Chapter 28
1083 Words
Chapter 28
Kanina pa pinipigilan ni Lorie ang sarili niya na iligtas ang mga magulang. Bawat hagupit na natatanggap nila ay siya rin ang nararamdaman ni Lorie. Kasama siyang nasasaktan sa pinag dadaanan ng mga magulang. Gusto niyang gumalaw at gawin ang gusto niyang gawin pero kailangan niyang magpigil talaga.
“That’s enough,” the Emperor yelled, stopping his men from torturing Lorie’s parent and he rose up from his seat. “Tie them up on the poll.” Pag-uutos naman nito sa mga tauhan niya.
Itinali ang mga magulang ni Lorie sa dalawang poste na magkaharap at naghiyawan na naman ang lahat sa pagsigaw ng mga ito dahil sa sakit na hagupit ng mga latigong tumatama sa kanilang balat at katawan. Humihigpit ang pagkakakuyom ng kamao ni Lorie na nakatingin sa mama at papa nila na nasasaktan ng sobra-sobra. Kung pwede lang sana yakapin ni Lorie ang mga magulang at sabihin na mahal na mahal niya ang mga ito ginawa na niya kanina pa pero hindi pwede. Hindi niya pwedeng gawin sapagkat nasa maling sitwasyon sila at hanggang tanaw nalang ang kaya niyang gawin.
“What shall we do with them? Does spies deserve our mercy?” the Emperor asked and everyone began to shout and yell for their answer.
Hang them!
Kill them both!
No mercy!
Kill!
Kill!
Kill!
Kill!
Die both of you!
Die!
That’s what Lorie heard from all the people around her. They were chanting and shouting “die and kill” as a punishment for her parent. Gustong sumigaw at umangal ni Lorie sa mga pinagsasabi ng mga ito ngunit hindi niya magawa, hindi niya pwedeng gawin. She wanted to save them so bad but she cannot handle the number of people she might fight with if she makes a move. Baka hindi pa man siya nakakalapit sa mga magulang ay napatay na siya ng mga sindikato.
Biglang naalarma si Lorie ng may lumapit na isang lalaki sa papa niya at hinawakan ang baba nito. ‘Di kalaunan ay sinuntok nito ang ama na siyang ikinahiyaw na naman ng mga tao na kasama nila. Itinaas ng lalaking sumuntok sa papa ni Lorie ang dalawang kamay na parang nagwawagi. Mas lalong naghiyawan ang mga tao ng sumuka ng dugo ang papa ni Lorie. Doon lang napansin ni Lorie na may suot palang bakal sa kamay ang lalaki na ginamit niya sa pagsuntok.
Galit na galit na si Lorie sa mga nangyayari sa magulang niya. Hindi niya alam kung paano iligtas anng mga ito.
“Before we punish them, let’s ask them who are they working for,” Emperor said and everyone became quite.
“For the last time, who are you working with?” malamig na tanong ng emperor sa kanila bagamat walang imik ang mga magulang.
Kinuha ng emperador ang baril niya at itinutok ito sa ama. Hindi nakikitaan ng pagkatakot sa muhka ang dalawa kahit na ba nasa bingit nan g kamatayan ang buhay nilang dalawa. Nanitiling matatag ang dalawa at nakatitig lang sa isa’t isa. Nakikita ni Lorie mula sa malayo ang tinginan ng mga magulang niya. They’re communicating through stare and she also saw the determination and acceptance from their eyes. Lihim nalang na napaluha si Lorie sa kaniyang nakikita. She couldn’t believe that she will witness how her parents die right in front of her eyes.
“So you will keep your silence? Then I will silence you forever.” Galit na singhal ng emperador at pinutok ang baril sa ulo ng ama. Naghiyawan ang lahat dahil sa saying nararamdaman nila sa nangyari.
No!
Sigaw ni Lorie sa isipan niya ng sabihin iyon ng emperador.
Naipikit nalang ni Lorie ang mga mata dahil sa nangyari at hindi matanggap ang nangyari. Mabilis na dumaloy ang luha sa kaniyang mga mata. Nababasa na ang maskara na suot ni Lorie dahil sa pag-iyak niya. Kung pwede lang siyang humagulhol ay ginawa na niya.
“No! You monster!” namimilipit na sigaw ng ina dahil sa nangyari. Kita sa mukha na ito ang sakit at pighati sa nangyari. Nagpupumilit itong kumalas para puntahan ang asawa bagamat mahigpit siyang nakatali sa may poste.
Habang si Lorie naman ay hindi na maipalawanag ang nararamdaman niya. Nanatili lang siyang nakapikit at kung maaari ay gusto niyang takpan ang tenga para hindi marinig ang hiyawan ng mga tao na naagsasaya sa pagkawala ng ama niya. Gusto niyang magwala at sumigaw dahil sa sakit at puot na nararamdaman niya sa dibdib niya. Dahil sa hindi na makayanan ni Lorie ang pangyayari ay lumabas siya at gusto niyang mapag-isa nalang. Napansin ni Aliyah ang pag alis ni Lorie at alam na niya kung bakit ito umalis.
Wala na ang ama niya at wala man lang siyang nagawa. Hindi niya rin kayang makita na pati ang ina ay mamatay sa harapan niya. Hindi niya kakayaning makita pa ang senaryong iyon. Parang pinipiga ang puso ni Lorie sa sakit na nararamdaman niya. Hindi niya matanggaap. Hindi niya makayanan ang sakit. Sobra-sobra ang pighati na nararamdaman niya.
Sa sobrang sakit at galit na nararamdaman niya ay nakaisip ng plano si Lorie. Ngayon may rason na siya na ipaghiganti ang mga magulang niya. Ayaw niya man tanggapin ang katotohanan na wala na ang mga magulang pero kailangan. Ipaghihiganti niya ang mga ito at wala siyang pakialam kung kahit sino pa ang mababangga niya.
She will avenge her parent’s death and make the people responsible for their deaths. Hindi na natatakot si Lorie sa kung ano ang pwedeng mangyari sa kaniya. Handa siyang isugal ang buhay niya para maipaghiganti ang mama at papa niya, at maging malaya at ligtas ang kapatid. Whatever happens, if death awaits her then she will do anything in her power to destroy the syndicate. She won’t die alone. And she promise that. She will honor her parent’s death by tearing down the syndicate and ripping off the emperor from his throne.
-----
Biglang nabitawan ni Rovie ang baso na hinahawakan at iniinuman. Bigla siyang kinabahan at kumabog ang dibdib niya dahil sa kaba. Sobrang lakas ng t***k ng puso niya na animo’y aalpas na ito sa dibdib niya. Hindi niya alam kung bakit siya biglang kinabahan. Unang pumasok sa isip niya ay ang kapatid. Nalaman niyang nasa Japan pala ito ngayon at maaring may nangyaring masama na rito. Baka nahuli na ito ng mga taong naghahanap sa kanila.
Huwag naman po sana, Lord. Iligtas mo ang kapatid ko at ilayo siya sa kapahamakan. Taimtim na dasal ni Rovie na kabadong-kabado pa rin pagkatapos.
- Writer
