เผลอใจรัก

“ จับโจร..ทดสอบเกย์ ”

   ..หัวหิน..

   เมธัสเดินออกมาจากตัวบ้านก็เห็นณัชชานั่งอยู่บนเก้าอี้หวายริมระเบียง เขาคิดว่าเธอกำลังนั่งชมวิวพระอาทิตย์ขึ้น แต่พอเพ่งสังเกตก็เห็นว่าเธอกำลังก้มหน้าก้มตาดูโทรศัพท์หน้าตาบึ้งตึงไม่ได้สนใจบรรยากาศตรงหน้านั้นเลย เขาจึงตัดสินใจเดินเข้าไปหาเธอ 

"ผมเห็นคุณดูโทรศัพท์ทีไรก็หน้ายุ่งคิ้วขมวดทุกทีเลย เอาโทรศัพท์มาให้ผมดีกว่า.." เมธัสพูดพร้อมกับดึงโทรศัพท์ออกจากมือณัชชา

"เอาคืนมานะ! นั่นมันของส่วนตัวของฉัน" 

"ผมขอเก็บไว้วันนึง" 

"ไม่ได้นะ!" ณัชชาลุกจากเก้าอี้พยายามแย่งโทรศัพท์คืนจากเมธัส แต่แย่งเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ เขายื่นโทรศัพท์ชูขึ้นไปสุดมือหลบการคว้าไปมาของเธอ กลับกลายเป็นว่าเธอกำลังกอดเขาอยู่ พอณัชชารู้สึกตัวว่าร่างของเธอแนบชิดเขามากเกินไปก็เกร็งและเขินอย่างอัตโนมัติก็หยุดยื้อแย่งโทรศัพท์คืน 

"ฉันขอโทรศัพท์คืน" ณัชชาแบมือยื่นไปขอโทรศัพท์จากเมธัส

"ไหนคุณบอกผมว่าอยากมาพักสมองพักร่างกายและจิตใจจากเรื่องที่เกิดขึ้นไง แต่นี่คุณยังตามอ่านข่าวอ่านคอมเม้นท์พวกนั้นให้ตัวเองไม่สบายใจทำไมอีก ผมจะเก็บโทรศัพท์ไว้ให้ วันนี้เรางดใช้โทรศัพท์สักวันก็แล้วกัน" 

"แต่..ไม่ให้ใช้โทรศัพท์แล้วจะให้ฉันทำอะไร" 

"ออกไปเปิดหูเปิดตากันเถอะ" เมธัสชวนณัชชาออกไปเที่ยวชมบรรยากาศโดยรอบ เขายืมมอเตอร์ไซค์ของแม่บ้านพาเธอนั่งซ้อนท้ายออกไปชมพระอาทิตย์ พาขี่รถเที่ยว ชวนกันถ่ายรูป จนณัชชารู้สึกสบายใจลืมเรื่องราวแย่ๆที่เกิดขึ้น ทั้งคู่ขี่รถเที่ยวไปทั่วจนกระทั่งเย็นก็กลับที่พัก เข้าบ้านพักได้ไม่นานณัชชาก็ออกจากห้องมาด้วยชุดว่ายน้ำทูพีซแนวสปอร์ตสีน้ำเงิน แม้จะไม่โป๊แต่ก็อวดให้เห็นสัดส่วนส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจนและขับผิวขาวอมชมพูของเธอให้สวยเด่นยิ่งขึ้นไปอีก เมธัสเห็นแล้วก็คิดในใจ

("นี่เธอจงใจจะยั่วหรือทดสอบความเป็นเกย์ของเขาอยู่อีกหรือเปล่า")

"ไปเล่นน้ำกันเถอะ"

"คุณไปเล่นเถอะ เดี๋ยวผมจะไปดูความปลอดภัยให้ที่ริมหาด"

   ณัชชาเดินลงไปริมหาด ก่อนจะลงไปในทะเลก็หันมาถามเขาอีกครั้ง

"นายไม่เปลี่ยนใจลงมาเล่นด้วยกันแน่นะ"

"เชิญคุณตามสบาย"

   ณัชชาเดินลงไปในทะเล เล่นน้ำอย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน เมธัสที่นั่งมองหญิงสาวเล่นน้ำก็อดที่จะอมยิ้มออกมาไม่ได้

"ว้าย! ช่วยด้วย!"

"คุณนัช!" เขาเห็นณัชชาชูมือ ร้องเรียกให้เขาช่วยก็ตกใจ รีบลงไปช่วยเธอทันที

"คุณเป็นอะไรหรือเปล่า" เมธัสสังเกตเห็นณัชชาลุกขึ้นยืนไม่ได้ทั้งๆที่น้ำก็ลึกแค่ประมาณเอว

"ฉันเหยียบโดนอะไรก็ไม่รู้.."

"คุณอยู่นิ่งๆ เดี๋ยวผมอุ้มไปเอง" เขาโอบวงแขนไปที่หลังณัชชาและยกตัวเธออุ้มพ้นจากน้ำเดินขึ้นมาริมฝั่งแล้ววางเธอลงบนพื้นทราย

"ไม่เห็นมีรอยอะไรเลย ไหนคุณเจ็บตรงไหน" เมธัสเงยหน้าขึ้นจากเท้าของเธอพร้อมกับเอ่ยถามก็เห็นรอยยิ้มแหยๆ ของณัชชา

"นี่คุณหลอกผมอย่างนั้นเหรอ!" 

"ฉันเปล่านะ! เมื่อกี้ฉันตกใจไม่รู้เหยียบอะไรจริงๆ" ณัชชาบอกแต่ยิ้มเจ้าเล่ห์ 

"ฮืมม์.." เมธัสงึมงำในลำคอเพราะเมื่อกี้เขาตกใจจริงๆ

"นายก็เปียกน้ำแล้ว ไปเล่นน้ำเป็นเพื่อนฉันดีกว่านะ" ณัชชาลุกขึ้นดึงแขนลากเขาลงน้ำ 

"ยัยเจ้าเล่ห์!" เขาทำหน้าขรึมแต่ก็รู้สึกดีที่เห็นรอยยิ้มที่มีความสุขสนุกสนานของเธอจึงยอมให้เธอลากลงน้ำไปโดยดี

   ทั้งคู่เล่นน้ำเสร็จก็ขึ้นมานั่งดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน

"ฉันขอบใจนายมากเลยนะสำหรับวันนี้..ฉันรู้สึกมีความสุขมากเลย ตั้งแต่เข้าวงการแทบจะไม่ได้ทำอะไรแบบนี้เลย" ณัชชาหันไปยิ้มกว้างให้เมธัส? เขาเห็นรอยยิ้มของเธอแล้วรู้สึกเหมือนหัวใจกระตุกจะหยุดเต้น

"คุณอย่าไปยิ้มแบบนี้กับใครอีกนะ"

"หือ..ทำไมล่ะ น่าเกลียดหรือว่าเห็นตีนกาเหรอ" ณัชชาถามด้วยความสงสัย

"ช่างมันเถอะ คุณควรจะไปพักผ่อน วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"

   ต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปอาบน้ำพักผ่อน เมธัสยังคงนึกถึงรอยยิ้มสดใสนั้นไม่ลืมเลือน

   ตกดึกเมธัสตื่นขึ้นมาเพราะเขาได้ยินเสียงตะกุกตะกักดังมาจากทางห้องครัว เขาจึงแง้มประตูแอบดู เห็นเงาใครบางคนยืนตะคุ่มๆอยู่ในครัว เขาจึงย่องเข้าไปประชิดทางด้านหลัง

แล้วล็อกตัวเอามือปิดปากร่างนั้นไว้

"อื้อๆ อ่อยอั้น!" เมธัสเอะใจ รู้สึกได้ถึงความนุ่มนิ่มและเสียงผู้หญิง! ณัชชาพยายามดิ้นให้หลุดจากการถูกปิดปากและกอดรัดหน้าอกของเธอ จนเมธัสค่อยๆ ปล่อยมือออกจากปากเธอ

"โอ๊ย! คนบ้า นายเกือบจะฆ่าชั้น!"

"แล้วคุณมาทำอะไรลับๆล่อๆ ดึกๆดื่นๆ "

"ก็..เอ่อ..ปล่อยฉันได้แล้ว" ณัชชานึกขึ้นมาได้ว่าเขารวบตัวเธออยู่และคืนนี้เธอไม่ได้ใส่เสื้อชั้นในด้วย (โอ๊ย! น่าอายชะมัด) 

"ว่าไง! คุณออกมาทำอะไรในครัว"

"ก็ฉันหิว.." ณัชชาตอบออกมา  

"แล้วไฟก็มีทำไมไม่เปิด!" เมธัสเดินไปเปิดไฟ เมื่อไฟสว่างขึ้น ณัชชาก็หน้าแดงรีบยกแขนขึ้นมากอดอกทันที 

"ทำไมหน้าคุณแดงจัง" 

"ก็นายนั่นแหล่ะ!" 

"ผมทำให้คุณหายใจไม่ออกหรือเปล่า ไหนผมดูหน่อยซิ" เมธัสขยับเข้ามาใกล้ณัชชาแล้วเอามือประคองจับใบหน้างามไว้ก่อนจะยื่นหน้าเขาไปดูใกล้ๆ

"ผมขอโทษ..ผมไม่รู้ว่าเป็นคุณ" เมธัสพูดพร้อมกับค่อยๆ เป่าที่ต้นคอและกรามที่เธอโดยเขาจับล็อกไม่ให้ขยับ 

"ฉันไม่ใช่เด็กๆนะ" (ฮือ..เกย์ทำไมจะต้องหล่อบึกบึนแล้วละมุนขนาดนี้ด้วยนะ) ณัชชามองสบตาคม (ทำไมใจฉันสั่นๆ เข้าฉากกับพระเอกหรือตัวร้ายมากี่คนก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน นี่ขนาดเขาเป็นเกย์ หัวใจยังเต้นแรงอย่างกับเต้นระบำออกมาข้างนอก) 

"แล้วคุณได้กินอะไรหรือยัง" 

"กินแล้ว! ฉันไปนอนละนะ" ณัชชาบอกแล้วรีบหมุนตัวเดินกลับไปห้องของตัวเอง 

"อ้าว! หนีไปนอนซะงั้น" เมธัสอมยิ้มส่ายหัวเบาๆ อย่างนึกเอ็นดู

"ทำตัวเหมือนเด็ก!" เขายิ้มออกมาแล้วเดินกลับไปยังห้อง ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอไม่ได้ใส่เสื้อชั้นใน เพราะแขนของเขาสัมผัสเข้ากับอกนุ่มนิ่มนั่นเต็มๆ นึกถึงใบหน้าแดงซ่านนั่นแล้ว หัวใจก็เต้นผิดจังหวะขึ้นมาทันที

  ณัชชากลับเข้ามาในห้องปิดประตู ยืนพิงประตูใจเต้นโครมคราม วินาทีนั้นเธอลืมหิวลืมทุกอย่างไปเลย 

"ไม่ได้นะ! นี่เราจะหวั่นไหวหลงเสน่ห์เกย์ไม่ได้! โอ๊ย! ชีวิตฉันทำไมจะต้องมาถูกผู้ชายนอกใจแล้วยังมารู้สึกใจสั่นแบบนี้กับเกย์ด้วยเนี่ย ฉันจะต้องพิสูจน์อะไรให้ชัดเจนเด็ดขาดซะแล้ว ไม่งั้นก็ต้องเกร็งใจสั่นและอึดอัดแบบนี้ต่อไปอีกแน่ๆ.....

   กลับมาจากพักผ่อนที่หัวหิน ณัชชาก็คิดว่าภายในอาทิตย์นี้เธอจะต้องพิสูจน์ให้แน่ชัดไปเลยว่าเมธัสเป็นเกย์หรือไม่

   ตอนเย็นเมื่อเดินทางกลับมาถึงบ้านณัชชา เมธัสก็รีบออกไปเคลียร์งานที่สำนักทนายความและต้องหิ้วงานกลับมาทำต่อที่บ้านณัชชาอีก ณัชชามองลงมาจากด้านบน เห็นลูกน้องของเมธัสมาหาเขาและรับคำสั่ง เธอเห็นเขากับลูกน้องดูท่าทางจะสนิทสนมกันมาก กอดคอโอบไหล่กันอย่างใกล้ชิด

"หรือว่าจะเป็นคู่ขากัน!" ณัชชาคิดอย่างสงสัย

   พลบค่ำ..เมธัสนั่งอ่านเอกสารของลูกความอยู่ที่มุมพักผ่อนริมระเบียง ณัชชาก็คิดจะแกล้งยั่วทดสอบความอดทนเขา ว่าเขาจะทำงานให้เธอได้อย่างสนิทใจหรือเปล่า คืนนี้เธอลงทุน

ใส่ชุดนอนเชิ้ตยาวสีขาวตัวโปรดเพื่อจงใจจะดูว่าเขาจะตะบะแตกหรือเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมาให้เธอเห็นหรือไม่ ณัชชาถือแก้วนมเดินเข้าไปหาเมธัส

"ฉันเอานมมาให้นาย"

"นมอีกแล้ว!" เมธัสกัดฟันเอ่ยออกมาเบาๆ เขาเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าที่ถือแก้วนมอยู่(นี่เธอจงใจจะมายั่วเขาโดยเฉพาะใช่มั้ย)เขานึกในใจ (ใส่ชุดนอนมองเห็นทะลุไปถึงข้างในแบบนี้ แม่คุณวันนี้ไม่ใส่เสื้อชั้นในอีก! ใจเย็นๆไว้ไอ้แม็ค!) เมธัสขบกรามอย่างอดทน เขารู้สึกโกรธไอ้ก้องเพื่อนรักก็โกรธ ไหนจะต้องคอยระวังแฟนเก่าเธอแล้วยังต้องมาปั่นป่วนกับบททดสอบบอดี้การ์ดของเธอที่แสนจะยั่วยวนแบบนี้อีก? 

   ณัชชาเห็นเมธัสยังคงนั่งนิ่งไม่มีปฏิกิริยาอะไร เธอนั่งลงบนพนักที่วางแขนของโซฟา มือบางค่อยๆวางลงบนไหล่กว้างแล้วไล้มือไปบนไหล่หนา

"ท่าทางงานของนายจะเครียด ฉันช่วยนวดให้ผ่อนคลายนะ" ณัชชาค่อยๆลูบไล้บีบนวดไหล่ให้เมธัสเบาๆ เขาก็ยิ่งต้องขบกรามแน่นขึ้นอย่างระงับอารมณ์ หน้าเริ่มขรึมคิ้วเริ่มขมวด 

("แม่คุณ คิดจะยั่วยวนไปถึงไหน งานน่ะไม่เครียด แต่เครียดเพราะแม่ตัวดีช่างยั่วนี่แหล่ะ!") เมธัสคิดก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเข้ม

"ผมไม่ได้เครียด ไม่เมื่อย คุณกลับไปพักผ่อนเถอะ ขอบคุณ!"

"ไม่เป็นไร ฉันยังไม่ง่วง ฉันนวดให้ นายจะได้ผ่อนคลายไง"

"หยุดเถอะ!"

"ทำไมล่ะ" ณัชชาถามพร้อมกับขยับเข้าไปใกล้เขามากยิ่งขึ้น จนร่างบางเบียดกับร่างหนา มือก็ยังคงบีบนวดไหล่กว้าง

"ทำไมตัวนายร้อนจัง ไม่สบายเหรอ"

"หยุด! ผมบอกให้คุณหยุด!" ณัชชาไม่หยุดตามที่เขาสั่ง มือบางเลื่อนมาแตะหน้าผากของเขาเพื่อเช็กอุณหภูมิความร้อนของเขา

"คุณจะหยุดกวนประสาทผมได้หรือยัง!" เมธัสพลิกตัวณัชชาเอนลงบนโซฟาโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว ณัชชาเบิกตากว้างอย่างตกใจ

"น่ะ..นายจะทำอะไร!" 

"ถ้าผมหมดความอดทนขึ้นมา คุณนั่นแหล่ะจะลำบาก"

"โอเคๆ! ฉันไม่รบกวนนายแล้ว" ณัชชาละล่ำละลักพูดออกมา เธอจะลุกขึ้นแต่เมธัสกดไหล่บางไว้กับโซฟา

"ผมจะเป็นหรือไม่เป็นอย่างที่คุณคิดก็ไม่สำคัญเท่ากับความสบายใจของคุณ" ณัชชาคิดตามที่เขาพูด( "สบายใจ..ใช่เธอสบายใจ เป็นตัวเองเวลาอยู่กับเขา แต่บ่อยครั้งที่อยู่ใกล้เขาแล้วมันทำให้เธอรู้สึกใจสั่นแปลกๆ")

"อย่าไปพิสูจน์ความเป็นเกย์แบบนี้กับใครอีกเป็นอันขาด!" ขณะที่ณัชชากำลังคิดอยู่ เมธัสก็ก้มหน้าลงมาพูดชิดกับริมฝีปากบาง ที่เขารู้สึกอยากจะลงโทษยัยตัวดีนี้ซะเหลือเกิน ณัชชากลั้นหายใจหลับตาปี๋?

"เพราะถ้าเขาไม่ใช่เกย์ คุณคงจะไม่ได้มานอนนิ่งอยู่แบบนี้หรอก คงจะโดนขย้ำไปนานแล้ว!" เมธัสย้ำเสียงเข้ม 

("ที่เขาพูดนั่นหมายความว่าเขาเป็นใช่มั้ย โอ๊ย! สับสน") ณัชชาคิดอย่างสับสน

"ลืมตาขึ้นแล้วรีบกลับไปนอนได้แล้ว!" เขาปล่อยมือจากไหล่บางก่อนจะผละออกห่าง ณัชชาค่อยๆลืมตา เธอเห็นเขายืนพิงพนังมองออกไปนอกระเบียง 

("อ๊าย! อายสิอายยย..? อายแทบแทรกแผ่นดินหนี ลงทุนยั่วยวนขนาดนี้ นอกจากเขาจะไม่สนใจไม่แม้แต่ชายตามอง แล้วยังโดนเขาตอกกลับมาซะอีก จุกมากเลยค่ะ") ณัชชาบอกกับตัวเองว่าให้รีบกลับห้อง ขณะเดินผ่านเขาก็เกือบจะสะดุดขาตัวเอง เมื่อเขาเอ่ยขึ้นตามหลังเธอ 

"ทีหน้าทีหลังใส่ชุดให้มิดชิดกว่านี้หน่อยนะคุณ ไม่ว่าจะอยู่ร่วมกับผู้ชายหรือเกย์ คุณก็ไว้ใจใครไม่ได้ทั้งนั้น!" ..