Chapter 37
1645 Words
Chapter 37
New Characters
"Boss, the shipping was successful. The contrabands are already on the warehouse. We can check it if you want." Alexis was just listening to his assistant as he was sitting back in the car seat.
"How about Gustavo's where about?" malamig na tanong ni Ama sa assistant na napalunok at napaiwas ng tingin.
"Honestly boss, we failed to capture Gustavo's daughter. The people who was in charge of it were all killed on the spot and the killer is not identified yet and is nowhere to be found." Matapos sumagot ng assistant ay yumuko ito para hindi makita ang reaksyon sa mukha ng boss niya.
"Well, do something about it! You must find that person. He's not an ordinary person to kill my men who was highly trained. Inform the organization and tell them there will be an emergency meeting." Matigas na untag ni Ama na makikinita ang galit sa bawat bigkas nito ng mga salita.
"Yes boss. Will do it boss." Parang tuta na saad ng assistant ni Ama at abala na sa pagkalikot ng sarili nitong cellphone upang tawagan lahat ng kasapi ng organisasyon nila.
Kapag ganito na galit na si Ama ay tiyak na may mangyayaring hindi maganda mamaya sa nasabing pagpupulong. Minsan ng may nagkamali sa kanila at hindi maganda ang kinahinatnan nito. Ipinagdadasal nalang ng assistant ni Ama na hindi siya masali mamaya.
--
Napakunot ang noo ni Ryuk at Senseii ng makatanggap sila ng mensahe mula sa assistant ni Cast. Magkasama kasi silang dalawa na bumili ng makakain.
^What: Emergency Meeting
When: Tonight. 8:00 PM sharp
Where: HQ
Be on time or you'll be facing a consequence. -Fortnite
^
Nagkatingin si Senseii at si Ryuk matapos mabasa ang mensahe at kapwa sila nagkaintindihang dalawa.
"Cast must have know it already." Ani ni Senseii.
"Sht! This is really bad. We have to go." Natatarantang saad ni Ryuk at kinuha ang susi ng kaniyang motor ganun din naman ang ginawa ni Senseii at nilisan nila ang lugar. Nagmamadali silang nagpunta sa bahay ni Ama.
Kilalang-kilala na kasi nila si Ama. At kapag galit ito ay talagang galit ito. Wala itong pinapatawad kapag may nagkakamali sa organisasyon. Alpha Cast is really scary. He's a monster and he can kill someone with just a snap of his fingers.
Oo, marunong makisabay si Cast sa kanila. Minsan ay napaglalaruan nila ito pero sa mga ganitong panahon. Walang kaibi-kaibigan kay Cast. Kahit malapit silang tatlo ay natatakot pa rin sila lalo na at galit ito dahil wala itong sinasanto kahit na sino. Kahit sila pa na matalik nitong kaibigan.
Mabilis silang bumaba ng marating nila ang mansyon ng mga Castro at agad na pumasok sa loob. Dumagundong mula sa loob ang sari-saring mura at pagbabasag ng mga gamit.
Nagkatinginan sina Senseii at Ryuk bago tuluyan pumasok sa loob ng mansyon.
"Cast." Untag ni Senseii at Ryuk para kunin ang atensyon nito.
Isang madilim na mukha at matutulis na tingin ang bumungad sa kanila ng humarap si Cast sa kanila.
"What are you doing here?" From being scary Alpha Cast switch into his normal self and fixed himself.
"We would like to ask for your forgiveness about what happened. It's our mistake to hide it from you." Ryuk sincerely said.
"Yes. I, too have a part of it. We chose not to tell you. We are very sorry Cast." Senseii added containing her fear. Kapag ganito talagang seryoso si Cast tumitiklop siya.
Oo, barumbada siya at lahat. Pero balewala lang lahat ng iyon kapag si Alpha Cast na ang kaharap niya.
"Tss." Ang naging tugon ni Cast at tinalikuran silang dalawa.
Nagkatinginan muli si Senseii at Ryuk tyaka napabuntong hininga. Tunay na galit nga sa kanila sa Cast at wala silang magagawa kapag galit ito. Wala silang kapangyarihan na pahupain ang galit nito.
"Tara na Senseii bago pa tayo mapagbuntunan ni Cast. Maghanda nalang tayo para sa pagpupulong mamaya. Tiyak na may mangyayari na namang hindi maganda." Ani ni Ryuk na tinanguan ni Senseii.
Huling sulyap ang ginawa ni Senseii bago tuluyang lumabas ng mansyon at nilisan ang lugar. Hindi nila masisisi si Cast kubg galit man ito sa kanila ngayon.
Tunay na naglihim sila kaya dapat lang na magalit ito sa kanila. Sa lahat ng tao sila ang higit na nakakakilala kay Cast. Dapat kasi sinabi nalang nila kesa humantong pa sa ganun ang lahat.
--
Lulan si Cast sa kaniyang kotse patungo sa Headquarter nila. Kuyom ang kaniyang mga kamay at igting ang kaniyang panga. Galit na galit siya hindi niya itatanggi iyon.
Napakunot ang noo ni Cast ng pabiglang tumigil ang sasakyan nila sa gitna ng daan. Hinanda ni Cast ang kaniyang baril baka sakaling kalaban iyon na hinarang sila.
"What's wrong?" Malamig na tanong ni Cast sa driver.
"May babaeng humarang sa daan boss." Sagot naman ng driver niya.
Biglang bumukas ang pinto ng kotse at pumasok mula sa labas ang isang babae na hingal na hingal.
Nakamasid lang si Cast sa babae na pinapaypayan ang sarili at prenteng nakaupo sa tabi niya.
"Hayy. Maraming salamat kuya at tumigil kayo. Kanina pa kasi may humahabol sa akin eh." Dakdak ng babae na mas lalong nagpairita kay Cast.
"Get out." Mariin na saad ni Cast na mababakas ang pagbabanta sa boses niya.
Napapantastikohan naman na nakatanga ang babae kay Cast.
totemo hansamu na. (So handsome) Sa isip ng babae habang amaze na amaze na nakatingin kay Cast.
"What are you staring at? I said get out!" Singhal ni Cast.
Buong akala niya ay masisindak na ang babae at mapapapitlag ito ngunit nagkamali siya. Bagkus ay nagdekwatro ang babae at sumandal sa upuan ng kotse.
"Hindi na ako lalabas. Tiyak na mapapahamak na ako kapag lumabas pa ako." At pinagkrus ng babae ang mga braso sa dibdib niya.
"Tss. Go on." Baling nalang ni Cast sa driver niya at agad naman sinunod ng huli.
Ngiting-ngiti ang babae ng umandar na ang kotse at muli siyang nagpasalamat kay Cast.
"Maraming salamat kuya ha? Mabait ka naman pala eh." Ngiting saad ng babae.
Nagsalubong ang kilay ni Cast at malamig na tiningnan ang babae.
"If you don't shut your mouth. Am gonna seal it." Cast threatened but the woman only laughs with his remarks.
"I'm used to that kind of attitude. You are like my sister. Short tempered and all." Malapad ang ngiti ng babae ng tumugon sa sinabi ni Cast.
"For the last time, shut up!" Iritang-irita na saad ni Cast na napagtawanan lang ng babae.
"Oo na. Tatahimik na." Natatawang saad ng babae.
Masamang tingin lang ang ipinukol ni Cast sa babae at di na ito pinansin.
-----
Other side of the World
"I should have listen to my instincts and guts! We could have found our daughters ages ago!" galit na galit si Lady Audrey habang kausap ang asawa niya na si Duke Leonard. Nagagalit siya at nasasaktan dahil magsisimula na naman sila sa pinakababa sa paghahanap sa nawawala nilang mga anak.
"Come down, dear. Shouting and getting mad won't solve anything. Rage doesn't help you to think nice and wisely, my love." Duke Leonard trying to comfort his duchess.
After hearing the sad news about their lead his wife suddenly break down and passed out. She cried and cried all night long till she go to sleep. She slept while crying and it pains him to see his wife like that.
"I just want to see our daughters again, Leonard. I want to see what they look like now because I know they will grow up like a fine ladies. I want to know what they like and what they don't. God, I want to see them and hugged them tightly if I could." napapahikbi na namang saad ni Duchess Audrey na hindi kinakaya ang sakit na nararamdaman.
Mahigit dalawampung taon siya nangulila sa mga anak niya. Mahigit dalawang dekada ang lumipas na hindi niya naiisip ang mga ito. Masakit sa kaniya pero alam niya sa puso niya na buhay ang mga ito. Hindi siya nawawalan ng pag-asa na makakasama niya rin muli ang mga anak nila ni Leonard.
Masakit lang sa kaniya ang mawalay sa mga ito at hindi niya alam kung nasaan sila. Masakit din para sa kaniya na isipin na kapag nahanap na nila ang mga ito ay hindi na sila makikilala ng mga anak at may ibang mga magulang na itong kinagisnan at minamahal.
Bilang isang ina ay hindi madali para sa kaniya ang mga iyon. Ang mga ganoong bagay ang siyang nagpapawasak sa puso niya. Kung hindi lang sana kinuha ang mga anak nila ay tiyak na magiging masaya silang lahat. Makikita rin nila ang paglaki ng mga ito and how they grow up beautifully with them.
Pero hindi nangyari iyon dahil kinuha ang kambal sa kanila. They were taken from them when they were still infants.
Hindi rin nila alam kung sino ang nag-utos na ipadukot ang anak nila. Wala naman silang alam na may kasamaan ng loob. Maayos silang nakikitungo sa mga tao kaya palaisipan sa kanila kung sino ang gagawa sa kanila ng ganoong bagay.
Nais lang nila ng asawa na bumuo ng pamilya at maging masaya sa buhay. Naisip ni Lady Audrey na baka sa estado nila sa buhay pero bakit sila lang ang nagkaganoon? Marami silang may malaking estadon sa lipunan bagamat sa kanila lang nangyari ang trahedyang iyon.
Masakit. Sobrang nasasaktan si Lady Audrey habang nakatingin sa larawan ng dalawang batang babae na isang buwan niya lang nakasama at nasilayan. Hindi niya kaya ang sakit. Minsan nga ay naiisip niya nalang na magpakamatay dahil sa sobrnag sakit.
"I will find you both, my love. Mommy will come and find you two." humihikbing saad ni Lady Audrey sa sarili at hinaplos ang mukha ng dalawang anak sa larawan
Naramdaman din niya ang pagyakap ng asawang si Lord Leonard sa kaniya na siyang nagpaiyak ng tuluyan kay Lady Audrey.
- Writer
