กริ๊ง... กริ๊ง... กริ๊ง... มือถือของปองรักดังขึ้น เธอรีบยกมือถือขึ้นมาดู แล้วรีบกดรับ
“จ้าแม่” เธอตอบออกไปด้วยน้ำเสียงดีใจ ลืมไปว่าอยู่กับเขา
“กลับมาบ้านไหม” แม่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เพราะไม่ได้เจอลูกสาวมาหลายสัปดาห์แล้ว
“กำลังเดินทางเลยจ้าแม่” เธอรีบบอกแม่ เพราะกลัวนางจะเป็นห่วง
“งั้นดีเลย จิราเขามาเยี่ยม และเป็นธุระซื้อเตียงของพ่อมาให้ แม่จะให้จิราอยู่รอลูกนะ แม่จะได้ทำอาหารของโปรดจิลเอาไว้ด้วย” น้ำเสียงแม่แสดงออกมาว่าดีใจมาก
“จ้ะแม่ บอกจิราด้วยนะคะว่าเดี๋ยวเจอกัน” เธอรีบวางหู ก่อนจะเหลือบสายตาขึ้นมองหน้าเขา
“แม่โทรมาน่ะค่ะ” หญิงสาวรีบบอกเหมือนกลัวว่าเขาจะโกรธ
“แล้วใครชื่อจิรา” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความระแวง เขาไม่รู้ว่าคนที่ชื่อ จิรา จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย
ปองรักหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ เธอยกมือขึ้นปิดปาก ฟาเบียนหันมามองเธอทำตาขุ่น
“เพื่อนสนิทของจิลเองค่ะ เธอเป็นผู้หญิงค่ะ พอดีจิลให้
