ตอนที่5 โรงแรม The White Hotel
“คุณอิรินา ผมบอกคุณแล้วว่าไม่ต้องมาช่วยงานที่โรงแรมหลังจากเลิกเรียนอีก”
ผู้จัดการโรงแรมผิวสีในชุดสูทเรียบร้อยพูดพลางเม้มปากมองหน้าสาวน้อยหน้าใส ที่มายืนหน้าฟรอนต์อย่างจนปัญญา เขาพยายามบอกเธอหลายต่อหลายหนว่าไม่ต้องมาช่วยงานในโรงแรม แต่เธอก็ยังทู่ซี่ขอมาทำงานทุกวันหลังจากเลิกเรียน
อิรินาเป็นเด็กสาวที่น่ารัก เธอมีน้ำใจขยันขันแข็ง ร่าเริงยิ้มง่ายเข้ากับพนักงานทุกคนได้เป็นอย่างดี โทนี่รู้ดีกว่าใครว่าเธอมีฐานะอะไรแต่ไม่อาจบอกกล่าวไปยังบุคคลที่สาม ผู้มีบุญคุณกับเขาฝากให้โทนี่คอยดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆ แก่อิรินาทุกเดือน เหตุนี้เองจึงทำให้เด็กสาวรู้สึกว่าเธอต้องตอบแทนบุญคุณโดยการใช้แรงงาน อิรินาเลยอาสามาช่วยงานในโรงแรมหลังเลิกเรียนทุกวัน
“ได้โปรดเถอะนะคะคุณโทนี่ ฉันอยากจะช่วยจริงๆ ฉันไม่อยากได้เงินจากชายปริศนาของคุณมาฟรีๆ หรอกนะคะอย่างน้อยการที่ฉันได้มาทำงานช่วยคุณที่โรงแรมเล็กๆ น้อยๆ มันก็ทำให้ฉันสบายใจขึ้น ไม่งั้นฉันคงไม่กล้ารับเงินทุนการศึกษาและค่าใช้จ่ายที่คุณนำมาให้ใช้ในแต่ละเดือนฟรีๆ แน่”
สาวน้อยอิรินายกสองมือขึ้นประสานกันเป็นเชิงขอร้อง ทำสีหน้าอ้อนวอนสุดชีวิต
“คุณอิรินา คุณชอบทำให้ผมลำบากใจอยู่ตลอดเลยนะให้ตายเถอะ ไปเปลี่ยนชุดสิ”
โทนี่ถอนใจแต่ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
“ขอบคุณมากค่ะ คุณผู้จัดการ”
แน่นอนว่าเขาเอ็นดูในความน่ารักสดใสของเธอเหมือนกับพนักงานทุกคนในโรงแรมแห่งนี้ ที่ใครต่อใครก็พากันรักอิรินา แต่มีเรื่องราวมากมายที่เธอไม่ควรเกี่ยวข้อง และล่วงรู้ซุกซ่อนอยู่ภายในโรงแรมระดับสี่ดาวซึ่งรู้จักกันในนามของ The White Hotel มากมาย
โรงแรมแห่งนี้มีอยู่ทั้งหมดยี่สิบห้าชั้นด้วยกัน ชั้นใต้ดินมีไว้สำหรับเป็นลานจอดรถ ส่วนชั้นหนึ่งมีห้องอาหารและบาร์เหล้าสำหรับนักดื่ม ชั้นสองถึงชั้นสิบห้าเปิดให้บุคคลทั่วไปได้ใช้บริการ โดยชั้นสิบของโรงแรมเปิดเป็นกาสิโน ทว่าตั้งแต่ชั้นที่สิบหกจนถึงชั้นที่ยี่สิบห้าเปิดให้บริการเฉพาะแขกพิเศษ ทางโรงแรมเรียกแขกที่มาพักพวกนี้ว่า Refugee หรือว่าผู้ลี้ภัย
Refugee หรือว่าผู้ลี้ภัย จะถูกจัดเป็นแขกระดับวีไอพี โดยทางโรงแรมจะมีลิฟต์พิเศษซึ่งเปิดให้ใช้บริการเฉพาะคนเหล่านี้ พวกเขาอันตรายต่อแขกคนอื่น ในบางครั้งก็อันตรายต่อกันและกัน อีกทั้งคนพวกนี้ยังต้องการความเป็นส่วนตัว แต่ก็ยังมีแขกวีไอพีพวกนี้บางกลุ่มบางคนปะปนออกมาใช้บริการในส่วนต่างๆ ของโรงแรมทำตัวกลมกลืนกับคนทั่วไป
“อ้อ คุณอิรินา เธอควรช่วยงานสตีฟอยู่ในครัวหรือไม่ก็ช่วยแอนนาเสิร์ฟอาหารในห้องอาหารเท่านั้น เข้าใจใช่ไหมสาวน้อย”
โทนี่กำชับด้วยสีหน้าเข้มงวดจริงจัง
“เข้าใจค่ะคุณผู้จัดการ ฉันขอไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ”
อิรินาเดินผิวปากจากไปอย่างอารมณ์ดี พนักงานที่เห็นเธอต่างก็เอ่ยทักทายพร้อมกับรอยยิ้ม
โทนี่จำกัดโซนและขอบเขตในการทำงานให้กับอิรินาอย่างชัดเจน เพื่อกันเธอออกห่างจากบุคคลซึ่งอาจก่อให้เกิดอันตรายกับเธอ พนักงานในโรงแรมแห่งนี้ทุกคนรวมไปถึงตัวเขาเองล้วนถูกฝึกฝน เพื่อรับมือสถานการณ์เหนือความคาดหมายมาเป็นพิเศษนอกเหนือจากทักษะในด้านงานบริการทั่วไป
เพราะโรงแรมแห่งนี้คือ… ของ The White Hotel