เมียจำเลยยอดดวงใจพ่อเลี้ยง

ตอนที่ 1

ดวงตากลมโตราวจะตื่นตกใจน้อยๆ เมื่อเจ้าของร่างสูงขยับขึ้นมาแทรกร่างระหว่างขา แต่ถึงอย่างนั้นหล่อนก็ไม่พลาดที่จะมอง เพราะอยากเห็นทุกขั้นตอนแห่งการเสพสม อยากรู้ว่าจะเหมือนที่ใครๆ พูดกันหรือไม่

‘ครั้งแรกเจ็บราวจะขาดใจตาย แต่หลังจากนั้นก็มีแต่สวรรค์ที่เพรียกหา’

จริงไหม?

น่าจะจริง เพราะความเป็นไปได้นั้นแทบจะ 99% เชียวล่ะ ก็ขนาดแค่นิ้วเขาชำแรกเข้าไป หล่อนยังเจ็บ! และหลังจากนั้นก็เป็นสวรรค์ที่ตกใส่หล่อนอย่างบ้าคลั่งครั้งแล้วครั้งเล่า จนมาถึงขั้นตอนนี้

แค่ทุกอย่างผ่านไป หล่อนก็จะเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์ เป็นลูกหนี้ที่มีสถานะไม่ต่างจาก ‘จำเลย’ ที่ถูกเขาจองจำไว้ที่ไร่แห่งนี้

และจะนับเป็นครั้งที่ 1 ให้หล่อนหักลบกลบหนี้ ไปจนกว่าจำนวนครั้งที่ระบุไว้ หรือไม่ก็วันเวลาตามสัญญาจะสิ้นสุด

ฝ่ามือใหญ่ของเขาช้อนใต้สะโพกหล่อนและดันขึ้นสูง ‘วูบวาบ’ ความรู้สึกนั้นราวจะแทรกซึมสู่กายเนื้อ ส่งผลให้กลีบสาวร้อนฉ่าตอดรัดเข้าหากันเร็วรี่อย่างน่าอับอาย

เหมือนตอนที่หล่อนกรีดร้องสุดเสียงและตอดรัดปลายลิ้นสอดแทรก หรือจะเหมือนตอนที่หล่อนผวาร่ำร้องแต่กลับตอดรัดนิ้วสากเร็วรี่

ถ้าเขาล่วงล้ำเข้ามามันจะให้ความรู้สึกอัศจรรย์ใจแบบนั้นใช่ไหม

ไม่น่าเชื่อว่าแรงตอดรัดที่รับรู้อยู่ในความเสียดเสียวภายในร่างกายกำลังเรียกร้องหาสิ่งที่อยู่ใกล้แค่คืบ

สิ่งที่ยิ่งใหญ่น่ากลัวอยู่ในฝ่ามือของเขา แต่กลับเป็นสิ่งที่ธรรมชาติสร้างมาคู่กัน ให้สอดแทรกและเข้ากันได้อย่างเหลือเชื่อ ใช่ไหม...

“อื้อ... พ่อเลี้ยง”

ไม่ได้ตั้งใจเลยที่จะเอ่ยเรียกออกไป แต่ปากมันขยับไปเอง เพราะแค่เขาขยับสะโพกหล่อนขึ้นไปเกยอยู่บนหน้าขา ในหัวหล่อนก็มีแต่เขา

“หนู...”

“ไม่มีอะไรน่ากลัว ฉันจะพาเธอผ่านไปเอง”

หล่อนช้อนสายตาขึ้นมองเจ้าของเสียงแหบห้าวเต็มไปด้วยอำนาจที่ตอบกลับมา และก็ได้เห็นดวงตาคมเข้มคุกรุ่นไปด้วยความปรารถนาอย่างมากมายที่สุด

ผู้ชายที่หล่อนเพิ่งพานพบเขาก็วันนี้เอง

ใครจะเชื่อว่าระยะเวลาไม่ถึง 24 ชม. จะเปลี่ยนให้ดวงตาขุ่นจัดที่ตวัดมองหล่อนอย่างไม่พอใจคู่นั้น แปรเปลี่ยนเป็นแววเรียกร้อง พร้อมกับปลอบประโลมหล่อนไปพร้อมๆ กันด้วย

“พร้อมไหม”

เขาถามเสียงกระเส่า ดวงตาคมเข้มกวาดเคลื่อนไปที่ริมฝีปาก ลากลงไปที่ทรวงอกอวบที่กระเพื่อมขึ้นลงรอคอยเขาเอื้อมมือมาบีบเคล้น และแค่เขาลงน้ำหนักลงไป ความเสียดเสียวที่จู่โจมก็ทำให้หล่อนผวาแอ่นอกขึ้นสู้มือเขา

ดวงตาคมเข้มลุ่มลึกเคลื่อนต่ำลงไปกว่านั้น แค่เขามอง หน้าท้องหล่อนก็หดเกร็ง ความรู้สึกวูบวาบจู่โจมไปทั่วร่าง ก่อนจะผวาหยัดร่างขึ้นหา เมื่อสุดสายตาของเขาจดจ่ออยู่ตรงนั้น

“พร้อมหรือยังบัว ฉันอยากให้เธอพร้อมด้วยตัวเอง”

“พร้อมค่ะ หนูพร้อมแล้ว”

ปากตอบรับไปอย่างละเมอทั้งที่ใจอยากตะโกนบอกเขาว่า ‘ใครเล่าจะไม่พร้อม!’ พร้อมจนสั่นไปหมดแล้ว

ความอยากรู้อยากลองมีมากมายอย่างทะลักทลายเพราะถูกปลุกเร้าจนร้อนฉ่า และตอนนี้ก็ทนไม่ไหว

“อะ!”

ร่างเปล่าเปลือยสะดุ้งหยัดร่างขึ้นหาเพราะรับรู้ว่านิ้วแกร่งเกลี่ยลงที่กึ่งกลางดอกไม้ คลึงเคล้นเคล้าคลอและปาดป่ายหยาดน้ำหวานชโลมไปมา

“พ่อเลี้ยง... อื้อ...”

“หือ... ว่าไง”

เสียงขานรับเบาๆ กับคำถามง่ายๆ ล่อลวงให้หล่อนผวาไม่หยุด ซ้ำยังหยัดร่างขึ้นหาปลายนิ้วร้อนแบบลืมอาย และราวกับดอกไม้จะเบ่งบานได้อีก เมื่อปลายนิ้วนั้นค่อยๆ สอดแทรกเข้ามาในความฉ่ำเยิ้ม จนหล่อนเปิดแยกหน้าขาออกจากกันด้วยความเต็มใจเป็นที่สุด

‘อาย’ นั่นคือสิ่งที่สมองบอก แต่หล่อนห้ามสิ่งที่เขาเสนอและหล่อนสนองไม่ได้เลย เหมือนว่าร่างกายมันเป็นไปเองโดยอัตโนมัติ หรือว่าเขากำลังล่อลวงหล่อนด้วยความช่ำชองกันแน่ เพราะหล่อนไม่ได้ขยับหนีไปทางไหน แต่กลับหยัดความสวยงามแห่งวัยสาวขึ้นหาเขาอย่างเชิญชวน เรียกร้อง และพร้อมจะทำตามในทุกอย่างที่เขาต้องการ

ในเวลานี้หล่อนไม่รู้เลยว่าสิ่งที่ทำอยู่นี้ไปสิ้นสุดลงที่จุดไหน จะเจ็บปวดได้ตามจินตนาการ หรือจะซ่านเสียวมากกว่าครั้งก่อนหน้าที่ได้รับ

แต่ที่รู้อยู่เต็มร่างกายที่ซาบซ่านสะท้านไปทุกอณูเนื้อก็คือ

นี่คือ ‘ความสุขสุดยอด’ ที่ร่างกายนี้กำลังจะได้รับ

และมั่นใจว่าครั้งนี้จะสุขมากที่สุด เพราะแค่ปลายลิ้นและปลายนิ้ว หล่อนก็สุขจนแทบจะขาดใจตาย ครั้งนี้ ‘สุข’ คงราวกับลอยคว้างอยู่กลางสวรรค์ จนหาทางกลับโลกมนุษย์ไม่เจอแน่

เพราะตัวแทนความสุขกำลังผงกหัวทักทาย

“พ่อเลี้ยง! อื้อ!”

ทว่าแค่รับรู้ว่ามีบางอย่างแทรกเข้ามาในร่างกาย ความเจ็บปวดก็ดิ้นพล่านตั้งแต่จุดนั้นไปจนถึงสมอง

ความยิ่งใหญ่สอดใส่ช่างนำมาซึ่งความเจ็บปวด

“พ่อเลี้ยง! หนูเจ็บ!”

ความเจ็บปวดที่ได้รับขณะนี้มันเกินกว่าที่จินตนาการไว้ และมันก็มากมายจนร่างสั่นไหว ยิ่งเขาพยายามดันเข้า หล่อนก็ยิ่งเจ็บ!

“เจ็บ! พ่อเลี้ยง! หนูเจ็บ! โอ๊ย!”

“โอย... ใจเย็นบัว ใจเย็น อูย... แน่นมาก อูย...”

“แต่หนูเจ็บค่ะ เจ็บมาก... เอาออกนะคะ”

คำขอร้องที่ไม่น่าจะพูด แต่ก็พูดออกไปพร้อมกับแรงสะอื้นฮึกฮักไม่รู้ว่ามาจากไหน ทั้งที่บอกตัวเองแล้วว่าสิ่งที่ทำนี้จะไม่มีวันเสียใจ หรือว่าความเจ็บทำให้หล่อนร้องไห้ออกมาเอง