ประกาศิตจอมเผด็จการ

Chapter 30 บอกฉันที...ว่าฉันไม่ได้ขืนใจเธอใช่ไหมสาวน้อย NC

เพียงเวลาไม่ถึงสองนาทีที่ได้รับสัมผัสจากเขา ร่างกายของปาจรีย์ก็แทบหลอมละลายไปกองอยู่บนพื้น เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าร่างกายของตัวเองไม่ได้คล้อยตาม

มือร้อนรูดซิปชุดสวยของหญิงสาวลงไปถึงสะโพก สอดมือหนาลงไปใต้แผ่นหลังเนียน ปลดตะขอบราเซียร์คัพซีไร้สายที่รองรับทรวงอิ่มขนาดล้นมือ ทำให้อกอวบเต่งตึงเป็นอิสระก่อนจะถูกตีตรายึดตรึงด้วยอุ้งมือร้อนผ่าวของเขา ปลายนิ้วใหญ่หยอกยั่วเม็ดตุ่มไตที่ตั้งชูรับสัมผัสร้อนของเขา

“ฉันไม่ได้ฝืนใจเธอใช่ไหม” ชายหนุ่มเย้าอย่างอารมณ์ดี มือข้างหนึ่งรีบปลดเข็มขัดหนังมันปลาบ ก่อนจะเลื่อนกางเกงของตัวเองด้วยขาสองข้าง ปลดแอกมังกรร้ายที่ซ่อนตัวอยู่ให้ออกมารับไอความเย็นด้านนอก

ร่างเล็กอ่อนระทวยจากการปลุกเร้าจนไม่อาจทรงตัวได้อีกต่อไป เมื่อเพลย์บอยตัวพ่อเห็นอากัปกิริยาของเธอก็รู้ทันทีว่าควรจะกระทำการเช่นไรต่อไป นิ้วแข็งแกร่งเกี่ยวอันเดอร์แวร์ตัวบางให้เลื่อนหลุดไปปลายเท้าพร้อมกับชุดเดรสกำมะหยี่สีแดงสด ก่อนจะก้าวถอยหลังตระกองกอดอุ้มหญิงสาวไปวางบนเตียงโดยไม่ยอมปล่อยพันธนาการจากเรียวปากอิ่มให้เป็นอิสระ

เขาวางหญิงสาวลงบนเตียงอย่างเบามือ ก่อนจะโน้มตัวทาบทับลงไป จากนั้นลำแขนแกร่งก็ช้อนขาเรียวดั่งลำเทียนให้พาดเอวสอบ

มือข้างหนึ่งลูบไล้ต้นขาอย่างเริงรื่นและหวังไว้มากกว่าแค่ลูบ พร้อมกดเอวสอบเข้าหา ส่วนมืออีกข้างก็กดยึดตรึงสะโพกกลมกลึงไว้แน่น ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาที่กลีบกุหลาบดอกงาม น้ำค้างกลางยอดหญ้าทำให้ชายหนุ่มฮึกเหิมลำพอง ปลายลิ้นอุ่นผละออกมาจากริมฝีปากอิ่ม วนเวียนจูบเม้มซอกคอ แล้วปิดท้ายด้วยการขบเม้มติ่งหูขาวสะอาดเบาๆ

“บอกฉันที...ว่าฉันไม่ได้ขืนใจเธอใช่ไหมสาวน้อย” ชายหนุ่มกระซิบเสียงพร่า เมื่อสำรวจแตะต้องทุกอณูสัมผัสก็รับรู้ได้ว่าเธอต้องการการปลดปล่อยไม่ต่างจากเขา

หญิงสาวเพียงส่ายหน้า หากไม่ใช่คำปฏิเสธ แต่เป็นเพราะเธอกำลังจะจมอยู่ในห้วงพิศวาสที่คนตรงหน้าหยิบยื่นให้ และอากัปกิริยาแอ่นกายบดเบียดเข้าหาตัวเขาก็พาให้ชายหนุ่มไม่อาจเก็บกดอารมณ์ไว้ได้อีกต่อไป

มือหนาเลื่อนไปรองรับแผ่นหลังเนียน ขณะที่มืออีกข้างก็ยกเรียวขาของเธอขึ้น จากนั้นก็บรรเลงเพลงรักในทันที

“อืม...ฮันนี่ แม่น้ำผึ้งแสนหวานของฉัน เธอทำให้ฉันอิ่มเอม รสชาติของเธอหวานละมุนจนแทบอยากจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว” เสียงครางกระเส่าดังขึ้น เหงื่อเม็ดโตผุดออกมาจากไรผมโดยที่เครื่องปรับอากาศในห้องไม่สามารถลดความร้อนแรงลงได้เลย

เรียวแขนเสลาโอบรัดรอบเอวสอบ กรงเล็บยาวจิกตรึงแผ่นหลังหนาหมายจะระบายความร้อนรุ่มที่เขาปรนเปรอให้ และเพียงไม่นานเท้าของคนทั้งสองก็ไปแตะปุยเมฆแห่งความสุขพร้อมกัน

โดนัลด์ เลิฟ ปล่อยเรียวขาของเธอให้เป็นอิสระ ริมฝีปากร้อนเม้มดูดกลืนความหวานจากโพรงปากอิ่มอีกครั้งพร้อมกับขยับตัวหยอกเย้ากุหลาบดอกงาม มองมือประคองสองเต้าเอาไว้อย่างหวงแหน

“ต้องการฉันอีกไหม”

เสียงกระซิบที่ดังเล็ดลอดไรฟันออกมาทำเอาอีกคนขวยเขินพูดไม่ออก สิ่งที่หยอกล้อกลีบกุหลาบของเธอเริ่มแผลงฤทธิ์อีกครั้ง

โดนัลด์ เลิฟ ยกร่างของหญิงสาวขึ้นคร่อม ใช้มือกดศีรษะของหญิงสาวให้โน้มลงพร้อมกับที่หนุ่มนักรักยกคอขึ้นแนบริมฝีปากกับเรียวปากอิ่มของเธออีกคราราวกับไม่อยากห่างจากปากอิ่มแม้แต่เสี้ยววินาที ส่งสายตาหื่นกระหายไปยังเธอเพื่อตอกย้ำเว้าวอนให้เธอช่วยทำงานในหน้าที่ของเธอให้ลุล่วงอีกครา

แววตาที่มองเขาตื่นตระหนกราวกับลูกกวางน้อยกลัวภัย หากแต่ไม่สามารถหยุดยั้งไฟสวาทที่กำลังก่อตัวขึ้นได้ แถมยังทำให้คนถูกมองโหมกระหน่ำแรงรักหมายจะปลดปล่อยสายธารแห่งความสุข จนกระทั่งจูงมือหญิงสาวผ่านวิมานสายรุ้งครั้งแล้วครั้งเล่า

ร่างร้อนชุ่มเหงื่อพลิกตัวลงจากร่างนุ่มหอมละมุน ก่อนจะลุกออกจากเตียง ชายหนุ่มเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมให้หญิงสาวที่อ่อนแรงหลับไปเมื่อครู่

โดนัลด์ดึงร่างนุ่มนิ่มมานอนกอดแนบอกพร้อมปิดเปลือกตาหลับตามหญิงสาวไป ดูท่าคืนนี้อาจจะเป็นคืนแรกที่เขาหลับสบายโดยไม่ต้องคิดกังวลอะไร

ภายในห้องที่ปกคลุมไปด้วยความมืดมีเพียงแสงรำไรคล้ายดวงเทียนที่ฝังอยู่ปักกั้นอาณาเขตเป็นแนวเส้น เป็นความโรแมนติกเล็กๆ ภายในห้องนอนส่วนตัวของชายหนุ่มเจ้าของเรือยอชต์สุดหรู สามารถเดินได้โดยที่ไม่ต้องเปิดไฟ ถ้าหากว่าเป็นคู่รักที่มาดื่มด่ำในช่วงฮันนีมูน คงมีความรู้สึกราวกับได้ขึ้นสวรรค์ก็ไม่ปาน

แพขนตางอนยาวเริ่มขยุกขยิก เปลือกตาบางค่อยๆ เปิดขึ้น นิ้วมือเรียวประสานกันพลางเหยียดตรงขึ้นไปในเหนือศีรษะ เอี้ยวตัวบิดไล่ความขี้เกียจบนเตียงกว้าง

เจ้าของใบหน้าสวยหวานเหลือบมองนาฬิกาเรือนหรูบนหัวเตียงตามความเคยชินของเธอ เข็มที่กำลังตั้งใจทำหน้าที่อย่างแข็งขันชี้บอกเวลาเกือบสว่างของวัน เพราะการโหมแรงรักอย่างคนเอาแต่ใจของชายหนุ่มทำให้คนไร้ประสบการณ์เหนื่อยล้าจนเผลอหลับไปกระทั่งถึงตอนนี้

หญิงสาวกวาดสายตามองรอบๆ จึงรับรู้ได้ว่าสถานที่แห่งนี้ไม่ใช่ห้องส่วนตัวที่เพื่อนสาวจัดเอาไว้ให้ หากนึกย้อนกลับไปเมื่อสามชั่วโมงก่อนหน้า ประกายความหื่นแดงบนใบหน้าของหญิงสาวก็ชัดขึ้น

ปาจรีย์สลัดผ้าห่มออกจากร่าง รีบลุกขึ้นจากเตียงด้วยความเร็วสูงสุดที่ทำได้ในตอนนั้น จะเรียกว่าลนลานหรือกระชากตัวออกมาก็ไม่ผิดนัก

คนตัวบางสำรวจตัวเองอีกครั้งก็พบว่าบนเรือนร่างมีเพียงชุดคลุมตัวใหญ่ ชุดของเธอกับอันเดอร์แวร์สองชิ้นไม่รู้หล่นไปอยู่ตรงไหน

“ตายแล้ว!” หญิงสาวหลุดปากออกมาเสียงดัง แต่ทันทีที่เห็นร่างใหญ่ที่นอนอยู่ข้างตัวเธอ ปาจรีย์ก็รีบใช้มือตะปบปิดปากของตัวเอง ดวงตาเบิกกว้างเพราะความตกใจ โชคยังดีที่ชายหนุ่มเจ้าของเรือยอชต์ยังหลับสนิท

คนที่เพิ่งผ่านประสบการณ์รักพยายามกะพริบตาให้เข้ากับแสง ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องเพื่อหาสิ่งของสามชิ้นที่เธอต้องการสลับกับหันหน้าไปมองคนบนเตียงเป็นระยะด้วยความหวาดระแวง ทว่าความมืดทำให้เธอไม่สามารถมองหาสิ่งที่ต้องการได้ หญิงสาวยกมือแตะที่ท้ายทอยของตัวเองพร้อมกับเงยหน้าขึ้น ย่นคิ้วนึกย้อนอย่างครุ่นคิด

“ฉันนอนหลับไปได้ยังไง” หญิงสาวรำพึงกับตัวเองก่อนจะตัดสินใจกลับออกไปโดยสวมชุดคลุมของเขา ปาจรีย์พยายามลงฝีเท้าให้เบาที่สุด เดินย่องไปที่ลิฟต์ตัวเมื่อวานที่เธอเพิ่งใช้บริการเป็นครั้งแรก

โดนัลด์ขยับพลิกตัวพร้อมกับวาดมือหาหมอนข้างใบนุ่ม หัวใจของหญิงสาวหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เธอรีบก้มตัวต่ำหลบลงบนพื้นพรมโดยอัตโนมัติ ปล่อยเวลาให้ผ่านไปสักครู่จนรู้สึกว่าคนบนเตียงนิ่งไป จึงค่อยๆ ยกคอขึ้นมอง

ปาจรีย์ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อเห็นเขายังหลับ โชคดีที่มือของเขาไปพาดกับหมอนใบที่เธอหนุนเมื่อครู่ ทำให้เขาหลับต่อไม่ตื่นขึ้นมา

หญิงสาวลุกขึ้นอีกครั้ง สองเท้าก้าวไปยังเป้าหมายที่เธอตั้งใจเอาไว้เมื่อสักครู่ แต่ประตูเจ้ากรรมกลับไม่เปิดให้เธอเหมือนอย่างที่คาดหวังเอาไว้ ด้วยระบบรักษาความปลอดภัยที่ดีเยี่ยม หากไม่มีรหัสเข้าออกก็ไม่สามารถเล็ดลอดออกไปได้ หญิงสาวพยายามเดารหัสที่เธอเห็นเขากดเมื่อวาน ทว่ากดได้เพียงสามครั้งเท่านั้นก็ได้ยินเสียงสัญญาณเตือนพร้อมมีไฟสีแดงกะพริบนิ่ง

หญิงสาวตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น อีกทั้งกลัวว่าเจ้าของห้องจะตื่นขึ้นมา เธอได้แต่พ่นลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ทำอะไรไม่ได้มากกว่าอยู่ในนี้ต่อไป