เมียแก้เบื่อ

เมียแก้เบื่อ - 02 - ลุงโคลด์

ประตูรถโรลส์รอยซ์หรูถูกเปิดออก ร่างสูงใหญ่ก้าวขาลงมาจากรถมือหนายกขึ้นขยับแว่นกันแดดถึงแม้ว่าตอนนี้จะเป็นช่วงค่ำแล้วก็ตาม มาเฟียหนุ่มกระชับสูททั้งสองข้างเอาไว้ด้วยกัน ขาเรียวยาวก้าวเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ขณะที่สองทางเข้าคฤหาสน์หรูยังมีเหล่าบอดี้การ์ดมือดียืนเพื่อรอต้อนรับ และให้การอารักขาเพื่อนของนายตนเอง

"คุณโคลด์"

บอดี้การ์ดโค้งตัวลงเล็กน้อยเพื่อต้อนรับเพื่อนของนายใหญ่ ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าไปอย่างสบายใจเหมือนอย่างที่เคยเป็นมาตลอด

"กว่าจะโผล่หัวรวยมาได้นะมึง"

"กูมาเร็วกว่าไอ้ไทค์แล้วกัน"

โคลด์นั่งลงที่โซฟาหรูในบ้านของเฮนรี่ขาเรียวยาวราวกับนายแบบยกขึ้นไขว่ห้าง มือหนายกขึ้นแล้วกระดิกนิ้วเพื่อให้คนเอาแก้วแอลกอฮอล์มาเสิร์ฟ

"แต่มีคนนึงมาเร็วเหมือนนอนนี่เลยวะ"

โคลด์แซวแล้วหันไปมองโนอาห์ที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว เพื่อนของเขาคนนี้หล่อดูดีใช่เล่นเมื่อสมัยก่อนพวกเขาแก้ผ้ากินสุกี้หม้อรวมด้วยกันบ่อย ๆ และตั้งแต่เลี้ยงดูมินนี่มาเพื่อนเขาคนนี้ก็ติดหลานเหลือเกิน แถมยังหวงมากด้วย

โคลด์ยกแก้ววิสกี้ขึ้นดื่มฟังเพื่อน ๆ คุยกันเรื่องนั้นเรื่องนี้โดยที่เขาเองทำเพียงแค่พยักหน้าเห็นด้วยกับส่ายหน้าที่แปลว่าไม่ได้เห็นด้วย เขาไม่ค่อยพูดสักเท่าไหร่เขาเคยบอกเพื่อน ๆ ว่าเขาชอบฟังมากกว่า ขณะที่กำลังนั่งฟังเพื่อนคุยกันอยู่นั้นมาเฟียหนุ่มรับรู้ถึงสายตาของใครบางคนในมุมใดมุมหนึ่งที่กำลังแอบมองเขาอยู่

"ออกมา"

เฮือก!!

ยังคงไม่มีใครเดินออกมาสักคนเดียวทุกอย่างยังเงียบราวกับว่าไม่มีใครอยู่ตรงมุมมืดนั้น บทสนทนากลางหมู่เพื่อนเงียบลงเมื่อเสียงห้าวของโคลด์ดังขึ้น ทุกคนหันมามองที่โคลด์เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น มือหนาหยิบปืนสั้นที่เหน็บเอาไว้ ก่อนจะชี้ไปทางที่ตนสงสัย

"สาม"

"สอง"

"หนึ..."

"มะ มิ้นท์ มิ้นท์เองค่ะลุงโคลด์"

"ออกมา!" น้ำเสียงห้าวดุเปล่งออกมาทำเอาเพื่อน ๆ ที่อยู่ตรงนั้นเงียบกันไปหมด เฮนรี่กับโนอาห์ดูเหมือนกับว่าจะร้อนรนใจมากกว่าใคร กลัวว่าเพื่อนตัวใหญ่ของพวกเขาจะทำอะไรลูกกับหลานสาวตัวเอง

"ไอ้โคลด์ นั่นหลานนะ" โนอาห์ปรามขึ้นมาก่อนคนเป็นพ่อที่กำลังนั่งอึ้งอยู่เสียอีก ไอ้เพื่อนเวรนั่นมันกล้าหันปลายกระบอกปืนไปที่ลูกสาวของเขา

"เออ ไอ้โคลด์นั่นลูกกู" เฮนรี่รีบลุกขึ้นเดินมายืนข้างลูกสาวพลางดีดไปที่หน้าผากมนของลูกรักก่อนจะเลื่อนมือมาจับข้อมือของเธอ

พ่อจะปกป้องลูกให้หลุดพ้นจากเพื่อนเวรของพ่อเอง

"ไปแอบอะไรตรงนั้น" น้ำเสียงห้าวดุของโคลด์เปล่งออกมา ทำให้มินนี่เดินตัวลีบห่อออกมาอย่างรู้สึกผิด

"มะ มิ้นท์ เห็นว่าวันนี้ลุง ๆ มาครบเลย มิ้นท์เลยอยากถ่ายรูปไปอวดเพื่อนค่ะ"

"ลุงไม่ใช่อุรังอุตังในสวนสัตว์นะ" โคลด์ตอบ มินนี่ค่อย ๆ ก้าวลงมานั่งข้าง ๆ โคลด์ สองมือสวยยกขึ้นไหว้ขอโทษคนเป็นลุง

"เก็บปืนก่อนนะคะ เดี๋ยวมันเปรี้ยงปร๊างขึ้นมา มิ้นท์ตุยเย่ แน่ค่ะ"

โคลด์เก็บปืนเข้าที่เดิมสายตาที่แข็งกร้าวเมื่อครู่อ่อนลงมาเมื่อเห็นว่าคนที่สารภาพผิดออกมาเป็นหลานสาว มาเฟียหนุ่มยกมือขึ้นหมายจะลูบศีรษะหลานอย่างเอ็นดูแต่อีกลุงหนึ่งก็รีบจ้ำอ้าวเข้ามาทันที

"ไอ้โนอาห์อะไรของมึง" เฮนรี่พูดขึ้นขณะที่มือของโคลด์ยังค้างอยู่กลางอากาศ โคลด์นึกหมั่นไส้เพื่อนจึงลดนิ้วลงสี่นิ้วให้เหลือนิ้วกลางเพียงนิ้วเดียว

"เฮ้ย นี่เพื่อนนะเว้ย" โนอาห์ตอบแต่แขนแกร่งก็โอบกอดหลานสาวเอาไว้ราวกับป้องกันภัยอันตรายให้กับเธอ

"ไอ้โนอาห์ นั่นลูกสาวกู!"

"แดดดี้ขา~ อย่าว่าลุงโนอาห์สิคะ"

"โอ้โห นี่ก็ไม่รักนวลสงวนตัวเลย ลูกกู ไม่รู้ต้องเสียเงินแต่งเขยรึเปล่าเนี่ย" คนเป็นพ่อเครียดกับท่าทีของลูกสาวที่ไม่สงวนตัวเลยสักนิด ยิ่งกับไอ้เวรโนอาห์ยิ่งแล้วใหญ่แทบจะสิงมันอยู่แล้ว เฮนรี่นึกหมั่นไส้เขายกเท้าขึ้นทำท่าจะถีบแต่ยังไม่ทันได้ออกแรงโนอาห์ก็ร่วงลงไปที่พื้นแล้ว

"ไอ้โคลด์! มึงถีบกูทำไม"

โคลด์ไม่ตอบเขาทำเพียงแค่ยักไหล่แล้วยกแก้ววิสกี้ขึ้นดื่มอย่างสบายใจ มินนี่เกิดความไม่พอใจขึ้นมาเธอตวัดสายตาดุดันมองไปที่โคลด์คล้ายจะบอกเขาว่าเธอไม่พอใจที่เขาถีบลุงโนอาห์ของเธอแต่เมื่อเห็นสายตาของโคลด์ที่มองนิ่งตอบกลับมามินนี่ก็ทำได้เพียงแค่ส่งยิ้มแหย ๆ ให้เขา

นี้ขนาดกับหลานนะ

นี่ขนาดใจดีกับเธอแล้วนะ

ไม่แปลกใจเลยทำไมไม่มีเมีย!

"อย่าไปมองหน้ามันครับ เดี๋ยวเก็บเอาไปฝันร้าย"

โนอาห์กระซิบบอกหลานสาวในตอนที่โคลด์ยกเท้าขึ้นสูงหมายจะถีบเพื่อนรักแต่ก็ไม่ได้ทำ มาเฟียหนุ่มกระดกแก้ววิสกี้ที่เหลืออีกเพียงแค่ค่อนแก้วหมดจนหยดสุดท้ายก่อนจะวางแก้วที่ตัวเองถือเอาไว้ที่โต๊ะกลางแล้วหยัดกายลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง

"อ้าว จะไปแล้วเหรอวะ เพิ่งมาเอง"

"อือ ฝนตกแล้ว"

"ได้ข่าวว่ารถมึงมีหลังคานะ" โคลด์ยักไหล่อย่างไม่แยแสแล้วก้าวเดินออกมาจากกลุ่มเพื่อน ๆ ที่กำลังนั่งดื่มกันไปพูดคุยกันไปขณะที่กำลังเดินผ่านมินนี่เขาก็วางมือใหญ่เอาไว้ที่ศีรษะเธออย่างเอ็นดูหลานสาว

แหม อยากจะขอโทษก็พูดออกมาดี ๆ ก็ได้ ทำเป็นมาลูบหงลูบหัว ชิ

เอ๊ะ...

มินนี่คิดอะไรดี ๆ ขึ้นมาได้

"ลุงโคลด์ขา~"

กึก!

สองเท้าหนาหยุดนิ่งแม้จะดูเหมือนไม่แยแสหลานสาวแต่เขาก็รัก และเอ็นดูหลานทุกคนเท่า ๆ กัน โคลด์หยุดเพื่อฟังว่ามินนี่จะพูดว่าอะไร

"จุ๊บมิ้นท์ยังคะ จะกลับแล้วน่ะ"

"อ่ะแฮ่ม!" เสียงกระแอมปรามดังมาจากลำคอของคนเป็นพ่อ กับคนเป็นลุงที่ชื่อโนอาห์

"หยอก ๆ ค่ะ" ยิ้มจนตาปิดจนเห็นฟันแทบจะครบทุกซี่ขณะที่โคลด์ก็ยังคงยืนรอคอยคำพูดของหลานอย่างตั้งใจ

"เออ เซลฟีกันค่ะ"

"ไม่"

"โถ่ลุงโคลด์อ่า~ รูปเราสองคนลุงหลานมีน้อยมากเลยนะคะ"

โคลด์ยังคงทำทีไม่ยอมถ่ายรูปตามความต้องการของมินนี่ เวลาที่เขาจะถ่ายรูปกับเธอมีเพียงแค่เวลาที่เขานึกอยากจะแกล้งเฮนรี่ กับโนอาห์เท่านั้นแหละ และรูปแต่ละรูปที่ออกมาเห็นหน้าของเขาชัดที่ไหนกัน

เซ็งชะมัด ว่าจะเอารูปไปอวดยัยฟางข้าวกับยัยแตงกวาสักหน่อย

หมับ!

สองมือนุ่มของหลานสาวจับเข้าที่แขนแข็งแรงของลุงโคลด์พลางทำสายตาออดอ้อนเหมือนแมวน้อยที่กำลังร้องขอขนมจากเจ้าของ

"ไม่"

"ลุงโคลด์ยอมหลานสักครั้งไม่ได้เหรอคะ"

"ไม่ได้"

"โถ่! ไอ้โคลด์มึงก็ยอมลูกกูหน่อยไม่ได้รึไง" กะอีแค่ยอมหลาน ทำไมเล่นตัวนักวะ

"ลูกมึง ไม่ใช่ลูกกู"

"ไอ้โคลด์ แต่มิ้นท์เป็นหลานมึงนะเว้ย"

"ก็ใช่"

"ไม่เป็นไรค่ะ ลุงโคลด์ไม่รักมิ้นท์ก็ไม่เป็นไร" มินนี่ต้องขุดเอาท่าไม้ตายออกมา มันเคยใช้ได้ผลกับลุงคนอื่น ๆ แต่กับลุงโคลด์ไม่เคยได้ผลเลยสักครั้งเดียว

"เรื่องมาก" แต่ก็ยอมย่อตัวลงเล็กน้อยถ่ายเซลฟี่กับหลาน แต่เหมือนกับว่าเขาจะกลั่นแกล้งหลานเสียมากกว่าเมื่อมินนี่นับสามกดถ่ายโคลด์ก็ถอยตัวออกมาพอดีทำให้รูปภาพที่ได้เห็นหน้าเขาแบบไม่ชัดอีกจนได้

"ลุงโคลด์!"

"ถ่ายรูปแบบ Y2K ไง" ไอ้ลุงบ้า!