“คุณแม่งมงายเกินไปแล้วครับ เรื่องแบบนั้นมันไม่มีอยู่จริง ถึงจะจริงผมก็ขอเลือกทางเดินของผมเอง หากจะตายผมก็ขอตายเพราะผมเลือกทางเดินชีวิตตัวเอง”
“ถ้าแกไม่ยอมฟังแม่ ถ้าแกยังคิดจะหมั้นกับแม่นี่ นับจากนี้ฉันกับแกขาดกัน! ไม่ต้องมีความเกี่ยวข้องกันอีก ฉันเองก็ไม่อยากจะต้องร้อนใจเพราะเรื่องของแกอีกแล้ว”
“คุณแม่ครับ!”
“สมบัติของฉันจะยกให้หนูบิวทั้งหมด เพราะแกทำให้คนดี ๆ อย่างหนูบิวต้องเจ็บปวดและทรมานกับการกระทำของแก”
เขาถลึงตามองผมอย่างอาฆาตแค้น นี่สินะธาตุแท้ของผู้ชายคนนี้ ที่ผ่านมามันคือการเล่นละครทั้งหมด
“แล้วแต่คุณแม่เลยครับ เงินทองและสมบัติผมมีมากพอแล้ว ในส่วนของคุณแม่จะยกให้ใครก็เป็นสิทธิ์ของคุณแม่”
“ได้ยังไงกันคะนาธาน เด็กนั่นเป็นใครก็ไม่รู้นะ จะมาชุบมือเปิดได้ยังไง”
“ช่างเถอะซอนย่า ผมมีมากกว่านั้นอีก ถือซะว่าทำบุญทำทานให้เด็กมันก็แล้วกัน”
ซอนย่าทำหน้าไม่พอใจ เธอถลึงตามองผมอย่างอาฆาต
