ตอนที่ 4
1065 Words
“เหนื่อยมากพี่แอน แล้วกี้อยากนอนแช่น้ำมากเลยตอนนี้” สีหน้าของภีรมาสเห็นชัดว่าเหนื่อย แต่เพราะต้องการให้ความเป็นอยู่ของชีวิตดียิ่งกว่านี้และชื่อเสียงดังกว่าที่เป็นอยู่ทำให้เธอต้องอดทน
“ทนหน่อยนะน้องกี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้พักหนึ่งวัน แต่วันมะรืนลุยอีกสองงานนะจ้ะ แล้วพอเสร็จจากสองงานนี้แล้วพี่จะให้น้องกี้หยุดพักหนึ่งอาทิตย์ ตกลงไหม” ผู้จัดการแอนเอ่ยบอก เพราะเห็นใจนางแบบสาว
“แล้วปลายเดือนหน้าล่ะพี่แอน กี้ยังจะได้พักอยู่อีกหรือเปล่า”
“ก็หยุดเหมือนแหละค่ะน้องกี้ แหมๆ กลัวไม่ได้แต่งงานหรือไงคะ”
“อย่าพูดถึงเรื่องแต่งงานเลยพี่แอน กี้ไม่อยากได้ยิน” แค่ได้ยินคำว่าแต่งงานนางแบบสาวก็เริ่มหงุดหงิด ทั้งที่ตอนที่คนรักขอแต่งงาน เธอดีใจจนเนื้อเต้น แต่พอถามเรื่องพ่อของเขาว่ายอมรับเธอหรือไม่ เขากลับอึกอัก
“มีอะไรเหรอคะ!”
“พูดตรงนี้ไม่ได้หรอกพี่แอน เดี๋ยวคนอื่นจะได้ยิน”
“พี่ล็อคห้องเรียบร้อยแล้วจ้ะ แล้วใครๆ ก็รู้ว่าถ้าน้องกี้อยู่ในห้อง จะไม่มีใครเข้ามาแน่นอน ถ้าหากน้องกี้ไม่อนุญาต เพราะงั้นน้องกี้บอกพี่มาเลย พี่อยากรู้”
“ก็เรื่องพ่อของคุณพารันน่ะสิ ไม่รู้ตกลงจะให้แต่งหรือเปล่า พอกี้ถามคุณพารัน เขาก็เอาแต่อึกอัก แล้วก็เปลี่ยนเรื่อง” ภีรมาสบอกอย่างเซ็งๆ
“สงสัยไม่อยากให้ลูกชายแต่งงาน แต่เดี๋ยวพี่ขอเช็คข่าวดูก่อนว่ามีข่าวเรื่องพ่อคุณพารันออกมาหรือเปล่า” พูดจบผู้จัดการแอนก็เปิดกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมา ไล่หาข่าวซุบซิบ ซึ่งก็มีจริงๆ เป็นกรอบข่าวเล็กๆ ระบุว่า ‘เห็นทีงานแต่งของนางแบบคนดังมีอันต้องสะดุด เพราะว่าที่พ่อสามี ออกมาพูดอีกครั้งว่ายังไม่อยากให้ลูกชายแต่งงาน’
“ตายแล้ว!!”
“มีอะไรพี่แอน”
“ข่าวพ่อคุณพารัน” พูดจบก็รีบส่งมือถือให้นางแบบสาว
“ข่าวสำนักนี่อีกแล้ว บ้าจริง!” ภีรมาสแทบอยากปาโทรศัพท์ทิ้ง เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ลงข่าว แต่มันบ่อยจนชาวบ้านชาวช่องเข้าใจกันไปแล้วว่าพ่อสามีไม่ปลื้มว่าที่ลูกสะใภ้อย่างเธอ แล้วที่ร้ายไปกว่านั้น สำนักข่าวแห่งนี้ยังปูดข่าวพ่อของคุณพารันเตรียมเจ้าสาวไว้ให้ลูกชาย ซึ่งไม่ใช่เธอ!
“เอาไงดีน้องกี้ แต่พี่ไม่อยากให้ฟ้องนะ”
“แล้วพี่แอนจะให้กี้ทำยังไง ถ้าไม่ให้ฟ้อง”
“ถามคุณพารันให้รู้เรื่อง แล้วก็ยื่นคำขาดไปเลยว่าต้องแต่งปลายเดือนหน้า!” ผู้จัดการแอนเสนอ
“กี้ต้องถามอยู่แล้วพี่แอน”
“ดีมากค่ะ แต่ตอนนี้พี่ว่าน้องกี้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะ แล้วกลับไปพักก่อน ว่าแต่วันนี้น้องกี้ไม่ลืมใช่ไหมว่าเป็นวันอะไร”
“ไม่ลืม”
“ถ้างั้นพี่จะไปรับน้องกี้ที่คอนโดตอนสามทุ่มนะจ้ะ”
“ค่ะ” ภีรมาสตอบรับแล้วก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เรียบร้อยแล้วก็แยกกับผู้จัดการกลับคอนโด นอนพักเอาแรงแล้วค่อยออกไปงานวันเกิดของพี่แอนที่ผับ
ที่ผับแห่งหนึ่ง
กลุ่มของภีรมาสและเพื่อนนางแบบ รวมถึงผู้จัดการแอนและเพื่อนสนิทกำลังเม้าท์กันสนุกสนานนับตั้งแต่มาเจอหน้ากัน ก่อนที่สองสาวนางแบบจะออกไปเต้น ตามติดมาด้วยเพื่อนสนิทของแอน ที่โต๊ะจึงเหลือเพียงภีรมาสและผู้จัดการ
“น้องกี้ ไม่ออกไปเต้นกับเพื่อนๆ เหรอ” ถามไปก็โยกตัวตามจังหวะเสียงเพลงไปด้วย
“กี้ขอนั่งฟังเพลงดีกว่า พี่แอนออกไปสนุกเถอะ”
“งั้นพี่ไปนะ แล้วจะรีบกลับมานั่งเป็นเพื่อน” ผู้จัดการร่างชายใจหญิงพูดจบก็เดินออกไปเต้นกับกลุ่มเพื่อน ด้านภีรมาสก็นั่งฟังเพลงไปเรื่อยๆ พร้อมทั้งจิบเครื่องดื่ม ไม่ได้รู้สึกอยากสนุกเลย
“เครื่องดื่มครับ” เสียงของพนักงานในผับเอ่ยบอกแล้วก็วางแก้วเครื่องดื่มให้
“ไม่ได้สั่ง” ภีรมาสเอ่ยบอกด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“มีคนฝากมาให้ครับ” พนักงานหนุ่มบอกแล้วเดินออกไป ในขณะที่ภีรมาสก็มองเครื่องดื่มนั้นก่อนจะหยิบกระดาษที่วางอยู่ใต้แก้วขึ้นมาอ่าน
ผมอยากรู้จักคุณ
อเล็กซ์
ภีรมาสนิ่วหน้าเพราะไม่ชอบที่มีคนทำแบบนี้ ก่อนที่เธอจะลองมองรอบๆ ตัว สายตาก็ไปปะทะเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่ง มองมาที่เธอและยกแก้วในมือ นางแบบสาวขยับปากยิ้มนิดๆ แล้วหันไปมองเพื่อนๆ ของตนต่อ ทำเอาหนุ่มต่างชาติที่หมายมั่นอยากสานสัมพันธ์รู้สึกหงุดหงิดไม่เบาที่นางแบบสาวมีปฏิกิริยาแบบนี้
ครู่ต่อมาเขาก็ลุกเดินมาหาหญิงสาวเพื่อสานสัมพันธ์ แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายมีคู่รักและกำลังจะแต่งงานเร็วๆ นี้ตามที่ลูกน้องไปสืบมา ทว่าเขาไม่สนเรื่องนั้น
“ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ”
นางแบบสาวตกใจเล็กน้อย ก่อนจะมองสำรวจหนุ่มต่างชาติหน้าตาหล่อเหลาครู่หนึ่ง ก่อนตัดสินใจเชิญอีกฝ่าย
“เชิญค่ะ”
“ขอบคุณครับ ผมอเล็กซ์” หนุ่มต่างชาติแนะนำตัวพร้อมนั่งลงข้างๆ นางแบบสาว
“กี้ค่ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณกี้”
“เช่นกันค่ะ ว่าแต่คุณมาคนเดียวเหรอคะ”
“ครับ แล้วคุณล่ะครับ ทำไมไม่ออกไปเต้นกับเพื่อนๆ”
“วันนี้ฉันไม่อยากเต้น ก็เลยมานั่งดื่มแทน แล้วคุณล่ะ ทำไมไม่ออกไปเต้น”
“ผมอยากมานั่งดื่มมากกว่าครับ” แต่อันที่จริงเขามาเพราะมีจุดประสงค์ต้องการพบนางแบบสาวเพราะลูกน้องที่ตามสืบแจ้งมาว่านางแบบสาวจะมาที่ผับคืนนี้ เขาจึงรีบมาที่นี่และก็ได้เจอเธอจริงๆ
“เหมือนกันเลยนะคะ”
“เราคงใจตรงกัน” พูดจบชายหนุ่มก็ยื่นแก้วขอชนภีรมาสยิ้มเล็กน้อยแล้วหยิบแก้วมาชน ภาพเหล่านั้นอยู่ในสายตาของผู้จัดการแอนตลอด แต่อยู่ไกลไปเลยเห็นหน้าไม่ชัด บวกกับแสงไฟสลัวๆ ตลอดเวลาแบบนี้ยิ่งทำให้มองไม่ออกว่าเป็นใคร
- Writer
