Nasa mga mata ni Chad ang pagtatanong bagama't walang salitang namutawi sa bibig niya.
"Iwan ko muna kayo, Ate. Mag-aalmusal na lang ako." Si Jerome na kanina ay walang planong umalis, bigla na lang tumayo at hindi na ako hinintay na makasagot man lang.
Wala akong magawa kung hindi ang mag-iwas ng tingin. Maging ang pakiramdam ko ay halu-halo, naiinis akong nagi-guilty. Inasahan ko ng uupo si Chad sa tabi ko pero nanatili siyang nakatayo at nakamasid lang sa akin.
"You did it again," aniya sa malamig na tinig.
Hindi ako kumibo. Nanatiling wala sa kanya ang paningin ko. Tahimik akong nakatungod sa pintuan ng ER clinic.
"And you leave with just a robe on your body? What were you thinking, Lorryn?"
Gusto na magpanting ng tainga ko.
"Lorryn, look at me." May riing utos niya. Nasa gilid
