อาสาสมัคร

867 Words
@สตูดิโอ กลุ่มของขุนพล ที่มี แก๊ปเปอร์ แม็กส์ ออกัส ต่างช่วยอาจารย์ทำตัวอย่าง งานโมบายบ้านริมสวน เพื่อที่จะใช้เป็นตัวอย่างให้รุ่นน้องที่ต้องเรียนหลักสูตรนี้ ถ้าถามว่าเขาเป็นคนขยันหรอ หรือว่าชอบช่วยงาน ตอบเลยว่าไม่ ที่ต้องมาช่วยเพราะเพื่อนปากหมาเสนอไป และก็ต้องจำใจทำ ในเมื่ออาสามาแล้วก็ต้องทำให้เต็มที่ "เมื่อคืนมึงไม่ได้กลับห้องใช่ไหม" ออกัสกระซิบถามเพื่อนเบาๆ เมื่อเห็นว่าขุนพลนั้น ยังคงใส่ชุดเดิมมาเรียน เมื่อเพื่อนถามแบบนั้น สายตาคมที่ก้มลงดูงานต่อหน้าถึงกลับช้อนตาขึ้นมองเพื่อนก่อนจะพูดออกไปแบบเต็มเสียง "เสือก" "มึงจะถามมันทำไม มึงไม่เห็นหรอมันใส่ชุดเดิม" คราวนี้แม็กส์พูดขึ้นบ้าง”นั้นไงกูถึงถาม” สองหนุ่มคุยกันส่วน ขุนพล ก็เหลือบมองเพื่อนก่อนจะก้มลงตามเดิม ใบหน้าหล่อไม่พูดอะไร ถึงแม้ว่าเขาจะไม่อยากมาช่วยงานสักเท่าไหร่ แต่ทว่า ความรับผิดชอบของเขาก็มีพอสมควร เขาก้มลงติดกาวที่ต้องแปะโครงสร้าง งานที่เขาก็เคยทำมาแล้วตอนปีหนึ่งมันจึงไม่ใช่เรื่องอยากสำหรับเขานัก "ว่าไงนักศึกษา ใกล้จะเสร็จหรือยัง" เสียงอาจารย์ที่เดินเขามาเอ่ยถาม ขึ้น ก่อนจะมองมาที่ชิ้นงาน "ไวดีนิ เยี่ยมเยี่ยม พวกนายนี่เก่งจริงๆ" อาจารย์เอ่ยชมมายังแก๊งสี่จตุรเทพ แต่หารู้ไม่ส่วนมากคนที่ทำคือ ขุนพล ส่วนพวกที่เหลือหยิบจับแล้วก็วาง ส่วนไอ้คนที่เสนอมาเป็นอาสายิ่งแล้วใหญ่ นั่งเล่นมือถือไปมา พลางทักหยอดสาวๆในเฟสเท่ารนั้น "แล้วน้องๆจะมาตอนไหนครับอาจารย์" แก๊ปเปอร์ถามขึ้น ที่ถามไม่ใช่ว่าอยากจะช่วยหรือแนะนำอะไร เขาอยากเห็นรุ่นน้องปีหนึ่งซะมากกว่า "พรุ่งนี้จะให้เข้ามาดู" อาจารย์ตอบขึ้นแล้วเดินมาชมตัวอย่างที่ขุนพลกำลังทำ "ที่มึงถามเพราะมึงอยากจะแนะนำรุ่นน้องหรอไอ้แก๊ป" "เปล่ากูอยากรู้ว่าปีหนึ่งจะมีสาวสวยกี่คน" "โอ้ยย ไอ้สัส!" แก๊ปเปอร์ และออกัสคุยกัน จนทำให้คนที่นั่งทำงานจริงๆจังต้องโพล่งเสียงขึ้นมาด่า "คxยเอ่ยย ไม่ช่วยกูแล้วยังมานั่งคุยกันเรื่องสาวๆอีก พวกมึงแม่งตัวถ่วงความเจริญชิบหาย” ขุนพลหันมาทาง เพื่อนก่อนที่จะก้มหน้าลงตามเดิม @ห้าโมงเย็น เวลาล่วงเลยมาครึ่งวันเต็มๆที่เขาและเพื่อนๆ มานั้งที่สตูแห่งนี้ขุนพลที่ใช้ดินสอทัดหู นั่งส่องงานที่ตัวเองทำก่อนจะ ดันเก้าอี้อีกให้พ้นโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืน "เสร็จสักที" ประโยคแรกของชายหนุ่มที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น เขายืนบิดขี้เกียจสองสามครั้ง ก่อนจะเดินออกไป สูดอากาศข้างนอกแล้ว ลวงเอาบุรี่ขึ้นมาสูบเหมือนเช่นทุกครั้ง "อุ้ยนั้นพี่ขุนพลนี่โครตเท่เลย" สาวกลุ่มหนึ่งเดินผ่านบริเวณที่เขายืนอยู่ ขุนพลยืนพิงกำแพงตึก มืออีกข้างคีบบุรี ส่วนมืออีกข้างเขายกโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คโซเชียล เมื่อสาวๆ เดินผ่านเขาก็โปรยรอยยิ้มหวานให้ สาวๆกลุ่มนั้นที่เห็นรุ่นพี่เดือนคณะสุดหล่อยิ้มให้ก็เขินกันใหญ่ "เด็กพวกนี่น่าสงสารนะมึงว่าไหม" แก๊ปเปอร์ที่เดินกินขนมแล้วเห็นทุกอย่าง เขาเดินมาหยุดข้างๆเพื่อนแล้วพูดขึ้น "น่าสงสารอะไรวะ" ขุนพลทิ้งบุรี่แล้วย้นคิ้วถามเพื่อนกลับไป "ก็หลงซาตานอย่างมึงไง สงสัยอยากตกนรก" พูดจบเขาก็รีบวิ่งหนีไปทันที เพราะไม่อยากโดนตีนเพื่อน ขุนพลที่โดนว่าถึงกับพูดไม่ออกก่อนจะก่อนจะตะโกนด่าเพื่อน "สัส! เหี้ยเอ่ย" ขุนพล สบถด่าหยาบๆ ก่อนที่เขาจะกลับไปที่กลุ่มของตัวเอง โดยมีเพื่อนๆนั่งคุยกันอยู่ "วันนี้ดื่มป่ะ" แม็กส์เอ่ยชวนเพื่อนในกลุ่มทุกคนต่างมองหน้ากันก่อนขุนพลจะพูดขึ้น "กูขอตัวนะ ไม่ไหวเมื่อย เมื่อคืนกูไม่ได้นอน" คำพูดของเขามันทำให้แก๊ปเปอร์ ต้องเผือกขึ้นทันที เพราะความอยากรู้ "มึงจัดเต็มรุ่นพี่คนนั้นเลยหรอ เป็นไงแจ่มมะ" ท่าทางทะเล่นของเขามันทำเอาเพื่อนอย่างขุนพลต้องเหลือบหางตาแล้วยิ้มมุมปากออกมา "มึงอยากรู้" เขาถามแก็ปส่วนคนที่อยากรู้พยักหน้าหงกๆ ก่อนจะได้คำตอบ "มึงก็ไปขอ เย..เขาสิมึงจะได้รู้ ไอ้ค*ย! แต่ที่แน่ๆ กูกินอิ่มแล้ว" เขาพูดแล้ว ก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะหยิบกระเป๋าใบเล็กแล้วเดินจากไป ส่วนคนที่นั่งฟังคำตอบได้แต่มองตามแล้วกระพริบตาถี่ๆ "เผือกดีจริงเลยมึงนี่" ออกัสพูดขึ้น
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD