BADGUY รับน้อง 1

@มหาลัย ช่วงเช้าของรั้วมหาลัยที่มีนักศึกษา เดินควักไขว้กันไปมา รวมทั้งเขา ขุนพล ณรงค์เกียรติ์ ชายหนุ่มร่างสูง ความสูงของเขา187เซ็น เขาเดินมาหยุดที่โต๊ะไม้หินอ่อนแล้วล่วงบุหรี่ขึ้นมาสูบ ก่อนที่เพื่อนๆของเขาจะตามมา แก๊ปเปอร์ แม็กส์ ออกัส แก๊งเพื่อน 4 จตุรเทพแห่งคณะสถาปัตฯ แก๊งเดือนคณะของพวกเขาแน่นอนละว่า เดือนไปทางไหนสาวๆก็จับตามอง "เหี้ยขุน...มึงจะเดินมาก่อนก็ไม่บอกปล่อยให้กูยืนรอตั้งนาน" แก๊ปเปอร์ เพื่อนในแก๊งของเขาพูดขึ้น ในกลุ่มของ ขุนพล แก๊ปเปอร์นั้น พูดมากที่สุด และเป็นคนทะเล้นที่สุดก็ว่าได้ "แม่ง! ตั้งนาน ไอ้ห่าเลือกของนานชิบหาย ใครจะไปยืนรอวะ" เขาทิ้งบุรี่ลงพื้นแล้วใช้เท้าขยี้ ก่อนจะตอบเพื่อนไป ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะบิดร่างกายไปมา ท่าทางของเขาทำให้สาวๆที่แอบมองอยู่ถึงกับซุบซิบกันใหญ่   "โอ้ยยยตายๆ คนอะไรหล่อได้หล่อดี อยากจะควงสักวัน" "ดูหนังหน้าตัวเองก่อนเถอะ พวกเรามันไม่ผ่านสายตาพี่เขาหรอก กูเห็นควงแต่ละคนดาวทั้งนั้น" เสียงสาวๆที่นั่งรวมตัวกันอยู่ต่างคนต่างพูดถึงขุนพล ชายหนุ่มหันมามองทางกลุ่มที่นั่งอยู่ แล้วส่งยิ้มให้ ทำเอาพวกที่นั่งซุบซิบนั้น กรี๊ด เขินไปกันใหญ่   สักพักใหญ่ขุนพลและเพื่อนก็เดินออกจากบริเวณนั้น เขาเดินนำหน้าเพื่อนไปยังตึกคณะก่อนจะหยุดชะงักกับคนตรงหน้า "พี่ขุนพล" หญิงสาวรายหนึ่งเรียกชื่อเขา ทำให้เพื่อนๆที่เดินตามถึงกับหยุดเดินเช่นกัน ขุนพลยืนนิ่งสายตาจับจ้องไปทางสาวร่างเล็กที่เรียกเขา จนเพื่อนในแก๊งต้องเดินมากระซิบเบาๆ "ไอ้เหี้ยย ..เจ้ากรรมนายเวรมึงมาแต่เช้าเลยนะ" ออกัสเพื่อนอีกคนของเขาเดินมากระซิบจากด้านหลังก่อนที่กลุ่มเพื่อนๆจะขอตัวเดินไปก่อน ไม่อยากรับรู้เรื่องดราม่ากำลังจะเกิดขึ้น หญิงสาวคนนั้นเดินสาวเท้ามาหยุดตรงหน้าขุนพลก่อนจะพูดขึ้น "กอหญ้ามีเรื่องจะคุยกับพี่ เราหาที่เงียบๆคุยกันดีไหม"    ขุนพลไม่พูดอะไร เขาเดินนำหน้าหญิงสาวไปที่ลับตาคน ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะพูดขึ้น "พี่จะเลิกกับกอหญ้าจริงๆหรือค่ะ" ประโยคแรกที่หล่อนพูดขึ้น น้ำเสียงมันช่างอ้อนวอนเขา แต่ขุนพลไม่ได้สงสารหรือเห็นใจเธอแม้แต่น้อย เขาเงียบไปสักพักก่อนจะพูดบ้าง "ฟังนะ!! กอหญ้า เราไม่ได้คบกัน ก่อนที่เธอจะนอนกับพี่เธอก็รู้ดีว่ามันจะจบแบบไหนต่างคนต่างได้ในสิ่งที่ต้องการ แล้วจะมาร้องหาพระแสงอะไร!" ประโยคนี่ของเขามันทำให้สาวบัญชีปีสองอย่างเธอถึงกับอึ้งไป ใช่เธอรู้ดีเพราะเขาไม่เคยคบใครนานเกินสามเดือน และเธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เพียงแต่เธอแอบหวังว่าจะหยุดเขาได้ แต่มันก็ไม่ใช่ "กอหญ้ายังต้องการพี่อยู่นะ" หญิงสาวพูดทั้งน้ำตาก่อนจะโอบกอดร่างสูงไว้แน่น ใบหน้าหล่อยืนนิ่งก่อนจะแกะมือเธอออก แล้วพูดขึ้น "แต่พี่ไม่ต้องการเธอ จบคือจบ" น้ำเสียงที่ชัดเจนของเขา มันทำให้กอหญ้าเจ็บจี๊ดเหมือนโดนมีดกรีดกลางใจ เขาไม่แม้แต่จะสงสารหรือเห็นใจ กับเดินจากไป ปล่อยให้เธอยืนร้องไห้ ก่อนที่หญิงสาวจะตะโกนตามหลังเขา "ขอให้พี่อกหักบ้าง ขอให้เวรกรรมตามพี่ทัน" ขุนพลหยุดนิ่งชะงักไปชั่วครู่ แล้วพึมพำกับตัวเองเบาๆ "ไม่มีทาง" ขุนพลพูดพลางยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก คนอย่างเขาไม่มีทางอกหักแน เพราะเขาจะไม่รักใคร   @ห้องเรียน ขุนพลเดินมาถึงห้องก็เห็นว่าเพื่อนๆมากันหมดแล้วเขาเดินไปนั่งที่นั่งตัวเองก่อนแก๊ปเปอร์จะพูดขึ้น "เป็นไงมึง จบแบบไหนละ ร้องไห้เรียกความสงสารหรือถูกด่ามา" สิ่งที่แก๊ปเปอร์พูดมาเขาล้วนเจอมาทั้งนั้น ซึ้งมันก็เป็นปกติของผู้หญิงอยู่แล้ว "กูไม่เข้าใจผู้หญิงจะร้องทำเหี้ยไรวะ ตอนอยากให้กูเอาแม่งก็ยั่วกูดีจัง พอตอนนี้ทำมาเป็นร้องไห้..คxย" ใช่เขาไม่ใช่คนพูดเพราะอะไร เป็นปกติของเขาเวลาคุยกับเพื่อน ขุนพลจะพูดเพราะพริ้งก็แค่กับสาวๆเท่านั้น  ส่วนเพื่อนๆที่นั่งฟังก็พากันยิ้มแล้วส่ายหัวไปมา มันเป็นเรื่องปกติของ ขุนพล ที่เอาแล้วทิ้ง ไม่ใช่เรื่องตื่นเต้นอะไรมากนัก เมื่อคุยกันสักพักอาจารย์ก็เดินเข้ามา "เอาละนักศึกษา อาจารย์มีเรื่องจะขอความร่วมมือ ขออาสาสมัครสัก4-5คนพอดีจะให้ไปช่วยดูผลงานน้องๆปีหนึ่ง เป็นการออกแบบโมเดลชิ้นงาน มีใครอาสาไหม" รุ่นพี่ทั้งชายและหญิงต่างมองหน้ากันก่อนที่แม็กส์จะเสนอขึ้น "พวกผมอาสาครับ" "เชี้ยย!!! มึงจะหาเหาใส่หัวทำไม" น้ำเสียงที่ลอดไรฟันออกมาของแก๊ปเปอร์ประท้วงเพื่อนเบาๆ เพราะเขาไม่ชอบงานอาสาสักนิด "ไอ้เวร น้องปีหนึ่งมีแต่น่ารักๆ มึงไม่ชอบ.?." ข้อเสนอของแม็กส์มันทำให้แก๊ปเปอร์ต้องหยุดคิดสักพัก "เออวะ!" คำตอบสั้นๆของเขา "งั้นก็ตามนี้ละกัน พวกนายทั้งแก๊งไปพบอาจาย์ที่ห้องด้วย"  สิ้นประโยคอาจารย์ก็เดินออกจากห้อง ส่วน ออกัส และขุนพลก็ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองหน้าเพื่อนก่อนจะเมินหน้าหนี ​  @เย็นวันนั้น "อืมมม...อ่าาาา..ขุนเบาหน่อยได้ไหม" "ดันเข้ามาอีกสิ เสียวมากเลย" "ซี๊ดดดด Rrrr" เสียงครางของหญิงสาวที่นอนอยู่ใต้ร่างของขุนพล ร้องครางออกมาด้วยความเสียวเมื่อถูกกระแทกด้วยแก่นกายของชายหนุ่ม  "แรงๆสิ กระแทกอีก" ปักปักปัก!!!!!! "ดีจัง...พี่ฟินมาเลย"  เสียงของหญิงสาวรายนั้นพูดออกมาไม่หยุด ขุนพล ได้แต่กระแทกเข้ายังร่างสาวรุ่นพี่ไม่ยั้ง เม็ดเหงื่อบนร่างกายประกอบกับร่างที่แน่นด้วยมัดกล้ามซิกแพ็กมันทำให้ชายหนุ่มดูเร่าร้อนเซ็กซี่ ผมที่ยาวพอประบ่าของเขาถูกมัดรวบเป็นมวยจุกไว้ด้านหลัง  ตับ!ตับ!ตับ อ๊ะอ๊ะอ่าาา เสียงครางออกมาอย่างต่อเนื่องของรุ่นพี่มันทำให้ชายหนุ่มหยุดความรุ่นแรงไม่ได้ เขายิ่งตอกอัดสะโพกเข้าไปเต็มแรง ก่อนจะปล่อยน้ำสีขุ่นออกมา แล้วถอดแก่นกายที่อยู่ในช่อกุหลาบออกมา เขาเดินไปที่หน้าห้องน้ำก่อนจะดึงคอนดอมที่สวมใส่ออกแล้วโยนทิ้งไป หญิงสาวที่พึ่งถูกชายหนุ่มขย้ำร่างก็นอนหอบอยู่บนเตียง ขุนพลเปิดประตูตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่มาพันท่อนร่างไว้ แล้วเดินออกไปที่นอกระเบียง ก่อนที่จะหยิบบุรี่ขึ้นมาสูบ เขายืนดูดบรี่อยู่นอกระเบียงสักพักปล่อยควันสีหม่นให้ลอยไปตามอากาศ สาวรุ่นพี่ก็เดินมาโอบกอดจากทางด้านหลัง "เหนื่อยไหม" หญิงสาวกอดชายหนุ่มไว้แน่นใบหน้าหวานแนบชิดกับแผ่นหลังเขา ขุนพล ทิ้งบุรี่ลงที่กระถางต้นไม้นอกระเบียงก่อนจะหันหน้ามาหารุ่นพี่สาวสวย "แล้วพี่ละเหนื่อยไหม" คำถามนี้และแววตาของเขามันทำให้สาวรุ่นพี่ถึงกับหน้าแดง    "ถ้าพี่บอกว่าไม่เหนื่อยละ" สายตาที่ยัวยวนของหลอนมันทำให้ขุนพลตื่นตัวอีกครั้ง เขาก้มลงจูบหญิงสาวตรงหน้าอย่างดูดดื่ม ก่อนจะอุ้มเธอไปที่เตียง แล้วบรรเลงเพลงรักอย่างเร่าร้อน อีกครั้ง @รุ่งเช้า "จะกลับแล้วหรอ" รุ่นพี่สาวสวยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าขุนพล แต่งตัวพร้อมที่จะออกจากห้อง  "ครับ" คำตอบสั้นๆ ของเขาที่มันไม่มีความหมายอะไรมากนัก    กิ่งแก้วที่นอนอยู่บนเตียง ใช้ผ้าห่มผืนใหญ่ปกคลุมน่าอกไว้ เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ เพราะเธอกับขุนพลไม่ใช่แฟนกัน แล้วหลอนเองที่ชวนเขามาที่ห้อง      "อืมม..เรา..เจอกันอีกได้ไหม" กิ่งแก้วถามขึ้นที่เห็นว่าขุนพลกำลังจะออกจากห้อง  ขุนพลหันหน้ามามองเขาไม่ได้ยิ้มหรือแสดงอาการใดๆ เพียงแต่บอกออกไปด้วยความเฉยชา "ถ้าผมสะดวกนะ"  สิ้นประโยคของชายหนุ่มเขาก็เดินออกจากห้องทันที  กิ่งแก้วสาวบริหารปี4เธอแอบมองขุนพลมานานแล้ว และยังค่อยเอาอกเอาใจชายหนุ่มสักพัก ก่อนจะชวนเขามาที่ห้อง ถึงแม้ว่าจะได้ยินชื่อเสียงขุนพลมาบ้าง แต่หญิงสาวก็ไม่หวั่น แค่อยากลองดูสักครั้ง แต่ก็คงเป็นครั้งเดียวจริงๆ เพราะดูท่าแล้วเขาจะไม่หันหลังมาอีกรอบแน่นอน       ​