Midnight Hunters

Chapter 11

Hunter's POV

Napunta kami sa isang abandonadong factory. Madumi, may mga agiw at alikabok na sa paligid. Inalis namin ang mga dumi sa isang parte para maka pagpulong kami, hindi na kami pwede bumalik sa hide out dahil delikado, maaari kaming matunton.

“I concealed my data base, wala pang nakakapasok sa teritoryo ko. We should be safe for now,” paninigurado ni Hacker.

“Well we have to, we still have a goal to accomplish.” Sabat ni Biker.

“Si Silencer at Swordsman na muna ang kukuha ng pagkain para satin,” utos ni Boss, sumunod naman ang dalawa.

Naiwan kaming lima sa medyo may kadilimang factory na'to. Lumapit samin si Hacker at may pinakitang hologram.

“May mga natatanggap pa akong request, we'll grant them all, so you need to split up by pair. Bullet and Boss, Biker and Hunter, Silencer and Swordsman. I'll be the eyes and ears as always,” pagbibigay alam n'ya samin.

“Boss will give the assigned targets after the two comes back,” dagdag n'ya.

Ganon nga ang ginawa at hinintay namin sila, habang nag hihintay ay nag muni-muni muna ako sa loob. Nakaabot ako sa pangalawang palapag ng factory, mukang isa itong pagawaan ng mga manika, may nakita kasi akong mga katawan at ulo ng mga manika na dipa na lalagyan ng disenyo. Muntik na ako atakihin sa puso kanina nang makita ko yon. Para silang nakatingin sakin, kung sino man ang nag disenyo ng mga manika, masasabi kong napaka galing n'ya. Umalis na ako at bumaba, buti sa taas lang naka pwesto ang mga manika na yon at hindi kona kailangan alalahanin sa pagtulog ko.

Dumating na sina Silencer at Swordsman. Kita kong madami silang dalang pagkain, natuwa naman ako at tumakbo palapit. Kumukulo na ang tyan ko, gutom na gutom na ako kanina pa. Kumuha ako ng lata ng sardinas at kanin na luto na. Dahil siguro sa gutom hindi na namin agad napagusapan ang plano. Madami din silang nakuhang mineral water, naka plastic pa ang mga ito. Mga tatlong malalaking balot ang dala nila, ang bigat non panigurado.

Pagtapos kumain ay inutusan kami ni Boss na mag tipon-tipon, natayo na s'ya ngayon sa harapan namin, kasama n'ya si Hacker sa tabi nya. Lumulutang ang drone ni Hacker na may lumalabas na mga hologram, kita ang mga imahe ng mga taong target namin.

“Mamayang gabi sisimulan natin ang pag salakay. Bibigay kona sainyo ang target n'yo,” sabi ni Boss at lumingon kay Hacker.

Nag tipa si Hacker sa hologram keyboard at lumabas ang detalye ng mga naka assign samin.

“The targets are Heather, Michaela, Angelica, Cynthia and Dr. Gil Santos. Hindi pa patay si Nacario kaya isasama natin s'ya sa target natin ngayon.” Basa si Hacker sa mga pangalan nila sabay banggit kay Nacario, sa totoo lang ayoko na kaharap ang lalaking yon.

Ibat-ibang tao pero parehas may matataas na status sa lipunan. Napa tiim bagang ako sa taong nangangalang Dr. Gil Santos, binasa ko mabuti ang inpormasyon tungkol sakanya at hindi nga ako nagkamali. Napayuko ako, medyo nanginginig na ang mga kamao ko. Pinapatay n'ya ang mga pasyente n'ya sa pamamagitan nang pag tanggal ng makina na nagsasalba sa buhay nila, kahit na alam n'yang may pag-asa pa itong mabuhay.

Bumilis ang paghinga ko.

Ang mas nakakapag pakulo ng dugo ko ay…

S'ya ang doctor na umasikaso kay mama!

May isang patak ng luha na tumulo sa kanang mata ko, agad kong pinunasan.

Alam kong may mali pero… binaliwala ko ang kutob ko nung araw na yon, akala ko talaga…

“Bullet and Boss, their target is Michaela Go and the snake lady Cynthia. Biker and Hunter, you will go after Dr. Gil Santos and Nacario Aragao. Silencer and Swordsman, deal with Angelica Scarlet and Heather Flington.” Hindi ko masyadong narinig ang ilan pang sinabi ni Hacker.

Basta ang alam ko isa sa target namin si Dr. Gil Santos.

“We'll finish them all this coming night. Cover the area with their blood stains, make them scream in pain, show no mercy. I'm giving you an order to kill everyone, that will stood your way!” Malakas na pagkaka-utos ni Boss.

“Yaah!” sagot nila.

Halos mag-echoe sa utak ko ang sinabi n'ya. Parang nag dilim ang paningin ko at isa lang ang laman ng isip.

Bigla kong naramdaman ang pag-ngisi ni Biker sa tabi ko kahit hindi ko s'ya nilingon.

“Mukang handa kana.” Bulong n'ya sakto lang para marinig ko.

Aksidente kong natawag ang pana ko sa sobrang lakas ng pwersa na nailabas ko.

“Biker.” tawag ko sakanya, mukang nasa akin naman ang atensyon n'ya.

“Ako nang bahala kay Dr. Gil Santos.” Inangat ko ang ulo ko.

Muli s'yang ngumisi.

Boss's POV

Pinatunog ko ang mga daliri ko. Nagsisimula na kaming maghanda, sapat na ang pahinga na ginawa namin kanina.

Paparating na ang hating gabi, ang oras na pinakahihintay ko. If we're done with this, we'll gonna go after an even bigger fish is the sea.

And that is our last target.

“Maghanda na kayo, oras na.” Tumayo na ako at lumapit kay Bullet.

Tumango s'ya para iparating na handa na s'ya, tumango ako pabalik. I looked at the others, I can see that they are also ready.

I gaze at my wrist watch.

10 seconds.

I turned to face them all.

“Don't come back until you haven't kill your target.”

8 seconds.

“I want to see their blood on your hands.”

6 seconds.

“Do what you think off that can make them suffer in pain.”

4 seconds.

“Go crazy.”

2 seconds.

“This is my order.”

1 seconds.

“We're going on a killing spree!” I shouted.

Tung

I smirked, I looked at my wrist watch once again.

The clock strikes 12, hickory dickory dock. I sang.

It's midnight.

Umalis na kaming lahat at nag kahiwa-hiwalay. On the way, I saw our pictures with a wanted sign printed below. I smirked, not even those pictures can stop us.

No one can stop us.

Because this is the life, we do everyday.

This is our fate.

“Kita nalang tayo mamaya Boss,” sumaludo sakin si Bullet bago lumihis ng daan, tumango ako.

Ngayon ay nandito nako sa harap ng malaking gate. I felt a burning rage inside me.

Cynthia. Snakes.

I remember now. I once had a small cafe, after I became a criminal, I had a peaceful life. But a women came, she ordered a coffee, I accidentally put salt instead of sugar, I was not feeling well that day and I had a cold. I made a mistake, I was ready to make her a new one. But before I knew it, my small cafe are now full of snakes. They started attacking, I almost died because of venomous poison, but I survived.

I don't know how, I should've been dead by now.

Hindi ko alam kong ilang oras na'kong nanatili sa harap ng gate, remembering the past, that I forgot.

I entered the gate, I saw the snakes coming at me. Now I know why I felt irritated towards that women. She's the snakes lady all along.

The Lacrima glowed giving me power, that power flowed through my body. I killed all the snakes with my bear hands, crushing them, tearing them to pieces. Tuloy-tuloy lang ang takbo ko at lahat nang humarang na ahas pinapatay ko.

It took me so long to realized, that I forgot to kill her. I need to kill her. Right here, right now.

I entered the mansion without a scratch.

“Sino kang lapastangan ka?” she asked angrily. I glared at her.

How dare she forgot about me? she should know what she did.

Her place is full of snakes, her body is also full of snakes. She's surrounded with snakes.

Akmang lalabas ko ang dagger na may simbolo ng Midnight Hunters nang mapatigil ako sa naisip. Hindi… hindi karapat dapat ang babae na'to masaksak ng dagger na may simbolo namin. I hid it again in my pocket and start cracking my knuckles.

I'll use my hands then.

“Answer me, hampaslupa!” nanlisik ang mga mata ko sa narinig, sinugod ko s'ya kasabay nang pag-sugod ng mga ahas sakin.

Naging mabilis ang pag-galaw ko, nang maabutan s'ya ay dinakma ko ang mukha n'ya.

“Argg!” I groaned because of pain, all the snake bitted me.

I saw this coming, but I didn't stop, I ignored the snakes around me.

“Hahaha! Ano ka ngayon? Wala kang panama sa mga ahas ko. Now die!” sigaw nya. My hand is still on her face.

I smirked.

“Do you remember a small cafe?” I asked. I can feel the snake bites on my body, inserting the venom.

I saw a hint of recognition in her eyes.

“You… the girl from the cafe. Li—”

Whack

The minute she was about to speak my name, I crushed her face with my hand. All of the snakes stopped moving and starts falling to the ground.

“You have no right to speak my name with your dirty mouth.” I said in a cold tone.

After that, bigla nalang akong napasalampak sa sahig.

Right… the poison is starting to spread inside my body.

It looks likes I'm gonna die again, because of snakes.

I closed my eyes. I can feel myself getting weak.

This is the end. I… I can feel my body giving up—

Sike!

Napangisi ako, narinig ko ang pagdating ng drone ni Hacker. Lumapit ito sa gawi ko.

“Geez! you look awful Boss.” Nagawa pa'kong asarin.

Sinamaan ko s'ya ng tingin, kahit na hologram lang n'ya ang nakikita ko.

“Just give the antidote Hacker,” I said with my forehead creased.

I'm about to lose my breath here and he's making fun of me.

“What if I don't?” He asked, he's really making fun of me.

“I will destroy all of your drones,” I said angrily.

Napangiwi s'ya, natawa ako kahit na ramdam ko ang sakit ng katawan. Damn, Hacker is taking so long. Yari sakin to pag-uwi ko, I'm gonna give him a beating.

“I'm just kidding Boss, here.” natatawa n'yang sabi and finally gave me the antidote.

Agad kong ininom yon, naramdaman kong bumalik na sa dati ang lakas ng katawan ko. Not fully but I'm better now. Tumayo na'ko, sasapakin ko sana ang hologram ni Hacker nang sumara na ang drone n'ya at lumutang papaalis. I shook my head.

“Alright time for the finale,” I said and took everything that Hacker brought me.

Hindi lang antidote ang dinala n'ya. Pati na din ang dalawang gas and a lighter.

Yes. I'm gonna burn the whole house. Binuhos ko lahat ang isang galon sa katawan ni Cynhia, alam kong buhay pa s'ya. Crushing her face will not make her die totally. I know she's still breathing and that's more exciting. Matapos ibuhos lahat sa katawan n'ya ang isang galon ay sinimulan ko nang ikalat ang isa pang galon sa bahay n'ya.

Natutuwa ako habang hawak ang lighter. Nakita kong gumalaw ang mga kamay n'ya, hindi s'ya makapag salita dahil sa wasak n'yang mukha. Mukang gusto n'ya ako pigilan, pero hindi n'ya kaya. Puno na s'ya ng dugo na nang gagaling sa mukha n'ya.

“Now this will end you.” I grinned.

Binuksan ko na ang lighter, dahan-dahan s'yang napa iling. Pero binitawan ko na ang umaapoy na lighter. Tumakbo na'ko palabas, tumigil muna ako sa isang tabi at pinanood ang unti-unting pagkalat ng apoy sa buong mansyon n'ya.

What a beautiful scenery.

I turned around. Sinimulan ko na puntahan ang lugar kung nasaan si Bullet.

May mga sumalubong sakin sa pagpasok sa bahay ni Michaela. Looks like Bullet missed a couple of pest. I quickly killed them in an instant.

I arrived the minute the target died. Michaela is now full of gun shots, even the people that I passed by are dead.

“Nice one Bullet,” I said. Lumingon s'ya sakin na puno ng talsik ng dugo.

He smiled. I approached him, I looked at the face of Michaela. Tulad nang kay Cynthia hindi na din s'ya mamukhaan. I gaze at Bullet.

“Mukang hindi mo s'ya tinigilan hanggat hindi nawawasak ang bungo n'ya.” Natatawa kong sabi.

Bullet just shrugged his shoulder.

“She put up a fight. Michaela has a power of flirting, she attached her Lacrima to a lipstick,” he said. I raised my eyebrow.

Pinakita n'ya sakin ang kulay pulang lipstick na may nakakabit na Lacrima.

“Sounds lame.” I said boredly.

“She can control someone by kissing, she used her power to control her bodyguards,” turo n'ya sa mga nakahandusay na bangkay.

I boredly stared at those idiots.

“Her power is super lame.” I said once again and sighed.

“Ikaw nahalikan kaba n'ya?” I asked.

I think I know the answer.

“No, but almost. Her bodyguards caught me but I escaped, good thing I don't need to come near her. My twin guns did their job. I kept a distance, I'm disgust of her ability.” I smiled, I knew he wasn't an idiot.

Like those corpses.

“We better go back now.” Tumalikod na'ko.

“Si Cynthia pala?” tanong n'ya.

“Already dead.” I answered.

“You have a lot of snake bite Boss.” I looked at the bites on my body.

The bites hurt a little, but because of the antidote I know I won't die.

“I'm fine, you have some bandages with you?” I asked. May kinuha s'ya sa coat n'ya at binato sa direksyon ko.

The bandages.

I covered my wounds while we walk back to the abandoned factory.