My Rival

Chapter 14

         RHAINEZA'S POV

Sabay kaming napatayo nang lumabas na si Ate Jaira. Agad akong lumapit sa kanya.

"How is she?" tanong ko.

"Maayos na siya. Ililipat na siya sa private room. Hindi basta-basta ang bala na tumama sa dibdib niya. We will have make some  test about the bullet. Lets talk later again," sabi ni ate Jaira.

Tumango ako, kaya iniwan na rin niya kami.

   Naalala ko kanina nang habulin ko iyong nagpaputok ng baril sa amin ni Lhaica. He's fast. Para siyang ninja na tumatalon lang sa mga sanga ng puno, samantalang ako hinahabol siya sa ibaba. Nang magkaabot na kami, sa dulo ng gubat sa may bangin.

Tinawag ko siya at nagtanong kung sino siya. Hindi siya sumagot at ngumiti lang siya. Nang dumating sina Ethan sakto ding tumalon siya, kaya nagulat kami nina Ethan. Sabay kaming dumungaw nina Ethan sa inaakalang naming mamatay siya sa ginawa niya. Kagubatan din ang nasa ibaba no'n at maraming malalaking bato.

Nagkatinginan pa kami nina Ethan nang makitang may parasuit pala siyang dala. Sabay kaming napabuntong-hininga.

Natauhan na lang ako nang mapansing bumukas ang pinto at inilabas na si Lhaica upang mailipat sa ibang kwarto. Sumunod naman kami at nakitang maayos ang kwarto ni Lhaica, maaliwalas tingnan.

Napatingin  ako sa mukha ni Lhaica.

Gossh Lhaica, hindi dapat ito nangyari saiyo.

     3 DAYS LATER..

"Ate bakit hanggang ngayon hindi pa nagigising si Lhaica. Masyado bang kritikal ang lagay niya?" narinig kong tanong ni Jayree.

Nandito kaming apat sa office ni ate Jaira dito sa hospital. Tatlong araw na pero hindi pa rin nagigising si Lhaica.

"That's why, I call you all to be here. By the way, Lhaica's condition is stable. 'Yong bala na tumama sa kanya ay hindi ordinaryong bala. Dahil may laman itong liquid sa loob ng bala. It's a poison. Ilang minuto lang bago ito iipekto sa katawan. 'Yun 'yong nangyari kay Lhaica. That bullet is not from the mafia. It's from yakuza clan. I know that kind of bullet, even Jasmine," seryosong sabi ni ate Jaira.

Hindi agad kami nakakibo. Pareho kaming natigilan lahat at nagtataka.

"Wait yakuza? For all I know, it's tita Jassy's middle name," nagtatakang sabi ni ate Charisse, nandito rin siya kasaman namin.

Tumango si ate Jaira. Ibig sabihin isang yakuza ang may gawa  nito? Ngunit sa anong dahilan?

"Alam na ba to ni tita Jassy?" tanong ko.

Tumango siya.

"Pero, wala nang koneksyon si tita Jassy sa Yakuza clan. Sabi niya matagal na itong nawala nang mamatay ang magulang nila ni tita Yassy. Even tita Yassy told us, that yakuza  clan is already disband for a long time," seryoso pa ring sabi ni ate Jaira.

"Pero iyong bala sabi mo mula sa  Yakuza? Kaya paano nangyari iyon? " nagtataka ring tanong ni Jayree.

"I think, there's someone who build again that clan," seryosong sabi ni ate Charisse.

Napaisip kaming lahat. Hindi ko alam kung ano nga ba ang Yakuza, na pinag uusapan namin ngayon. Sila lang ang nakakaalam. Hindi ko pa naman alam kong sino-sino ang mga alliance nila sa mafia o kung sino ang mga kalaban. Wala akong panahong kilalanin sila sa ngayon. Gustuhin ko man silang kilalanin ay hindi naman nila sinasabi sa amin.

Napukaw  ang mga iniisip namin, nang biglang  bumukas ang pinto at may nurse na pumasok.

"Doctora Aguilar, Ms. Reyes is awake," sabi  nito.

Agad kaming nagsitayuan nang marinig ang balita, pero may isang taong agad na lumabas.

Si Jayree.

Napailing ako at napasulyap kay Ethan. We both smirked. Napairap ako, nang kumindat siya  sa akin. Tss! Lumabas kaming lahat at pumunta sa kwarto ni Lhaica. Pagakabukas  namin naabutan namin si Jayree, na binibigyan ng tubig  si Lhaica habang nakaupo na sa kama. I smiled.

"How are you Lhaica?" tanong ni ate Jaira

Napatingin siya sa amin.

"I-Im fine, a-ano nga palang nangyari? Bago ako nawalan nang malay, parang humapdi ang dibdib ko," sabi ni Lhaica.

Lumapit si ate Jaira. Nanatili kaming tahimik  at nakamasid. Mahirap nang makisingit kay ate Jaira, baka hagisan kami bigla ng injection. Ganyan 'yan minsan manggulat at mainis.

"Tinamaan ka ng baril, and the bullet that cause your unconscious is a poison bullet. Mabuti at naagapan agad dahil kong hindi, habang buhay ka nang paralisado," paliwanag ni ate Jaira.

I saw Lhaica's expression. She's shock. Hays, too innocent Lhaica.

"Lhaica, can I ask something?" seryosong sabi ni ate Jaira.

LAhat kami nag antay sa tanong ni ate Jaira. Tiningnan niya muna kami bago nagsalita.

"Are you having martial arts training? O did you learn how to  do martial arts?" sabi ni Ate Jaira.

Natigilan ako. Martial arts? Nagugulat naman akong tumingin kay Lhaica dahil sa tanong na iyon ni ate Jaira. Anong ibig sabihin nang tanong niyang iyon?

"H-Huh? N-No, why?" nagugulat din sabi ni Lhaica. Ngunit  bakiy parang hindi ako kontento sa sagot ni Lhaica.

"Ahh okay, mamaya pwedi ka nang makalabas. Always take care yourself," tanging sabi ni ate Jaira.

Lumabas na siya. Napansin kong nakatitig pa si ate Charisse kay Lhaica, bago sumunod kay ate Jaira na lumabas. Bakit parang may ibig sabihin ang tanong ni ate Jaira at titig ni ate Charisse kay Lhaica. I can feel it, suspicious. Ate Jaira is one of  Ladybloods, while ate Charisse is the leader of phantom gang. Kaya malakas ang pandama nila, dahil na rin sa mga pinagdaanan nila noon.

Martial arts. 'Yan ang pinakamahalagang bagay bilang isang gangster o mafia. Dahil iyan ang pinakaunang sasanayin ng isang tao, kapag gusto nitong sumabak sa isang laban. Bago magsanay na gumamit ng sandata at pwedi ring pang self-defence lang.

But still, I'm curious.

Kasama na rin sa martial arts ang mabilis na paggalaw, mabilis makaramdam at ang bilis ng mata.

Naramdaman ba ni Lhaica na may papalapit na bala sa aming dalawa?

Naramdaman din ba niya kung saan naroon iyong nagpaputok kaya mabilis niya itong nakita?

"Rhaine? What's wrong? Nahuli na  ba iyong bumaril sa atin? "

Natauhan lang ako nang tawagin ako ni Lhaica. Napansin kong nakatingin na pala sila sa akin.

"Hndi," sabi ko at naglakad  palapit sa kanya saka sinuri siyang mabuti.

Wala naman akong kakaibang nararamdaman sa kanya. Siya pa rin iyong inosenteng Lhaica na kilala ko.

Nagkataon lang siguro.

"Then, ayos ka lang ba?" tanong niya, tumango lang ako.

"Ano kayang dahilan at kayo ang pinuntirya kanina," seryosong sabi ni Ethan.

Natahimik kaming apat at napaisip.

pero nabigla kami sa sunod na sinabi ni Lhaica.

"I think I'm the target," sabi niya.

Sabay kaming napalingon sa kanya. Nakayuko siya habang nanginginig ang kamay niya. Hinawakan  ko iyon.

"Lhaica, what are you saying?" nag aalala kong sabi.

"Paano ka naman magiging target?" tanong naman ni Jayree.

"Oonga naman," sabi rin ni Ethan.

Nginitian niya kami. Isang malungkot na ngumiti.

"I'm the weakling here in the academy, they can use me because I'm ate Jasmine sister and also I'm your friend. So that, they can use me as a bait. That's why I train martial arts for a  self-defense," sabi ni Lhaica.

Nabitiwan ko ang kamay niya. Pareho kaming nabigla sa sinabi niya. Ibig sabihin tama ang hinala ko? Ngunit bakit siya nagsinungaling kina ate kanina?

"Pero hindi pa rin sapat ang kakayahan ko, mahina pa rin ako. Kaya nga nandito ako, pinauwi ako nina mom at ate Jas dahil nanganganib din ang buhay ko doon sa korea. Ngunit sa palagay ko, mukhang nasundan din ako dito," sabi ni Lhaica.

I saw her tears fall down. Lumapit ako sa kanya at niyakap siya.

"Don't worry Lhaica, we are here to protect you. No one would dare to hurt you," mariin kong sabi.

Tumango siya at humigpit ang yakap sa akin.

Kung sino man iyon Lhaica, I swear mapapatay ko sila.

  Inis kong binalingan ang phone ko. Kanina pa kasi ito tumutunog at iisa lang ang tumatawag. Si Sarry. It's been a week, since that they happen. Ngunit  masakit pa rin dahil nagawa niya akong lukuhin. I love him so much, that's why I dont want to talk to him. Baka magkamali ako  at masaktan ko siya.

Tumayo ako at hinayaan ko lang siyang tumatawag. Lumabas  ako sa Veranda ng kwarto ko habang dala ang wine. I drink it.

Pumasok muli sa isip ko ang nangyari sa kanya at ang Yakuza clan. Hmm..

Kung may koneksyon ang Yakuza clan sa nangyari kay Lhaica. Isa ba itong babala para sa amin? Gagamit nga ba sila ng pa-in para pabagsakin kami. Si Lhaica nga ba ang magiging pa-in?

O,

May isang tao lang na tinatakot si Lhaica at martial arts nga lang ba ang alam ni Lhaica?

Maraming tanong sa isip ko, pero kahit alin sa mga iyon ay hindi ko magawang sagutin.

"Boo!"

"Holy s**t!" gulat kong sigaw.

Nabitawan ko ang wine glass at inis na tumingin sa taong bigla-biglang sumusulpot.

"Haha! ang lalim nang iniisip mo eh, kaya sinisid ko na!" tumatawa niyang sabi

"Bwisit ka talaga kahit kailan, ano na naman bang ginagawa mo dito huh?" naiinis ko pa ring sabi kay Ethan.

Anak ba siya ng kabute at bigla na lang sumusulpot? Sumandal siya sa pader at nag yosi.

"I just came to check you. But, I heard your phone ringing, that's why I answered the call. I told him that your with me," sabi niya.

Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.

"W-What?" hindi makapaniwalang sabi ko. How dare him!

"You heard it clearly," sabi niya at ngumisi sa akin.

"You jerk! Napaka-pakialamiro mo talaga! Baka kung anong isipin niya. Alam mo namang ayaw no'n saiyo!" inis kong sabi at hinampas siya.

Umiwas siya nang umiwas sa bawat hampas ko sa kanya. Hanggang mahawakan niya ang dalawang kamay ko. Inikot niya ako at ako na ang nakasandal sa pader. Iniangat niya ang kamay ko, gamit ang kamay niya sa itaas ng ulo ko.

"You care alot of him? Did he care for you too? Sa pagkakaalam ko ay sinaktan ka niya, kaya ka nagpakalasing," sabi niya sa akin.

Parang nalunok ko pati dila ko, dahil ang lapit ng mukha niya sa akin. Hindi ako nakasagot sa sinabi niya.

Yeah, that's the reason why I get drunk, because he cheated on me. Hindi ko napansing nakatitig na pala si Ethan sa akin ganoon din ako. I gulped. Dahan-dahan niyang binaba ang kamay ko at sa isang iglap lang. Agad niyang nahawakan ang batok ko palapit sa kanya at...

Hinalikan ako.

I was shocked. I feel something running in my nerves. Malakas ang kabog ng dibdib ko, na tila nagbalik ang dati kong nararamdaman.

Nagbalik ang pahanon kung kailan ko minahal ang isang Ethaniel Carzon. Matagal na naghinang ang aming mga labi. Magaan sa kalooban ko ang halik niya, tila ba walang pagsisisi akong tumutugon sa kanyang halik. Hindi ko namalayan na nakahawak na rin pala ako sa batok niya. Ang kabog sa dibdib na nararamdaman ko ay mas lalo pang tumindi at hindi ko na alam kung kaya ko pa bang pigilan.