‘ป๊ะป๋า!’ เด็กหญิงตัวน้อย ใบหน้ากลมมนแก้มเอิบอิ่ม ดวงตากลมโตใสเหมือนลูกแก้ว ปากนิดจมูกหน่อยได้เปล่งเสียงเรียกเบา ๆ ขณะนั่งเล่นพื้นพลางหันรีหันขวางกวาดตาสำรวจสิ่งแวดล้อมรอบตัวอย่างสนอกสนใจ
คนร่างสูงตะง่านที่ยืนอยู่ตรงมุมห้องกำลังหยิบแผ่นสีดำรูปร่างกลมแบนวางลงบนกล่องสี่เหลี่ยม เขาขยับอะไรบางอย่างให้เข้าที่ จากนั้นก็มีเสียงเพลงดังขึ้นจากกล่องใบนั้น เขายิ้มกว้างหันกลับมาหาสาวน้อยตาแป๋ว ย่อตัวลงแล้วยื่นมือสองข้างออกมา
‘…I want to live. I want to give. I’ve been a miner for a heart of gold. It’s these expressions. I never give. That’s keep me searching for a heart of gold and I’m getting old…’
น่าแปลกที่ทุกอย่างชัดเจน แม้กระทั่งเพลงคลาสสิกที่ติดหูมาแต่เด็ก ยกเว้นใบหน้าของชายปริศนาที่เลือนรางจนไม่รู้ว่าเขาคือใคร เธอยื่นมือน้อย ๆ ออกมาหมายจะคว้ามือหนาคู่นั้น ทว่าเอื้อมเท่าไหร่ก็ไม่ถึงเสียที
‘ป
