พี่ว๊ากตัวร้ายกับยัยใสซื่อ

chapter 1 พี่ว๊ากขี้อ่อย

​17.00น.

-เป้-

สวัสดีครับผมชื่อเป้เป็นพี่ว๊ากของคณะวิศวะครับตอนนี้ก็เป็นเวลาที่เย็นมากแล้วแทนที่จะได้กลับบ้นกลับหอกันพวกปีสามและปีสองต้องมาคุยกันถึงเรื่องรับน้องของเด็กปีหนึ่ง

ซึ่งแน่นอนว่าผมโดนเลือกให้เป็นพี่ว๊ากในปีนี้รวมถึงเพื่อนผมอีกสองคนด้วย

กำหนดการรับน้องจะมีขึ้นในอีก1อาทิตย์ข้างหน้าครับซึ่งผมก็ต้องคอยมาคุมระเบียบและสั่งนู้นนี้ตามประสาพี่ว๊ากไป

"กลับกันเหอะสัส"เสียงเพื่อนผมมันเดินมาพร้อมมือที่แตะบ่าผมเบาๆเพื่อเป็นการเรียกให้เดินไปด้วย

ไอ้นี่มันชื่อไอ้ทอยครับ หล่อ สูง แต่สีผิวแทนๆหน่อยมันเป็นนักกีฬาของมหาลัย

"เออๆและไอ้สัสบูลอะ"ผมตอบรับและถามหาเพื่อนอีกคน ไอ้นี่มันชื่อบูลครับ หล่อ ตี๋ สเปคสาวๆเลยแหละ

"มันไปรับน้องส้มแฟนมันอะ"

"อ่อๆ"และแน่นอนว่าหล่อตี๋อย่างมันก็โดนคาบไปแดรกครับ

ส่วนผมอะหรอก็ไม่ได้หล่อน้อยไปกว่าพวกมันนะออกจะหล่อกว่าด้วยซ้ำแต่ที่ผมยังไม่มีแฟนเพราะผมยังไม่เจอคนที่ใช่น่ะสิ

ผมมีนิสัยที่ผู้หญิงส่วนใหญ่เขาชอบกันครับคือเป็นคนคารมดีเข้าหาง่ายพูดง่ายๆเลยคือเป็นคน เฟรนลี่ครับผู้หญิงเลยชอบเข้าหาแต่ผมไม่เจ้าชู้นะ

คือจะคุยกับใครก็คุยจริงๆไม่มีคุยกับหญิงอื่นแน่นอนแต่ส่วนมากผมจะเลือกไม่คุยมากกว่าถ้าผมไม่สนใจจริงๆ

-เช้าวันต่อมา-

ผมมาเรียนตามปกติแต่ไม่มีไอ้สองตัวนั้นนะครับเพราะลงกันคนละวิชาซึ่งวิชานี้เป็นวิชาเสรีครับก็จะเรียนรวมกับชั้นปีอื่นด้วย

นี่ตั้งแต่เดินเข้ามามอก็เห็นแต่เด็กหน้าใหม่ๆเดินกันให้ขวักสวยๆแจ๋มๆกันทั้งนั้นแต่ก็นะที่สวยๆกันดูก็รู้ว่าทำมา

พอเดินเข้ามาในห้องเรียนผมก็เดินไปหลังห้องซึ่งเป็นที่ประจำของผมและมีแค่ผมที่นั่งแต่วันนี้ครับมันแปลกมากเพราะมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ในแถวของผมด้วย!และที่สำคัญเลยนะ

น้องแม่งโคตรน่ารัก!

จะรอช้าทำไมครับผมนี่รีบใส่ตีนหมาเดินไปนั่งที่อย่าวไวเลยคือปกติผมไม่เข้าหาผู้หญิงนะครับแต่สำหรับน้องคนนี้คือมันเหมือนมีพลังงานบางอย่างมาดูดผมให้เข้าหาเลยอะ

ผมนั่งลงประจำที่แอบแหล่มองน้องที่นั่งห่างกับผมแค่โต๊ะเดียวคือยิ่งมาดูใกล้ๆน้องแม่งยิ่งน่ารักอะ

ผมสีดำ ตาโตๆ ปากนิดจมูกหน่อย สัสเอ้ยโคตรโดน!!

ดูท่าแล้วคงจะเป็นเด็กปีหนึ่งล่ะครับ

ไม่นานคลาสเรียนก็เริ่มขึ้นผมสังเกตุข้าวของที่น้องใช้เรียนแม่งโคตรมุ้งมิ้งเลยอะสีชมพูไปหมดตั้งแต่ปากกายันกระเป๋าดินสออะส่วนตัวผมหรอมีแค่สมุดโน้ตกับปากกาหนึ่งด้าม

"เอ่อ...น้องครับ"ผมหันไปทักน้อง น้องมันก็หันหน้ามามองผมอย่าง งงๆ

"คะ?"หื้มมมมเสียงเพราะสัสอะ!

"พี่ยืมดินสอหน่อยได้ไหม^^"ยิ้มหวานส่งไปดิ๊ไม่ค่อยจะอ่อยเท่าไหร่เลยกู

"อ่อได้ค่ะ^_^"แนะมียิ้มตอบด้วยเว้ย! โอ้ยๆใจกูเต้นเบาๆหน่อยเดี๋ยวน้องเขาได้ยิน

และน้องก็ส่งดินสอรูปกระต่ายหูยาวๆมาให้ผมแต่ผมจำได้นะว่าไอ้กระต่ายตัวนี้มันเป็นการ์ตูนที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบแต่ก็ไม่รู้จักชื่ออยู่ดีอะ

พอดีชอบดูแต่การ์ตูนโดจินอะครับที่มันชอบร้อง อี๊ย๊า~อี๊ย๊า~ ^.^

"ขอบคุณครับ"ตอนยื่ยมาให้นี่แอบลูบมือน้องเบาๆด้วยคือผิวโคตรนุ่ม อยากจะจับมากัดมากินซะจริงเชียว

พอจบคลาสผมก็คืนดินสอให้น้องไปคือไม่ได้เอามาใช้หรอกครับเอามาหมุนเล่นเฉยๆ ฮ่าๆ

"ขอบคุณสำหรับดินสอนะครับน้อง^^"ส่งยิ้มอีกทีไปดิ!

"อ่อไม่เป็นไรค่ะ....งั้นหนูขอทางหน่อยได้ไหม"อ่าผมนั่งขวางทางน้องอยู่นี่เองถึงว่าทำไมยังไม่ลุก

"อ่าขอโทษครับ"ผมกล่าวพร้อมกับลุกให้น้อง

"ขอบคุณค่ะ^_^"อ๊ากกกก!!น้องเขาส่งยิ้มให้อีกแล้ววว

ใจกู....ฮื้อออ

"เอ่อน้องครับ"ผมเรียกน้องเขาไว้

"คะ?"

"เอ่อ...น้องชื่ออะไรครับ...คือพี่อยากรู้จักน่ะ"เขินสิสัส!เกิดมาไม่เคยถามชื่อใครมาก่อน

"หนูชื่อสายป่านค่ะ"หู้ยยยชื่อน่ารักไปอี๊ก

"พี่ชื่อพี่เป้นะ^^"

"อ่อค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะพี่เป้"

"^.^ ครับ"กูเขินหนักมากอะตอนนี้

"งั้นหนูขอตัวนะคะ"

"เดี๋ยวครับน้อง...ที่พี่ส่งยิ้มไปให้อะ....วานน้องช่วยส่งใจกลับมาด้วยนะครับ^^"เอาเส้!เอาเส้!น้องไม่หลงให้มันรู้ไป พี่เป้นี่ระดับไหนแล้ว! ไม่พลาดครับบอกเลย

"คงไม่ได้ค่ะพี่ ถ้าหนูส่งใจไปให้หนูก็ไม่มีหัวใจพอหนูไม่มีหัวใจหนูก็ตายสิคะ..ไม่เอาไม่ให้"

เอิ่มมม กูว่ากูพลาดแล้วว่ะ-.-

-เป้-