อาสาสมัคร
867 Words
@สตูดิโอ
กลุ่มของขุนพล ที่มี แก๊ปเปอร์ แม็กส์ ออกัส
ต่างช่วยอาจารย์ทำตัวอย่าง งานโมบายบ้านริมสวน เพื่อที่จะใช้เป็นตัวอย่างให้รุ่นน้องที่ต้องเรียนหลักสูตรนี้ ถ้าถามว่าเขาเป็นคนขยันหรอ หรือว่าชอบช่วยงาน ตอบเลยว่าไม่ ที่ต้องมาช่วยเพราะเพื่อนปากหมาเสนอไป และก็ต้องจำใจทำ ในเมื่ออาสามาแล้วก็ต้องทำให้เต็มที่
"เมื่อคืนมึงไม่ได้กลับห้องใช่ไหม" ออกัสกระซิบถามเพื่อนเบาๆ เมื่อเห็นว่าขุนพลนั้น ยังคงใส่ชุดเดิมมาเรียน เมื่อเพื่อนถามแบบนั้น สายตาคมที่ก้มลงดูงานต่อหน้าถึงกลับช้อนตาขึ้นมองเพื่อนก่อนจะพูดออกไปแบบเต็มเสียง
"เสือก"
"มึงจะถามมันทำไม มึงไม่เห็นหรอมันใส่ชุดเดิม" คราวนี้แม็กส์พูดขึ้นบ้าง”นั้นไงกูถึงถาม” สองหนุ่มคุยกันส่วน ขุนพล ก็เหลือบมองเพื่อนก่อนจะก้มลงตามเดิม ใบหน้าหล่อไม่พูดอะไร ถึงแม้ว่าเขาจะไม่อยากมาช่วยงานสักเท่าไหร่ แต่ทว่า ความรับผิดชอบของเขาก็มีพอสมควร เขาก้มลงติดกาวที่ต้องแปะโครงสร้าง งานที่เขาก็เคยทำมาแล้วตอนปีหนึ่งมันจึงไม่ใช่เรื่องอยากสำหรับเขานัก
"ว่าไงนักศึกษา ใกล้จะเสร็จหรือยัง"
เสียงอาจารย์ที่เดินเขามาเอ่ยถาม ขึ้น ก่อนจะมองมาที่ชิ้นงาน
"ไวดีนิ เยี่ยมเยี่ยม พวกนายนี่เก่งจริงๆ" อาจารย์เอ่ยชมมายังแก๊งสี่จตุรเทพ แต่หารู้ไม่ส่วนมากคนที่ทำคือ ขุนพล ส่วนพวกที่เหลือหยิบจับแล้วก็วาง ส่วนไอ้คนที่เสนอมาเป็นอาสายิ่งแล้วใหญ่ นั่งเล่นมือถือไปมา พลางทักหยอดสาวๆในเฟสเท่ารนั้น
"แล้วน้องๆจะมาตอนไหนครับอาจารย์"
แก๊ปเปอร์ถามขึ้น ที่ถามไม่ใช่ว่าอยากจะช่วยหรือแนะนำอะไร เขาอยากเห็นรุ่นน้องปีหนึ่งซะมากกว่า
"พรุ่งนี้จะให้เข้ามาดู"
อาจารย์ตอบขึ้นแล้วเดินมาชมตัวอย่างที่ขุนพลกำลังทำ
"ที่มึงถามเพราะมึงอยากจะแนะนำรุ่นน้องหรอไอ้แก๊ป"
"เปล่ากูอยากรู้ว่าปีหนึ่งจะมีสาวสวยกี่คน"
"โอ้ยย ไอ้สัส!"
แก๊ปเปอร์ และออกัสคุยกัน จนทำให้คนที่นั่งทำงานจริงๆจังต้องโพล่งเสียงขึ้นมาด่า
"คxยเอ่ยย ไม่ช่วยกูแล้วยังมานั่งคุยกันเรื่องสาวๆอีก พวกมึงแม่งตัวถ่วงความเจริญชิบหาย”
ขุนพลหันมาทาง เพื่อนก่อนที่จะก้มหน้าลงตามเดิม
@ห้าโมงเย็น
เวลาล่วงเลยมาครึ่งวันเต็มๆที่เขาและเพื่อนๆ มานั้งที่สตูแห่งนี้ขุนพลที่ใช้ดินสอทัดหู นั่งส่องงานที่ตัวเองทำก่อนจะ ดันเก้าอี้อีกให้พ้นโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืน
"เสร็จสักที" ประโยคแรกของชายหนุ่มที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น เขายืนบิดขี้เกียจสองสามครั้ง ก่อนจะเดินออกไป สูดอากาศข้างนอกแล้ว ลวงเอาบุรี่ขึ้นมาสูบเหมือนเช่นทุกครั้ง
"อุ้ยนั้นพี่ขุนพลนี่โครตเท่เลย"
สาวกลุ่มหนึ่งเดินผ่านบริเวณที่เขายืนอยู่ ขุนพลยืนพิงกำแพงตึก มืออีกข้างคีบบุรี ส่วนมืออีกข้างเขายกโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คโซเชียล เมื่อสาวๆ เดินผ่านเขาก็โปรยรอยยิ้มหวานให้ สาวๆกลุ่มนั้นที่เห็นรุ่นพี่เดือนคณะสุดหล่อยิ้มให้ก็เขินกันใหญ่
"เด็กพวกนี่น่าสงสารนะมึงว่าไหม" แก๊ปเปอร์ที่เดินกินขนมแล้วเห็นทุกอย่าง เขาเดินมาหยุดข้างๆเพื่อนแล้วพูดขึ้น
"น่าสงสารอะไรวะ" ขุนพลทิ้งบุรี่แล้วย้นคิ้วถามเพื่อนกลับไป
"ก็หลงซาตานอย่างมึงไง สงสัยอยากตกนรก" พูดจบเขาก็รีบวิ่งหนีไปทันที เพราะไม่อยากโดนตีนเพื่อน ขุนพลที่โดนว่าถึงกับพูดไม่ออกก่อนจะก่อนจะตะโกนด่าเพื่อน
"สัส! เหี้ยเอ่ย" ขุนพล สบถด่าหยาบๆ ก่อนที่เขาจะกลับไปที่กลุ่มของตัวเอง โดยมีเพื่อนๆนั่งคุยกันอยู่
"วันนี้ดื่มป่ะ" แม็กส์เอ่ยชวนเพื่อนในกลุ่มทุกคนต่างมองหน้ากันก่อนขุนพลจะพูดขึ้น
"กูขอตัวนะ ไม่ไหวเมื่อย เมื่อคืนกูไม่ได้นอน"
คำพูดของเขามันทำให้แก๊ปเปอร์ ต้องเผือกขึ้นทันที เพราะความอยากรู้
"มึงจัดเต็มรุ่นพี่คนนั้นเลยหรอ เป็นไงแจ่มมะ"
ท่าทางทะเล่นของเขามันทำเอาเพื่อนอย่างขุนพลต้องเหลือบหางตาแล้วยิ้มมุมปากออกมา
"มึงอยากรู้"
เขาถามแก็ปส่วนคนที่อยากรู้พยักหน้าหงกๆ ก่อนจะได้คำตอบ
"มึงก็ไปขอ เย..เขาสิมึงจะได้รู้ ไอ้ค*ย! แต่ที่แน่ๆ กูกินอิ่มแล้ว"
เขาพูดแล้ว ก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะหยิบกระเป๋าใบเล็กแล้วเดินจากไป ส่วนคนที่นั่งฟังคำตอบได้แต่มองตามแล้วกระพริบตาถี่ๆ
"เผือกดีจริงเลยมึงนี่" ออกัสพูดขึ้น
- Writer
