พายุ
“แค่วันแรก ก็กล้าลองดีเลยนะ” ผมพูดขึ้นพร้อมกับมองร่างบางตรงหน้านิ่งๆ
“พูดอะไรของคุณ” เธอถามออกมาด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ แต่สายตาของเธอที่สั่นไหวนั่น มันทำให้รู้ว่าเธอ มีพิรุธ
“ขึ้นรถ!” ผมกดเสียงต่ำใส่เธอ ก่อนจะมองหน้าเธอนิ่งเป็นการกดดัน
“เห้อ” เสียงถอนหายใจอย่างขัดใจดังขึ้นก่อนร่างบางจะเดินมาขึ้นรถโดยไม่ได้พูดอะไร ผมจึงขึ้นประจำที่ตัวเองคืนแล้วขับออกไปทันที ก่อนจะตรงกลับบ้าน
จริงๆผมยังไม่เลิกงานหรอก เพียงแต่ไม่ได้ยุ่งมาก ยิ่งได้รู้ความเคลื่อนไหวของผู้หญิงข้างๆ มันก็อดไม่ได้ที่ทำให้ผมต้องขับรถมารับเธอถึงมหาลัย เพราะต้องการลงโทษเธอ
ไม่นานผมก็มาถึงบ้านของผม โดยตลอดทางมีแต่ความเงียบของเราสองคน ส่วนควีนพอมาถึงเธอก็เปิดประตูลงไปทันทีโดยไม่สนใจอะไร ทำให้ผมรีบลงจากรถแล้วตามเธอไปติดๆ
หมับ! ผมรีบจับแขนเธอไว้ไม่ให้เธอเดินหนี
“อะไรของนาย!” เธอหันมาถามผมเสียงห้วนๆ
“ที่ฉันสั่งไป จำไม่ได้?” ผ
