเปลือยเปล่าอยู่ใต้ร่างของผมซะก่อน อย่าขัดขืนซะให้ยาก”
ชายหนุ่มในคราบผู้ดีกลายร่างเป็นสัตว์ป่ารั้งร่างอรชรเข้ามาหาร่างกำยำของเขา พร้อมกับโอบรัดร่างของคนตัวเล็กไร้ทางสู้เอาไว้ เขาซุกไซ้ใบหน้าลงบนพวงแก้ม ซอกคอขาวผ่อง ลากลิ้นเลียผิวเนื้อนุ่มนิ่มของหล่อน ปากก็ส่งเสียงงึมงำอย่างสาแก่ใจ
“อย่า คุณริชาร์ด แล้วคุณจะเสียใจ”
แทนที่จะอยู่อารามหวาดกลัวหญิงสาวกับเอ่ยกับชายหื่นด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย ใบหน้าสวยหวานไร้แววประหวั่นพรั่นพึง ตรงกันข้ามหญิงสาวกลับมองชายที่กำลังลวนลามหวังเสพสมเรือนกายของหล่อนด้วยแววตาสมเพชเวทนา
“ไม่หรอกที่รัก ผมไม่เสียใจแน่ อืมมม”
มือใหญ่ฉีกทึ้งจนหน้าอกอวบอิ่มนวลเนียนเผยสู่สายตาของเขา เขาก้มหน้าลงไปชอนชิมความหวานหอมของดอกบัวสรรค์ตรงหน้าปานทารกหิวโซ กระหวัดปลายลิ้นเชยชิมยอดปทุมถันพร้อมกับลูบไล้ไปตามเรือนร่างของหญิงสาว
จ๊วบๆ ๆ
“อือ อ่า อืมมมม เธอนี่มันทำให้ฉันมีอารมณ์เป็นบ้าเลย ซูซาน่า”
ซูซาน่าผู้ไร้ทางป้องกันตนเองด้วยเรี่ยวแรงที่มีน้อยกว่าหลับตาพริ้ม หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่นนับเวลาถอยหลังจนกระทั่งผ่านไปไม่นานริชาร์ดก็ผละออกจากทรวงถันของหล่อน ใบหน้าของเขาเปลี่ยนสีเป็นแดงจัดแล้วค่อยๆ กลายเป็นสีม่วงคล้ำ
“กะ… แก ทำอะไรฉันนังบ้า แกวางยาพิษที่หัวนมงั้นเหรอ… อ๊ากก”
ชายหนุ่มยกสองมือขึ้นจับที่ต้นคอตัวเอง น้ำลายไหลฟูมปากความรู้สึกปวดแสบปวดร้อนสุดแสนทรมานกัดกินจนเขาหายใจไม่ออก และมันแผ่ขยายตัวอย่างรวดเร็วจนร่างเขาฟุบลงขาดใจตาย
“ฉันเตือนแกแล้วไง แต่ก็นะพวกผู้ชายมักมากอย่างแกมันก็ต้องพบจุดจบแบบนี้”
ซูซาน่าโคลงศีรษะไปมาบิดริมฝีเหยียดยิ้ม หล่อนเปิดประตูรถหรูแล้วใช้เท้ายันร่างไร้วิญญาณของริชาร์ดร่วงลงไปกองกับพื้นถนน ปิดประตูแล้วสั่งให้คนขับรถเคลื่อนรถออกไป หญิงสาวต่อโทรศัพท์ออกไป
“อืม ว่าไงลูกสาวของฉัน”
ปลายสายเอ่ยขึ้นเป็นการทักทาย
“เรียบร้อยค่ะคุณพ่อ แต่จบไม่ค่อยสวยเท่าไหร่”
คนที่อยู่ปลายสายหัวเราะร่วน…
- Writer
