บทที่ 15
ภรรยาที่ดี
ฉึก! ฉึก!
“ไอ เจ้า ลูก หมา นั่น!”
เสียงหวานสตรีนางหนึ่งร้องโอดครวญหัวฟัดหัวเหวี่ยงมานานร่วมสองชั่วยาม ผมยาวสีดำขลับถูกรวบตึงไว้ด้านหลังเผยใบหน้าขาวผุดผ่องเกลี้ยงเกลาไร้เครื่องตกแต่ง ในมือถือขวานอันใหญ่เสียจนเกรงว่ามันจะทำให้แขนเหมือนกิ่งไม้ของนาง
สวี่ลี่เซียนอยู่ในชุดทะมัดทะแมงรัดรูปแขนยาวสีดำด้านในสวมทับด้วยเสื้อด้านนอกสีแดงสดเช่นเดียวกับผ้ารัดรอบเอวที่รัดส่วนกระโปรงสีดำเข้าไว้ด้วยกัน หากนึกไม่ออกให้นึกถึงชุดวรยุทธ์กำลังภายในจีนอะไรเถือก ๆ นั่น เสื้อผ้าที่นี่สวมใส่ยากแบบร้องตะโกนว่าไอ้ฉิบหายได้ ยังดีนางได้อาเหลียงช่วยแต่งตัวให้ หลังจากหน้าเหวี่ยงใส่พ่อตัวร้ายไปหนึ่งกรุบ อันผู้เป็นเหตุให้นางต้องใช้ชีวิตอย่างทรหดเช่นนี้!
ย้อนกลับไปเมื่อหลายวันก่อน
หลังตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองยังคงนอนอยู่บนตั่งภายในตำหนักฉวนซือ ห้องส่วนตัวประมุขมารอวี้เหิง สวี่ลี่เซียนรีบผุดลุกขึ้
