เผลอใจรัก

“ บททดสอบ พิสูจน์เกย์ ”

   ณัชชาขับรถกลับไปแล้ว อันลิตาก็คิดหาทางออกให้กับตัวเองว่าจะไปไหนต่อดี เธอจึงตัดสินใจโทรหาเจนจิราเพื่อนรัก 

"เจน..พี่สาวของอันกำลังมีปัญหาน่ะ อันไปพักด้วยไม่ได้"

"ลูกพี่ลูกน้องที่เป็นดาราน่ะเหรอ"

"ใช่.."

"แล้วอันจะพักที่ไหน"

"อันคงจะต้องหาบ้านเช่าน่ะ"

"จะเช่าบ้านทำไม ก็มาอยู่กับเจนสิ" เจนจิราออกความเห็น

"ไม่ล่ะ อันไม่อยากรบกวน สมาชิกในครอบครัวของเจนอีกล่ะ"

"โอ๊ย!ไม่มีปัญหาเลย พ่อแม่เจนก็ดูแลธุรกิจอยู่ที่ฮ่องกง 

กลับมาแค่ปีละครั้ง เจนอยู่กับพี่ชายแค่ 2คน" 

"แล้วพี่ชายเจนจะว่าไง" 

"ไม่ว่าอะไรหรอก พี่ชายตามใจเจนทุกอย่าง"

"งั้นเจนลองคุยกับพี่ชายดูก่อนดีกว่านะ อันจะพักที่โรงแรมก่อนสัก 2คืนแล้วจะตัดสินใจอีกที"

"โอเคจ้ะ พรุ่งนี้เจนไปหาที่โรงแรมนะ"

"จ้ะ บาย.." อันลิตาวางสายแล้วมองหาแท็กซี่ไปยังโรงแรม..

"คุณออกไปไหนมา!" เมธัสซักถามณัชชาทันทีที่เธอกลับมาถึงบ้าน เพราะเธอผิดเวลานัดไปเกือบชั่วโมง

"ฉันหิว เลยออกไปหาอะไรกินใกล้ๆนี่เอง"

   ณัชชาเดินนำเมธัสเข้ามาในบ้าน เธอพาเขาแนะนำภายในบ้านทุกซอกทุกมุม 

"นายใช้สอยพื้นที่ภายในบ้านได้ทุกที่นะ ยกเว้น! ห้องส่วนตัวของฉัน ห้ามเข้าไปเด็ดขาด! บ้านหลังนี้มี 3ห้องนอน ห้องของฉันอยู่ทางนี้ ห้องของนายอยู่นั่น อีกห้องฉันไม่ได้ใช้งาน เอาไว้เก็บเสื้อผ้าของใช้และของขวัญจากแฟนคลับโดยเฉพาะ ส่วนมุมนี้..เป็นมุมพักผ่อน” ณัชชาเดินมาที่มุมเล็กๆริมระเบียงมีชุดโต๊ะกับโซฟาขนาดเล็กเข้าชุดกัน มีสวนขนาดย่อม 

"นายจะนั่งเล่นหรือจะทำงานตรงนี้ก็ได้"

"คุณอยู่คนเดียวโดยไม่มีแม่บ้านแล้วใครเป็นคนดูแลทำความสะอาดบ้าน" เขาเอ่ยถามขึ้น

"คนสมัยนี้หาไว้ใจได้ยาก ฉันเลยไม่อยากยุ่งยากวุ่นวาย 

วันหยุดถ้าไม่ทำอะไรฉันก็ทำความสะอาดบ้านเอง แต่ถ้าขี้เกียจหรือเหนื่อยก็จ้างบริษัทมาทำ เสื้อผ้าก็จ้างซักรีด ส่วนอาหารถ้าว่างก็มักจะทำกินเอง"

"คุณอยู่คนเดียวไม่เหงาหรือไง"

"ก็มีบ้าง บางทีพี่บอยก็มาอยู่เป็นเพื่อน.." ณัชชาตอบแล้วก็ชะงักไปเมื่อนึกถึงสิ่งที่จิระทำกับเธอ

"ผมเข้าใจ..ดาราสมัยนี้หลายคู่ก็อยู่กินด้วยกันจนท้องหรือลูกโตถึงจะเปิดเผย" เมธัสพึมพำออกมาเบาๆ

"นายว่าอะไรนะ!" ณัชชามัวแต่คิดอยู่จึงไม่ได้ฟังเขา

"อ๋อ..เปล่า!"

"งั้นต่อไปก็เป็นข้อตกลงการเป็นบอดี้การ์ดของนาย"

"ข้อตกลงอะไร?"

"นายมีหน้าที่แค่ดูแลความปลอดภัยให้ฉัน ห้ามแตะต้องหรือเข้าใกล้ฉัน..ถ้าไม่จำเป็น นายก็ทำหน้าที่ของนาย ห้ามยุ่งเกี่ยวเรื่องส่วนตัวของฉันเด็ดขาด"

"นั่นผมก็เข้าใจดีอยู่แล้ว"

"ฉันคงจะรบกวนนายไม่นาน พี่บอยเลิกมาวุ่นวายเมื่อไหร่ นายก็ได้กลับไปทำงานที่นายรัก"

"ผมก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น"

"บ่ายนี้ฉันมีงาน นายต้องไปกับฉัน"

"ได้ครับ..เจ้านาย!" เมธัสทำหน้านิ่งแต่เอ่ยออกมาเหมือนแกล้งล้อเลียนเธอ

   ณัชชามีนัดถ่ายแบบให้กับเสื้อผ้าแบรนด์ดัง ซึ่งเป็นงานที่ติดต่อกันไว้ก่อนจะมีข่าวออกมา เมื่อใกล้เวลานัดหมาย ณัชชาก็เดินออกมารอเมธัสที่รถ เมื่อเขาขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ ณัชชาก็เปิดประตูขึ้นไปนั่งด้านหลัง เมธัสก็หน้านิ่วหน้าขรึมขึ้นทันที

"ทำไมยังไม่ออกรถอีก.."

"ผมมาเป็นบอดี้การ์ดให้คุณก็จริง แต่ผมไม่ใช่คนขับรถของคุณนะครับคุณผู้หญิง" เมธัสนั่งนิ่งไม่ยอมออกรถ 

"นายออกรถได้แล้ว เดี๋ยวฉันไปไม่ทันนัด"

"ถ้าคุณไม่อยากไปสายก็เชิญมานั่งข้างหน้า" เขานั่งนิ่งไม่มีทีท่าจะทำตามคำสั่งจนณัชชาต้องลงจากรถขึ้นไปนั่งข้างหน้ากับเขา 

"คาดเข็มขัดด้วย!" ณัชชายังคงนั่งนิ่ง เมธัสจึงโน้มตัวไปคาดเข็มขัดให้เธอ

"นี่นาย!" ณัชชากลั้นหายใจ เกร็งตัวแนบไปกับเบาะ

"ทีนี้จะออกรถได้หรือยัง" ณัชชาเอ่ยขึ้นเมื่อเขากลับไปนั่งประจำที่คนขับ

"ครับ"

   ระหว่างทางต่างคนก็ต่างเงียบไม่พูดไม่จาจนมาถึงสตูดิโอ ขณะณัชชากำลังถ่ายแบบ จิระก็ตามมาก่อกวนที่สตูดิโอ เมธัสและทีมงานช่วยกันขวางเขาไว้ไม่ให้เข้าไปถึงตัวณัชชา จิระจึงล่าถอยกลับไปอย่างหัวเสีย 

"นี่แสดงว่าเขารู้ความเคลื่อนไหวของคุณตลอดนะ" 

"คงจะเป็นคิวงานที่เขาเคยดูแลอยู่น่ะ" 

"ผมขอดูรายละเอียดงานทั้งหมดของคุณด้วย" 

   กลับมาถึงบ้านณัชชาก็นำคิวงานทั้งหมดของเธอไปให้เมธัส เธอกลับมาที่ห้องแล้วโทรหามธุรดา

“ยัยไหม..ฉันมีเรื่องจะถามหน่อย”

“มีเรื่องอะไร ว่ามา..”

“แกมีวิธีอะไรพิสูจน์มั้ยว่าผู้ชายน่ะแมนหรือเป็นเกย์” 

“ก็ลองแก้ผ้าให้เขาดูสิ” 

“ยัยบ้า!” 

“อ้าว! ก็จริงมั้ยล่ะ ถ้าเป็นเกย์ก็จะไม่มองไม่สนใจหรือมองอย่างรังเกียจหรืออิจฉาชะนีอย่างเรา 555” 

“แต่ฉันว่าชะนีสมัยนี้เป็นฝ่ายอิจฉาเกย์กับกระเทยมากกว่านะ สวยจนอยากจะยกมดลูกให้น่ะ” 

“เออจริง!” 

“แล้วถ้าเขาเป็นผู้ชายล่ะ ไม่อายไม่โดนข่มขืนหรือไง” 

“แกจะไปพิสูจน์ใคร?” มธุรดาถามอย่างสงสัย 

“เปล๊า! ฉันแค่ถามดู” 

“แกมีพิรุธนะนัช..” 

“ไม่มี! เออๆ แค่นี้แหล่ะ ” ณัชชาตัดสายทันทีก่อนที่เพื่อนจะซักมากไปกว่านี้ แล้วเธอก็ค้นหาวิธีในกูเกิ้ล..

   ค่ำคืนแรกของการทำงาน เมธัสนั่งดูนั่งศึกษาเกี่ยวกับการจัดการคิวงานและตารางงานทำความเข้าใจงานของณัชชา เพื่อเขาจะทำงานได้ง่ายและรัดกุมมากขึ้น ณัชชาเห็นเขานั่งอยู่มุมนั้นเงียบๆ เธอจึงเข้าห้องเพื่ออาบน้ำ 

("น้องนัชไม่เชื่อก็ลองพิสูจน์ได้เลย") ณัชชานึกถึงคำพูดของกรุณ

("เพื่อนของพี่คนนี้มันไม่ชอบผู้หญิงมันเกลียดผู้หญิง เพราะมันเคยผิดหวังเสียใจ")

   ณัชชาอาบน้ำจะเปลี่ยนชุดเธอยืนเลือกชุดนอนไปก็คิดไป 

"จะใส่ชุดรัดกุมปิดมิดชิดก็สังเกตท่าทางเขาไม่ได้น่ะสิ เขาจะใช่หรือไม่ใช่เกย์ ลองพิสูจน์ดูละกัน เพื่อความสบายใจในการอยู่ร่วมกัน" ณัชชาเลือกหยิบชุดนอนที่เธอชอบใส่เป็นประจำนี่แหล่ะ เป็นชุดเชิ๊ตยาวประมาณเข่า ผ่าข้างอีกนิดหน่อย เธอชอบเนื้อผ้าแบบนี้ไม่หนาไม่บางใส่แล้วนอนสบาย ปกติถ้าอยู่คนเดียว

หรืออยู่ในห้องนอนเธอจะไม่ใส่ชุดชั้นในนอนเพราะรู้สึกอึดอัด แต่วันนี้เธอจำเป็นต้องใส่ ณัชชาแต่งตัวเรียบร้อยแล้วรวบรวมความกล้า ตัดสินใจเดินออกจากห้อง เธอลงไปเอานมมา 2แก้ว แล้วเดินไปยังระเบียงที่เมธัสนั่งอยู่ เขายังคงนั่งอ่านเอกสารตรงหน้า ณัชชาวางแก้วนมลงบนโต๊ะแล้วนั่งลงบนโซฟาข้างๆ เขา โซฟาที่มีขนาดนั่งได้ 3คน ณัชชาลองขยับไปใกล้ๆ เขาก็ขยับออกห่าง ณัชชานึกถึงตอนจะทายา เขาก็ไม่ให้เธอแตะเนื้อต้องตัว (หรือจะใช่อย่างที่พี่ก้องบอก..) 

"ฉันเอานมมาเผื่อนาย.." ณัชชาตัดสินใจเอ่ยขึ้น

"นม!" เมธัสเงยหน้าจากเอกสารขึ้นมามองเจ้าของเสียง 

("ประการแรกต้องจ้องตา!?") ณัชชาคิดแล้วจ้องตาเมธัสนิ่ง ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มของเขาแน่วแน่ไม่หลุกหลิกวอกแวก ไม่มองแบบละลาบละล้วงน่าเกลียด..โอเคผ่าน!

"ดื่มซะสิ ก่อนนอนฉันดื่มแค่นม ชาหรือกาแฟจะทำให้นอนไม่หลับ"

"ขอบคุณ.." เมธัสเอ่ยขอบคุณแล้วก้มอ่านเอกสารตรงหน้าต่อ

"มีอะไรสงสัยหรือไม่เข้าใจก็ถามฉันได้นะ" ณัชชายังคงขยับเข้าไปใกล้เมธัส เขาก็ขยับออกห่าง  

"ถ้ามีอะไรสงสัยแล้วผมจะถาม คุณไปนอนเถอะ" เมธัสหันมาจ้องหน้าณัชชา จนณัชชาลุกขึ้นยืนเอามือกอดอกแล้วนั่งลงบนโต๊ะ เมธัสเงยหน้าขึ้นมองเธอตั้งแต่หัวจนถึงเท้า (ภาพของณัชชาตรงหน้า เธอใส่ชุดนอนผ้าบางเบามองเห็นเข้าไปถึงบราเซียลูกไม้ แม่คุณ เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ย เป็นนางเอกหรือดาวยั่ว!) 

เมธัสคิดและทอดสายตามองทรวงอกกลมกลึงขนาดพองามที่อยู่ภายใต้บราเซีย แล้วเงยขึ้นไปมองแก้มแดงระเรื่อนั่น เขามองสำรวจอย่างรวดเร็วพยายามอดทนอดกลั้น ทำเป็นไม่สนใจและตักเตือนเธอออกมา

"ต่อไปคุณควรจะแต่งตัวให้มิดชิดหน่อยนะ เผื่อแฟนคุณจะบุกเข้ามา.." 

"อดีตแฟน!" ณัชชารู้สึกหน้าแดงทั้งโมโหและอายที่เขาเตือนเธอออกมาแบบนั้น

"นั่นแหล่ะ"

"ผมขอตัวไปนอน" เขาบอกแล้วลุกขึ้น

"เดี๋ยวก่อน!"

"มีอะไรจะให้ผมทำอีกเหรอครับเจ้านาย"

"ฉันเริ่มเชื่ออย่างที่พี่ก้องบอกแล้วว่านายไม่ชอบอยู่ใกล้ผู้หญิง นายจะเป็นเกย์ก็ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือ"

"เป็นเกย์!"

"ใช่ นายจะเป็นยังไงก็เป็นสิทธิ์ของนาย แค่ทำงานอย่างที่เราตกลงกันก็พอ"

"ไอ้ก้อง!.." เมธัสขบกรามเสียงพูดรอดไรฟันแทบจะไม่ได้ยิน

 "แต่ฉันก็ยังต้องพิสูจน์นายต่อไปอยู่นะ ว่านายสามารถทำงานให้ฉันได้หรือเปล่า มีความอดทนมากพอไหม บททดสอบการเป็นบอดีการ์ดของนายเพิ่งจะเริ่มต้น" ณัชชาพูดทิ้งท้ายไว้แล้วหยิบแก้วนมของเธอเดินกลับไปยังห้อง เมธัสก็หยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาต่อสายหากรุณทันที

"ไอ้ก้อง ไอ้ตัวแสบ!" 

“อะไรวะ โทรมาอารมณ์ดีซะค่ำเลย" 

"ไม่ต้องมาเฉไฉ มึงบอกคุณณัชชาว่ากูเป็นเกย์ใช่มั้ย!" 

"ก็น้องนัชจะได้สบายใจไง" 

"ไอ้เพื่อนเลว! ไอ้ตัวแสบ น้องเขาสบายใจ แต่กูอึดอัดลำบากใจเว้ย!" 

"ลำบากใจยังไง หรือว่ามึงแอบคิดอะไรไม่ซื่อกับน้องนัช" 

"กูไม่ได้คิดอะไร แค่นี้แหล่ะ!" 

"อ้าวไอ้นี่..มีพิรุธนะมึง" กรุณงุนงงกับความหงุดหงิดของเพื่อน...

   เมธัสจ้องมองแก้วนมก่อนจะนึกถึงเจ้าของ..เขากลับไปยังห้องก็ต้องรีบอาบน้ำให้ความร้อนรุ่มภายในกายลดลง เขาเป็นผู้ชายแท้ๆ อกสามศอก มีผู้หญิงสาวสวยมายั่วยวนแนบชิดตรงหน้า ผู้ชายร้อยทั้งร้อยก็ต้องมีอารมณ์กันทุกคน กว่าเขาจะข่มตาหลับลงได้ ภาพเรือนร่างงามก็ยังวนเวียนปั่นป่วนความรู้สึกของเขา

ไม่จางหาย

   รุ่งเช้า..ขณะที่ทั้งสองนั่งดื่มกาแฟ ณัชชาก็เอ่ยขึ้น..

"ช่วงนี้ฉันไม่มีงาน ฉันจะหลบไปพักผ่อนที่ทะเลสักสองวัน แล้วจะกลับมาถ่ายละคร ระยะนี้นายก็หยุดพักก็แล้วกัน"

"หยุดพัก! หมายความว่ายังไง!"

"นายก็ไม่ต้องไปกับฉันไง"

"ไม่ต้องไป! แล้วคุณจะจ้างผมมาเป็นบอดี้การ์ดทำไม?"

"ก็ฉันจะไปถึงหัวหิน"

"คุณคิดว่าแฟนคุณจะตามไปไม่ได้งั้นสิ"

"บอกว่าอดีตแฟนไง"

"คุณจะไปกับใคร!"

"ฉันจะไปคนเดียว"

"ผมคงจะปล่อยให้คุณไปคนเดียวไม่ได้ ถ้าคุณจะไปจริงๆ ผมจะไปด้วย"

"โอเค! นายไปด้วยก็ได้ พรุ่งนี้เราจะออกเดินทาง...” ณัชชาตัดบทอย่างเซ็ง ๆ