Chapter 3 ตอบรับข้อเสนอ

1586 Words

Chapter 3 ตอบรับข้อเสนอ Payu’s Part ; “คิดถูกหรือคิดผิดวะเนี่ยกู” ผมบ่นคนเดียวเบา ๆ พลางถอนหายใจออกมาหนัก ๆ อันที่จริงผมไม่น่ารับปัญหานี้มาจากไอ้ดรัมพ์เลย แม่งทั้งเสียเวลาและเสียระบบ คงด้วยความโลภละมั้งถึงทำให้ผมรับเคสนี้ต่องจากมัน ทั้ง ๆ ที่พอได้สติถึงได้ตระหนักว่ามันไม่คุ้นอะไรเลย! “เป็นอะไรไปไอ้พายุ” ไอ้เอเดินเข้ามาเห็นผมบ่นพึมพำคนเดียวพอดี “เปล่า” ผมตอบเสียงเรียบ แต่ก็รู้ดีว่ามันคงไม่เชื่อคำตอบของผมแน่นอน “ลูกหนี้มึงเป็นไงบ้าง ตายไปยังวะ” “กูไม่ใช่คนโหดร้ายขนาดนั้นนะเว้ย” ผมขมวดคิ้วมองเพื่อนสนิทที่พูดทีเล่นทีจริง “เหรอออ มึงก็ไม่ต่างจากไอ้ดรัมพ์เลย” ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังแทรกขึ้นก่อนที่ผมและไอ้เอเคอร์จะสนทนาใดกันต่อ ผมตอบรับกับคนด้านนอกทำให้ประตูเปิดออก “เชิญ” “นายครับ! ไอ้เคนมันคิดหนี ตอนนี้มันอยู่ที่ท่าเรือกำลังจะไปประเทศเพื่อนบ้านครับ” “สงสัยมันอยากลองดี! จับมันไปไว้โกดัง!” ผมกัดฟันกรอดพลางกำมือตัวเองแน่นเมื่อนึกถึงสภาพไอ้เคนที่กล้าคิดหนี ผมคงจะใจดีกับมันมากสินะ มันถึงได้กล้าหนีท้าทายอำนาจด้านมืดของผมแบบนี้ สงสัยเหยื่อล่อที่ได้คิดตอนเริ่มแผนคงจะได้ใช้เร็ว ๆ นี้แล้วสิ... ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาก่อนจะต่อสายตรงไปหาลูกน้องคนสนิททันที ปากเอ่ยคำสั่งด้วยความหนักแน่น หากแต่มุมปากกลับหยัดยิ้มรอคอยสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า “ไปเอาตัวเพื่อนไอ้เคนมาที่โกดัง ด่วน!” @ โกดัง ตุ้บ! พลั่ก! “อึก! ผมยอมแล้ว ผมยอมแล้ว!” ตุ้บ! พลั่ก! ผมไม่สนใจเสียงร้องอ้อนวอนโดยที่สายตายังคงทอดมองไปยังร่างไร้เรี่ยวแรง ที่กำลังถูกรุมทำร้ายด้วยฝีมือของลูกน้องผม “มึงนี่มันโง่จริง ๆ เลยนะ กูอุตส่าห์ให้โอกาสมึงแล้วแท้ ๆ ฮึ...สงสัยมึงอยากท้าทายอำนาจของกูมากสินะ!” “อั่ก ผะ...ผม อึก!” “อยากตายมากงั้นเหรอ ฮึ!” ผมลุกจากเก้าและสาวเท้าก้าวไปหามันช้า ๆ “ผมไม่อยากให้คนใกล้ตัวผมมีปัญหา” “การที่มึงคิดหนีนี่แหละที่จะทำให้มันเกิดปัญหาไอ้โง่!” “มะ...หมายความว่ายังไง!” “เอาตัวเธอมา!” ผมไม่ได้ตอบแต่เลือกที่จะหันไปสั่งการกับลูกน้องของตัวเอง เพื่อให้เอาตัวเพื่อนของมันออกมา ในเมื่อมันคิดหนี ผมก็จำเป็นต้องใช้ผู้หญิงเป็นเหยื่อล่อในเกมครั้งนี้! “ปล่อยนะ! จะพาฉันไปไหน ปล่อยสิ! คะ...เคน!” ร่างบางดีดดิ้นพร้อมกันร้องเสียงดัง แต่ทว่าเธอเบิกตากว้างและชะงักงันไปทันทีเมื่อเห็นเพื่อนสนิทที่กำลังนอนจมกองเลือด “เอลิซ!” “นายต้องการจะทำอะไร!” คราวนี้คำถามพุ่งตรงมาหาผม แววตาหวาน ๆ แข็งกร้าวมองอย่างเอาเรื่อง “อยากให้เธอเห็นไอ้เคนมันโดนซ้อมจนตายไงล่ะ! จัดการมัน!” ตุ้บ! ผลัวะ! “อึก อ๊ะ!” ตุ้บ! ผลัวะ! “กรี๊ด! อย่านะ...อย่า!” เสียงกรีดร้องดังแผดลั่นไปทั่วทั้งโกดัง มันเป็นเสียงที่ทำให้ผมยกยิ้มขึ้นอย่างอารมณ์ดี อีกทั้งท่าทางร้อนรอนพร้อมกับการสะบัดตัวออกจากการถูกเกาะกุมก็ยิ่งทำให้ผมรอคอยดูการกระทำถัดไปของเธออย่างใจจดจ่อ “กระทืบมันอีก เอาให้มันตาย!” “หยุดนะ! คุณบ้าไปแล้วเหรอ ฉันจะแจ้งตำรวจ ฉันจะแจ้งตำรวจให้มาลากคอพวกคุณเข้าคุก!” ทว่าประโยคนั้นทำเอาผมหัวเราะลั่นจนควบคุมไม่อยู่ เสียงหัวเราะขบขันสร้างความโกรธและโมโหได้จากคนตัวเล็กอย่างจัง หากแต่ว่าผมยังยืนยันที่จะสั่งการให้ลูกน้องทำร้ายเพื่อนของเธอเหมือนเดิม “อึก...พอแล้ว อึก...ผมยอมแล้ว อย่าทำผมเลย” ตุ้บ! ผลัวะ! “ฮึก...คุณ พอเถอะ ฉันขอร้อง เพื่อนฉันจะตายอยู่แล้วนะ ฮึก...” หยาดน้ำสีใสไหลหลั่งอาบข้างแก้มใส ผมชะงักไปต่ก็ต้องปรับรูปหน้าให้เป็นปกติดังเดิม “ตอบตกลงข้อเสนอฉันสิ!” “ไม่! ไม่มีทาง!” คำตอบที่ได้รับทำให้ผมหันไปตวาดกร้าวสั่งกับลูกน้องอีกครั้ง ในเมื่อผมไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ ไอ้เคนก็ต้องตายคาตีนลูกน้องผมในวันนี้แน่นอน “กระทืบมันให้แรงกว่านี้!” ตุ้บ! ผลัวะ! “อ๊ะ...อึก เฮือก!” “ฮือ ปล่อยเขาเถอะ หยุด! พอได้แล้ว!” ตุ้บ! ผลัวะ! “เปลี่ยนใจยังทันนะ ดูสภาพเพื่อนเธอสิ...มันกำลังจะตายต่อหน้าเธอแล้ว” ผมเอ่ยเสียงเรียบ มุมปากหยัดยิ้มรอฟังคำตอบที่คาดหวังเมื่อเห็นว่าสติของไอ้เคนค่อย ๆ ดังวูบลงทีละนิด ตุ้บ! ผลัวะ! “อึก...ผมขอโทษ อึก...อะ ผมไม่ไหวแล้ว...” “ฉันขอร้อง อย่าทำแบบนี้เลยนะ ฉันไหว้ล่ะ!” คนตัวเล็กทรุดตัวลงพร้อมกับยกมือไหว้กราบกราน แต่ผมทำได้เพียงเมินเฉย ทอดสายตาไปยังร่างอาบเลือดของไอ้เคนเท่านั้น “อึก...เฮือก!” จนกระทั่ง... “ฉันยอมแล้ว! ฉันยอมรับข้อเสนอของคุณแล้ว ได้โปรด...หยุดทำร้ายเพื่อนฉันเถอะนะ!” ทว่าสิ่งที่รอคอยกดังโพล่งขึ้นพร้อมทั้งหยาดน้ำตาที่พรั่งพรูอย่างหนัก ผมหยัดยิ้มอย่างคนมีชัย ก่อนจะหันไปหาลูกน้องเพื่อให้หยุดการกระทำ โดยที่ตอนนี้ไอ้เคนได้สลบไสลไปแล้วเรียบร้อย “ฮึกฮือ...เคน ตื่นสิ! ตื่น!” ทันทีที่ลูกน้องของผมผละออก ร่างบองของเจ้าหล่อนก็รีบวิ่งปรี่ตรงเข้าไปประคองไอ้เคนทันที แต่ผมกลับสาวเท้าแตะกระชากร่างบางเข้าหาตัว เพราะในเมื่อเธอตอบรับข้อตกลงของผมแล้ว หลังจากนี้ก็ได้เวลาที่ผมจะทำสิ่งที่ควรทำสักที! หมับ! “อ๊ะ! ปะ...ปล่อยนะ” “ทำหน้าที่ของเธอซะ ถ้าไม่อยากให้มันตาย!” @ Condo Payu เมื่อถึงจุดหมายผมก็ตรงไปลากยัยนั่นแล้วผลักให้ลงไปนอนบนเตียงของผมทันที ปึก! “อะ...โอ๊ย” คนตัวเล็กยันกายขึ้นแม้ว่าจะเจ็บปวด เธอพยายามหาทางหนีแต่ผมก็กักกันร่างเธอเอาไว้ “จะไปไหน” “ปล่อยนะ ฮึก...ปล่อย!” หมัดเล็กทุบตีที่อกแกร่งของผมรัวเร็ว แต่ทว่ามันไม่ได้มีความเจ็บปวดเลยแม้แต่นิดเดียว “ความอดทนของฉันมันหมดแล้ว” ในหัวสมองตอนนี้มันขาวโพลนไปหมด เพียงขยับเข้าใกล้ก็ทำให้สติของผมพร่าเลือนไปชั่วขณะอย่างที่หาสาเหตุไม่ได้ กลิ่นกายสาวหอมหวานชวนจินตนาการไปไกล หากผมได้สัมผัสและโยกเคลื่อนบนตัวของเธอก็คงทำให้ค่ำคืนนี้มีความสุขไม่น้อย “ปล่อยนะ อย่าทำกับฉันแบบนี้” ผมไม่สนใจกับคำพูดบ้า ๆ ของเธอ ก้มหน้าลงไปสูดสมความหอมหวานพร้อมกับฝากฝังรอยเขี้ยวที่ต้นคอขางอย่างคนลืมตัว เหมือนกับคนมัวเมาไม่ได้สติ มึนงงจนไม่รับรู้แล้วว่าคนตัวเล็กกำลังพูดถึงสิ่งใด เพราะอย่างเดียวที่ผมสนใจในตอนนี้นั้นก็คือตัวเธอเท่านั้น! “หอม” ผมดูดเม้มไปทั่วทุกส่วนจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำ พลันเมื่อผละใบหน้าออกก้ยกยิ้มอย่างพึงพอใจที่ได้สร้างร่องรอยเอาไว้เพื่อเป็นการตราตรึง “ยะ...อย่านะ อย่าทำแบบนั้น ฮึกฮือ” ผมไม่สนใจเสียงรบกวน มือสองข้างปัดป่ายเศษผ้าออกอย่างนึกรำคาญ เผยให้เห็นอกอวบทะลักล้นที่ถูกปกปิดด้วยบราตัวจิ๋วสีครีมหวานชวนลิ้มลอง ผมกดใบหน้าลงฝากฝัง สูดสมและดูดเม้มที่เน้นอกจนเกิดสีแดง มือก็เคลื่อนไปด้านหลังหวังจะปลดตะขอบราออกให้พ้นทาง หากแต่ความคิดวูบหนึ่งกลับอยากทำให้คนใต้ร่างเรียกร้องสัมผัสถึงได้วนเวียนคลอเคลียอยู่อย่างนั้นซ้ำ ๆ “อื้ม สวย” ผมพร่ำพูดเบา ๆ ในลำคอ อยากเห็นมากกว่านี้ อยากเชยชมมากกว่านี้แต่ก็ต้องหักห้าม เธอสวยจริง ๆ นั่นแหละ แต่ผมอยากได้ยินเสียงร้องขออ้อนวอนจากเธอเสียก่อน ตั้งใจจะกลั่นแกล้งให้เธอปั่นป่วนก่อนจะเริ่มต้นทำของจริง “สวยไปทุกส่วน” ปากยังคงชมเชยเรือนร่างของหญิงสาวไม่ขาด เธอสวยไปทั้งหมดจริง ๆ ผมยังคงจูบซับและกดเม้มไปตามผิวกายของเธอซ้ำ ๆ ลูบไล้และบีบขยำไปมาจนผิวบางเกิดรอย แต่ทว่าจังหวะที่เชยใบหน้าขึ้นหวังจะสบประสานคนใต้ร่างกลับต้องชะงักและแน่นิ่งไป “แม่ง...เฮ้ยเธอ! ตื่นดิวะ!” ผมสะกิดเรียกพร้อมกับการตะโกนเรียกอย่างหัวเสีย คนตัวเล็กกำลังหลับตาพริ้มทั้งที่ยังมีคราบน้ำตาเปรอะเปื้อน นึกหงุดหงิดและโกรธที่ยัยตัวดีสลบหนีไปก่อนที่ผมจะทำในสิ่งที่ควรทำ “แม่งเอ๊ย...เวรของกูจริง ๆ!” ผมผละตัวออกจากร่างนุ่มด้วยความหงุดหงิด กดสายตามองคาดโทษคนตัวเล็กด้วยคำพูดมากมาย หากเธอฟื้นเมื่อไหร่เราคงได้เห็นดีกัน และแน่นอน่าเราได้เจอดีกันแน่! Payu’s Part ; End

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more