“ฉันก็เป็นแค่คนขายเสียงธรรมดาคนๆ หนึ่งเท่านั้น”
“บรรยากาศดีแบบนี้น่าดื่มจริงๆ เลยนะคะ” แซนดี้พูดแล้วหันไปโปรยยิ้ม “ดาหลาก็เสร็งงานแล้วด้วยนี่”
อคินหันไปสบตากับดาหลาอย่างไม่ตั้งใจ แต่ทำให้เขารู้ว่าหญิงสาวกำลังจ้องมองใบหน้าเขาอยู่ก่อนแล้ว “คุณดาหลามีอะไรหรือเปล่าครับ”
“อ้อ! เปล่าค่ะ”
ดาหลาแสร้งยิ้มกลบเกลือนแล้วก้มหน้าลงอย่างเขินอาย แต่ความจริงเธอมองมือตนเองที่กำเข้าหากันแน่น จนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อตนเอง
“แค่ตื่นเต้นที่ได้นั่งร่วมโต๊ะกับเจ้าของธนาคารหนุ่มเท่านั้นเอง”
ตุลย์มองดาหลาที่เล่นหูเล่นตากับอคินแล้วอดหงุดหงิดไม่ได้ ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเห็นเธอทำแบบนี้ ความรู้สึกที่เขามีแตกต่างไปมาก หรือเพราะคนๆ นั้นคือเพื่อนของเขาเอง อคินไม่ใช้ ‘เป้าหมาย’ ของดาหลา เพราะฉะนั้นไม่มีทางที่ดาหลาจะสนใจได้แน่
แต่ถ้าไม่ใช่เรื่องงานล่ะ...เธอคิดอะไรอยู่กันแน่...ดาหลา
“ผมก็แค่คนธรรมดาคนหนึ
