TAKE IT BACK รักทวงคืน

TAKE IT BACK03:เล่นด้วย

TAKE IT BACK 03

******************************

[BAY : SAID]

ผมกลับเข้ามาที่ห้องของตัวเองหลังจากที่ไปส่งกานต์เสร็จแล้ว ที่จริงกานต์ก็ขอให้ผมค้างกับเธอด้วยแต่ผมก็ปฏิเสธแล้วโกหกเธอไปว่าวันนี้งานเยอะอยากเคลียร์งานก่อน

แต่ความจริงแล้วผมตั้งใจจะไปหาข้าวเพื่อนสนิทของกานต์นั่นแหละ รู้นะว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันผิดเพราะตัวเองมีแฟนอยู่แล้วแต่ดันไปมีอะไรกับเพื่อนของแฟน

ทีแรกผมก็คิดว่าข้าวจะแซวผมเล่นๆ ไงไม่คิดว่าเธอจะจริงจังกับผมขึ้นมาแบบนี้ พอเธอรุกหนักด้วยคำพูดมันก็เริ่มทำให้ผมหวั่นไหวขึ้นมา

จากที่ไม่คิดอะไรจนตอนนี้แม่งเอากันแล้ว โดนอ่อยด้วยคำพูดทุกวันใครมันจะไม่หวั่นไหววะ

รู้แหละว่าตัวเองไม่ควรหวั่นไหวแบบนี้เพราะมีแฟนแล้วแต่มันก็ทำไม่ได้ไง อีกอย่างการที่ผมอยู่กับกานต์ทุกวันมันก็ทำให้ผมเบื่อเหมือนกันนะ

เพราะอะไรรู้ป่ะ เธอเป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจตัวเอง อยากได้อะไรก็ต้องได้ ตอนแรกผมก็มองว่าน่ารักน่าเอ็นดูอยู่หรอก

แต่พอมาเจอข้าวนั่นแหละที่ทำให้ผมเริ่มเปลี่ยนไปและผมก็รู้ตัวด้วย ข้าวเป็นเหมือนเซฟโซนที่ผมอยู่ด้วยแล้วสบายใจ

ต่อให้จะรู้ว่ามันผิดแต่เราก็ยังอยากอยู่ด้วยกันอยู่ดี ข้าวไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมเลย

แต่ก็มีบ้างที่เธองอแงเพราะหวงผม แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วไงที่เธอจะหวงผมแบบนี้

ข้าว : คืนนี้ไม่อยู่กับกานต์เหรอคะ

ข้าว : เดี๋ยวน้อยใจขึ้นมาระวังกานต์ไม่รักพี่เบย์นะ

ผมอ่านข้อความไลน์ที่ข้าวส่งมาหาผมแล้วหัวเราะออกมา ทำไมผมจะไม่รู้ว่าเธอพูดประชดผมเพราะหวงผมอยู่

แม่งโคตรเอ็นดูเลยว่ะ

ถ้าผมอยากอยู่กับกานต์ผมจะไปหาเธอหรือเปล่าล่ะ อย่างที่ผมบอกนั่นแหละว่าผมไม่เหมือนเดิมแล้วและตอนนี้ผมก็อยากอยู่กับข้าวมากที่สุดด้วย

ต่อไปผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าผมจะเบื่อข้าวหรือเปล่า แต่ที่รู้ตอนนี้คือผมอยากอยู่กับเธอมาก ส่วนกานต์ผมรู้สึกเฉยๆ แล้วล่ะ อาจจะเป็นเพราะว่าเราคบกันมานานแล้วก็ได้

ยอมรับนะว่าผมแม่งเหี้ยที่รู้สึกแบบนี้กับแฟนตัวเองแล้วไหนจะเอาเพื่อนแฟนอีก

แม่งโคตรเหี้ย

แต่ผมก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ไงและเรื่องของผมกับข้าวก็มาไกลแล้วด้วยถอนตัวตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว

ที่จริงผมก็คิดจะบอกเลิกกานต์แล้วคบกับข้าวนะ แต่มาคิดดูอีกทีถ้าทำแบบนั้นคนอื่นก็จะมองผมกับข้าวไม่ดีแน่

ดีไม่ดีอาจจะบอกว่าข้าวแย่งแฟนเพื่อนก็ได้ ผมจะไม่แคร์ก็ได้แหละแต่ก็ไม่อยากให้ใครมองผมไม่ดีเหมือนกันไง

“ชอบพี่จริงๆ เหรอ?”

“ใช่ค่ะ ข้าวชอบพี่เบย์และอยากได้พี่เบย์ด้วย ข้าวรู้ว่ามันผิดแต่ข้าวก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้เหมือนกัน”

คนตัวเล็กก้มหน้ามองมือตัวเองเหมือนรู้สึกผิดที่คิดกับแฟนเพื่อนแบบนี้ ผมเอื้อมมือไปจับปลายคางให้เธอเงยหน้ามาสบตากับผมก่อนที่จะยิ้มให้เธอ

รู้ป่ะตอนแรกผมคิดว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับผมหรอก เธอก็แค่แซวผมเล่นๆ แต่ตอนนี้ผมเริ่มมั่นใจแล้วว่าข้าวชอบผมจริงๆ ก็เล่นมาสารภาพรักแบบนี้ถ้าไม่รู้ก็ควายแล้วมั้ยล่ะกู

“ข้าวรู้ค่ะว่าพี่เบย์ไม่ได้คิดอะไรกับข้าวหรอก แต่ข้าวขอแค่ชอบพี่ฝ่ายเดียวก็ได้ค่ะ รักพี่เบย์ในที่ของเข้าก็พอ”

“ถ้าพี่เล่นด้วย เตรียมรับมือกับคำว่าแย่งแฟนเพื่อนได้เลย”

“ข้าวกล้ามาสารภาพรักพี่เบย์แบบนี้แล้วคิดว่าข้าวสนใจคำนี้ด้วยเหรอคะ?”

ข้าวเคยบอกผมว่าเธอไม่สนใจว่าใครจะบอกเธอแบบไหนเพราะเธอรักผมและอยากอยู่กับผม

ไม่ว่าใครจะด่าเธอยังไงเธอก็รับได้เพราะก่อนที่เธอจะมาสารภาพรักผมเธอเตรียมใจมาแล้ว

และตอนนี้ผมกับข้าวเราก็แอบคบกันโดยที่ไม่ให้คนอื่นรู้ เธอเองก็ไม่ได้เรียกร้องสิทธิ์อะไรด้วย

แต่ก็มีบ้างแหละที่เธอชอบพูดเหมือนน้อยใจว่าตัวเองเป็นได้แค่ตัวสำรองไม่ได้เป็นตัวจริงของผม ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้เธอได้เป็นตัวจริงนะ

แต่ผมคิดว่าถ้าบอกเลิกกานต์แล้วมาคบกับข้าวมันเป็นอะไรที่เป็นผลเสียมากกว่าผลดีไง ข้าวเองก็บอกว่าเราอยู่แบบนี้ได้แต่อาจจะมีบ้างที่งอแงและขอให้ผมไม่เบื่อเธอก็พอแล้ว

นั่นแหละที่ทำให้ผมยังคบกับกานต์อยู่ ผมเปลี่ยนเสื้อแล้วขับรถออกมาหาข้าวที่คอนโดของเธอ

แต่พอมาถึงก็เห็นมะนาวเพื่อนในกลุ่มของข้าวกับกานต์เดินออกมาพอดี

ผมเลยเลือกที่จะอยู่ในรถก่อนเพราะถ้าเธอเห็นว่าผมมาหาข้าวที่นี่คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ พอเห็นว่าเธอขึ้นรถไปแล้วผมถึงได้ลงจากรถเพื่อไปหาข้าว

“เพื่อนมาทำไมไม่ไลน์บอกพี่ก่อน เผื่อยังไงเจอกัน?”

พอเข้ามาในห้องผมก็เดินเข้าไปถามคนตัวเล็กที่นั่งเล่นมือถือของตัวเองอยู่ เธอละสายตาจากมือถือมามองหน้าผมแล้วบอกว่าเธอไม่รู้ว่ามะนาวจะมา

เพราะเพื่อนของเธอมาโดยที่ไม่ได้บอกก่อน ผมพ่นลมหายใจออกมาแล้วเดินไปนั่งลงข้างข้าว

ไม่ได้อยากหาเรื่องทะเลาะหรอกนะแต่ผมกลัวว่าเรื่องของเรามันจะไปถึงหูของกานต์ไง

เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเดี๋ยวก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาอีก กานตฺ์เป็นคนที่ไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรลับหลังเธอแบบนี้แน่ และถ้าเธอรู้ผมกับข้าวคงโดนประจานไม่เหลือชิ้นดีเลยแหละ

“ทำไมคะกลัวว่ามะนาวมันจะเอาเรื่องของเราสองคนไปบอกกานต์เหรอ?”

“อืม ถ้ากานต์รู้เข้าข้าวกับเพื่อนคงได้แตกกัน”

“ข้าวบอกแล้วไงคะว่าข้าวไม่สนใจอยู่แล้ว คนที่ข้าวสนใจก็คือพี่เบย์ไม่ใช่คนอื่น”

ข้าวกอดอกมองหน้าผมเหมือนเธอไม่สนใจว่าใครจะมองเธอแบบไหนเพราะเธอได้เตรียมใจเอาไว้แล้ว

ผมรู้ว่าเธอไม่สนใจหรอก เพราะถ้าเธอสนใจเรื่องพวกนี้ก็คงไม่กล้าบอกรักผมทั้งที่รู้ว่าผมเป็นผัวเพื่อนของเธอ

จะมีเพื่อนคนไหนกล้าหักหลังเพื่อนตัวเองบ้างล่ะ นี่ผมยังงงเลยนะผู้หญิงที่น่ารักอย่างเธอทำไมถึงกล้าทำแบบนี้ หรือว่ากานต์เคยไปทำอะไรให้เธอมาก่อนหน้านี้หรือเปล่า

“ถ้ากลัวขนาดนั้นจะไม่มาหาข้าวก็ได้นะคะ เพราะยังไงแล้วพี่เบย์ก็ได้ตัวข้าวแล้ว”

“มันไม่ใช่แบบนั้น พี่กลัวว่าเราจะเสียเพื่อนเท่านั้นนะข้าว เราก็รู้ว่าพี่คิดยังไงกับเรา”

ผมพยายามอธิบายเพื่อให้ข้าวไม่คิดว่าผมไม่ได้สนใจเธอเลย ความจริงแล้วผมเองก็สนใจในตัวเธอเหมือนกัน

สนใจมานานแล้วด้วย ตั้งแต่วันที่เธอบอกว่าผมแม่งเป็นผู้ชายอบอุ่นที่เธออยากอยู่ด้วย

คำพูดอ้อนๆ ของเธอนั่นแหละที่ทำให้ผมสนใจเธอมากขึ้นถึงได้นอกใจแฟนตัวเองแบบนี้ไง

“ข้าวเป็นคนบอกพี่เองนะว่าไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้”

“ค่ะข้าวบอก แต่ถ้าคนอื่นบังเอิญรู้พี่เบย์ก็จะโทษว่าเป็นความผิดของข้าวอย่างนั้นเหรอคะ?”

“โอเค พี่ขอโทษเอาเป็นว่าข้าวอยากทำอะไรแล้วแต่ข้าวเลยแล้วกันนะ”

ผมไม่อยากทะเลาะกับข้าวก็เลยเลือกที่จะยอมๆ ไป ที่จริงข้าวเองก็ไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลแบบนี้หรอกนะ

แต่ที่เธอเป็นแบบนี้อาจจะเป็นเพราะว่าเธอต้องการผมมากก็ได้ เวลาที่เธอเห็นผมอยู่กับกานต์ผมรู้นะว่าเธอไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ไง

ผมถึงได้มาอยู่กับเธอทุกคืนเพื่อไม่ให้เธอน้อยใจหรือตัดพ้อผม เพราะเธอมักจะบ่นอยู่ตลอดเวลาว่าเธอเป็นได้แค่ตัวสำรองเท่านั้น

“ไหนบอกว่าพี่น่ารักไงคะ เพราะงั้นจะมาน้อยใจพี่ไม่ได้นะ”

“ข้าวไม่ได้น้อยใจค่ะ แต่ข้าวไม่ชอบให้พี่เบย์มาหาเรื่องข้าวแบบนี้”

ข้าวมองหน้าผมเหมือนเธอไม่พอใจที่ผมพูดเหมือนหาเรื่องเธอ ผมไม่ได้หาเรื่องนะเว้ยที่ผมถามน่ะเพราะเธอเป็นคนบอกผมเองไงว่าไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเรา

ถ้าเกิดว่ามะนาวรู้เรื่องนี้แล้วเอาไปบอกกานต์จะทำยังไง ผมดึงตัวข้าวให้มานั่งบนตักผมแล้วเอาคางเกยไว้ที่ไหล่ของเธออย่างอ้อนๆ

เรื่องของเรามันไม่น่าจะมีอะไรให้ต้องห่วงหรอกถ้าเราอยู่ด้วยกันแบบนี้

“วันนี้จะนอนกับข้าวหรือจะไปนอนกับกานต์คะ?”

“พี่มาหาข้าวขนาดนี้แล้วคิดว่าพี่จะไปหากานต์อีกเหรอหืม?”

“ไม่รู้สิคะ ก็เห็นกลัวแฟนรู้”

“ไม่เอาค่ะ ไม่พูดถึงคนอื่นเวลาที่เราอยู่ด้วยกันนะ”

“ก็ได้ค่ะ”

“น่ารักมากค่ะ”

ผมยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มข้าวเพื่อไม่ให้เธอน้อยใจคิดว่าผมไม่สนใจเธอ ผมจะบอกอะไรให้นะว่าการที่ข้าวทำตัวแบบนี้ผมไม่เคยมองว่าเธอน่าเบื่อเลยเว้ย

ผมมองว่าน่ารักและน่าเอ็นดูมากกว่า ผมเอื้อมมือไปจับกระดุมเสื้อนักศึกษาของข้าวก่อนจะปลดกระดุมของเธอออก

ทำให้ข้าวหันหน้ามามองผมแล้วยิ้มให้เหมือนรู้ว่าเราสองคนกำลังจะทำอะไรกัน

“ใจร้อนไปไหนคะพี่เบย์ เพิ่งมาเองไม่ใช่เหรอ”

“อยากทำโทษคนขี้น้อยใจแล้วค่ะ”

ผมช้อนตัวข้าวขึ้นไว้ให้อยู่ในอ้อมแขนก่อนจะพาไปที่เตียง วันนี้ผมจะทำให้เธอครางจนต้องร้องขอให้ผมหยุดเลยล่ะ ผมวางเธอลงที่เตียงอย่างเบามือแล้วคร่อมตัวเธอเอาไว้

“ชอบแบบไหนดีคะ ซอยเร็วหรือเน้นกระแทกดี”

“พูดเหมือนถ้าข้าวเลือกแล้วพี่เบย์จะทำตามที่ข้าวต้องการ”

“ก็ใช่ งั้นพี่ขอเอาเลยแล้วกันนะคะ”

“ขอเน้นๆ เลยนะคะ”

“หึ ได้สิคะ”

[BAY : SAID END]