เสียงที่ดังขึ้นจากหน้าห้องครัว ทำให้พวกเราสามคนหันไปมอง ก่อนจะเห็นแขกไม่ได้รับเชิญที่ยืนทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ และพายุกับวายุก็ผละออกจากฉันทันที เพียงแต่พวกเขาทำไม่ได้ เพราะว่าฉันออกแรงกอดรัดพายุจนแนบแน่นกว่าเดิม ทำให้เขาถอยไปไหนไม่ได้ ส่วนวายุเองก็ไม่ต่างกัน เพราะว่ามือเขาถูกร่างกายของฉันและพายุกดทับอยู่นั่นเอง
“อ้าว คิดว่าใคร” ฉันทักออกไปด้วยรอยยิ้มโดยมือที่ยังกอดพายุอยู่
“ทำอะไรกัน!” ยายหลินเป้าถามออกมา สีหน้ายังคงมีแต่ความโกรธและไม่พอใจเหมือนเดิม หน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลงอย่างหนัก บ่งบอกได้ถึงอารมณ์ที่คงใกล้จะระเบิดออกมาแล้ว
“ถามมาได้ ผัวเมียเขาอยู่กันท่านี้ จะทำอะไรกันได้ นอกจากกำลังจะ แสดงความรัก ต่อกัน” ฉันพูดขึ้นโดยที่ยังไม่ปล่อยสองพี่น้องนี่
“ทุเรศ! เป็นผู้หญิงแท้ๆ ทำตัวแบบนี้ ไม่อายหรือไง!” ยายหลินเป้าว่าออกมาทันที
“ทุเรศ? อาย? เธอลืมอะไรไปหรือเปล่า ว่านี่บ้านผัวฉัน แล้วผัวเม
