Değişen Hayatlar

2.

Etrafımızı saran adamlar Kuzey'e gözlerini dikmişlerdi. Damla fark edip yanıma geldi. Sonunda liderleri gibi duran adam"Bizimle geliyorsunuz."dedi. Tabi şaşkın birbirimize baktık.Kuzey'in korkuyla onlara baktığını görünce bekledim. Damla "Canım ne oluyor?" demeseydi çok iyiydi. Gözler ona döndüğünde elini tutup yanıma çektim. Az önce konuşan adam "Sevgilin yapmaması gereken bir şey yaptı. Şimdi hesabı ödemek için birlikte gideceğiz "dedi.

-O zaman onu alıp gidin. Biz neden geliyoruz?

Artık sabrım kalmamıştı. Gözler bana dönse de umursamadım. Kendi ve kardeşimi canını kurtarmak zorundayım. Damla bana şaşkın baksa da ona bakmadım.

-Hepiniz bizimle geliyorsunuz.

Adım atacağı anda Kuzey önünü kesti. "Tamam ben geleyim. Onları bırak gitsin. Zaten sizin işiniz benimle."Kırk yılda bir düzgün bir şey söyledi sonunda.

-Uzatma ve yürü Kuzey.

Kolumuzu tutan adamlardan kurtulmak için çektim, ama sonuç daha çok canım acıdı. Damla korkuyla bana bakıyordu. Kuzey önden götürürken etrafa baktım. Kolumu tutan adam silahı dayayınca ona döndüm.

-Yanlış bir şey yapmayı aklından bile geçirme. Önce sen sonra diğer kız ölür.

Damla'yı tutan adama baktığımda o da aynı konuşmayı yapıyor gibiydi. Böyle hiç bir şey yapmadan bu adamlarla mı gideceğiz?Hayır normal bir akşam olacaktı ve biz evimize dönecektik. Üstümüzü değiştirip, ayaklarımızı uzatıp oturacaktık. Şimdi nereden çıktı bu saçma olay?

Arabaya bindiğimiz de üç kişi karşımızda iki kişi de öndeydi. Baştan beri adını bilmediğimiz,ama komut onda olduğu belli olan adam yine konuşmaya başladı. Elini uzatıp "Telefonlar."dedi. Mecburen çıkarıp verirken son şansımı denemek istedim.

-Bence üçümüzü alarak başınıza bela alıyorsunuz. Bizi arayan olabilir.

Ukalaca gülüp "Kim arayacak? Bu kızın ailesi yok. Senin bir baban var ,ama nerede olduğu belli değil. Kuzey'den bahsetmiyorum bile."dedi. Her şeyi biliyorlardı ve bu hiç iyi olmadı. Sinirle Kuzey'e baktığımda sevgilisi ile ilgileniyordu. Hayır kardeşim de kızacağına destek oluyordu. Bu kızın saflığı beli öldürecek.Ben burada bir çıkış yolu arıyorum onlar başka alemde.

Adamlardan birine işaret edince cebinden bezler çıkardı. Ne yapacak diye bekledim ve çok geçmeden gözlerimiz kapatılınca anlamış oldum. Nereye gittiğimizi de göremeyeceğiz.

Dakikalar sonra araba durdu. Kapı açılma sesi ile biri koluma girdi. Dengeyi tutturmak için ayakta durmaya çalıştım. Bir yere sürükleyip durdurdu. Gözlerimi açtığımda bir kaç saniye bulanık gördüm. Sonunda Damla'yı görünce rahatladım.

Bizi öylece bırakıp gittiler. Kapıyı kapattıkların da etrafa baktım. Bir odanın içindeydik ve genişti. Cam küçüktü ve aydınlatmak için bir lamba vardı. Gözüm hızla Kuzey'e kayarken üstüne yürüdüm. Tabi Damla araya girmese ben yapacağımı biliyordum.

-Bırak beni Damla. Bu adam yüzünden buradayız.

-Tamam Hazan yapma.

Nasıl bir şey yapamadan durabilirim?Geri çekilip "Sana dedim, bu adamdan uzak dur dedim. Şimdi ne olacak? Bunlar bizi bırakır mı?"diye bağırdım.

-Tamam suçlu benim Hazan, oldu mu? Pisliğin tekiyim, rahatladım mı? Kızın üzerine gitmeyi bırak.

Birde suçlu değil gibi bana bağırmıyor mu?İçimde ki tüm öfkeyle "Rahatlamadım"diye bağırdım. Sinirden duvara bir tane indirdim ve sonuç elim acıdı. Damla yanıma gelip elime bakmaya çalıştığında geri çektim. Tabi yüzü anında düşerken gözleri dolmuştu. Kız bunca olaya ağlamıyor, buna ağlıyor. Deli olacağım şimdi.

-Bana da kızgınsın sen. Ne yapayım, seviyorum onu.

Gözleri dolu bana bakan kardeşime bir de değmeyecek adama baktım. Sevgilisinin yanına gelmiş elini tutmuştu.

-Beni sevmediğini biliyorum Hazan, ama kabuk et artık. Ben Damla'yı ölsem de bırakmam.

Etrafa bakıp "Bunca saçmalığın içinde sizin aşk saçmalığınızı dinleyemeyeceğim. Söyleyin nasıl çıkacağız buradan?"dedim.

-Ben konuşacağım?

-Kiminle konuşacaksın peki, çok bilmiş Kuzey?

-Bak bu adamın adı Tarık tamam mı? Benim ona bir borcum var ve ben halledeceğim. Burada olma sebebimiz bu.Sizi bırakmasını söyleyeceğim.

Sinirden kahkaha ile güldüm. Delirmeye az kaldı doktor nerede acaba? Damla korkuyla "İyi misin Hazan?"dedi.

-Değilim, oldu mu? Senin zeki sevgilin saçma bir plan yapıyor ve bizim inanmamızı bekliyor. Bu adamlar bizi öldürmeden bırakmaz.

Damla korkuyla Kuzey'e baktı. Kuzey panikle "Hayır canım, öyle bir şey olmayacak.Ben izin vermem."dedi. Biraz sonra olacak mı olmayacak mı göreceğiz.

Ağzımı erken açtım anlaşılan ki kapı açıldığında içeri bir ordu girdi desem yeridir. Bizi getiren adamların önünde orta yaşta bir adam vardı. Kuzey'in bahsettiği Tarık bu olmadıydı.

-Bu kadar karmaşaya gerek var mıydı Kuzey?

Bizi geride bırakıp adımın önüme geçti. "Abi ne desem haklısın, ama bana biraz zaman ver ben halledeyim." Karşısındakinin ona hiç inanmadığı belliydi.

-Halledeceksin ,ama şimdi. Sabah yapman gerekeni söyleyeceğim ve sen yapacaksın. Yapmazsan....

Bize bakıp devam etti. "Birileri zarar görebilir." Geldiği gibi giderken adamları da gitti. Bildiğin bizi tehdit etmişti. Kuzey her ne yapacaksa o işi beceremezse burada ölüp gideceğiz. Bizi merak edecek biri de yoktu.

Bir anda aklıma iş arkadaşlarımız geldi. Heyecanla Damla'yı tuttuğumda garibim sıçradı. "Sabah işe gitmediğimiz de bizi merak ederler. Belki bu kurtuluşumuz olur." Damla anlamayan gözlerle bana bakıyordu. Anlaşılan az öncenin etkisinden daha çıkamamıştı.

-Bence sen o ihtimali unut. Bunlar onu düşünmüştür.

-Aman bunu söylediğin ne iyi oldu. Peki sen bu adamların bu kadar tehlikeli olduklarını bilmiyor muydun?

Kuzey sinirle bana gelirken Damla "Yeter!!"diye bağırdı. Birden ikimiz de durduk. Gözleri dolu ikimize baktı.

-Yeter diyorum. Tamam kötü bir durumdayız, ama sizde kavga edip durmayın. Yoruldum artık kavganızdan.

Kendini yere atıp oturduğunda Kuzey hızla yanına oturdu. Yapacak bir şey olmadığı için bende oturdum. Zaten yorulmuştum ve uykum gelmişti. Damla üzülmesin diye susmak en iyisiydi.

***

Kapının açılma sesi ile hemen ayağa kalktım. Damla ile Kuzey de kalkmıştı. Gelen adam "Beni takip edin."dedi.Bir şey demeden takip edip dışarı çıktığımızda nefes aldığımı hissettim. Resmen güneşi özlemiştim. Hemen etrafa göz gezdirdim. Geniş bir alanda güzel bir evdi. Bahçesi bakımlıydı ve bir sürü koruma vardı. Hani kaçmak istesen iki adımda vurulursun.

Evin geniş salonuna adım attığımızda masaya gözüm kaydı. Kahvaltılıklar ile doldurulmuştu. Birbirimize bakarken Tarık salona giriş yaptı. Masanın başına otururken "Buyurun oturun"dedi. Gerçek mi yoksa bizimle oyun mu oynuyor anlamadım. Damla masaya otururken biz öylece kalmıştık.

-Çok acıktım.

Bizim kız daldı gidiyor yine. Omzuna dokunduğunda bana baktı. Tabi "Sen neden oturmuyorsun?"dedi.

Herkes bizi izlerken Tarık "Bence de neden oturmuyorsunuz?"dedi. Kuzey'de oturunca bende oturdum. Açtım ama gerginlikten bir şey yiyecek halim yoktu. Hem bizi kaçırıp hem iyi mi davranacaklar. Bunu aklım almıyor işte.

Zar zor bir şeyler yedikten sonra Tarık baştan beri adamların başında olan birine işaret edip "Sinan çantayı getir."dedi. Sonunda birin ismini duymuştuk.

Kuzey'in önüne koyulan çantaya bizde baktık. Çanta açıldığında içi paket doluydu. Şaşkın bakışlarımı Kuzey'e çevirdim. Tabi o da çantaya bakmakla meşguldü. Damla bana yaklaşıp "Bunlar ne Hazan?"dedi. Ne olduğunu tahmin ediyorum, ama haklı olmaktan korkuyorum. Tarık Damla'yı duymuş olacak ki "Bunlar senin bilmemen gereken konular. Sevgilim bu malla alış verişe gidecek ve hem parayı hem de malı bana geri getirecek. İşte o zaman belki buradan gidebilirsiniz."dedi.Zor olan işi yapabilmesini geçtim bir de belki demişti. Hala buradan sağlam kurtulabileceğimiz belli değildi.

-O nasıl olacak abi? Fark ederlerse biterim.

-Bunu da sen düşün Kuzey. Beni nasıl atlattıysan onları da atlatıp hem parayı hem malı bana geri getireceksin. Bunu da...

Bize bakınca ne oluyor diye merak ettim. Bakışları beni bulup "Şu kızla yapacaksın. Sevgilin de benimle kalacak."dedi. Daha ne olduğunu anlamadan Damla'yı tutup çektiler. Kafasına dayanan silah ile öylece kaldık. Panikle "Tamam ne isterseniz yapayım. Ona bir şey yapmayın."dedim.

Kuzey adım atmak istediğin de biri önüne geçmişti bile. Damla ağlayarak bize bakarken kolundan çekilip götürüldü. Ne bağırması bir işe yaradı ne de biz bir şey yapabildik. İçim de ki öfke her saniye artarken tek isteğim kardeşimi alıp bu lanet yerden gitmekti.